قبل از اکران و خلاصه شب طلایی ،اولین اثر یوسف حاتمی کیا پسرِ کارگردان سرشناس( ابراهیم حاتمی کیا)موجی از حرف ها و حدیث ها در فضای مجازی پخش شد که یوسف حاتمی کیا وام دار پدر میشه و عقیده های او رو دنبال می‌کنه اما شب طلایی خلافش رو ثابت کرد.
فیلم با یک معما شروع میشه و در طی داستان معماهای بیشتری رو اضافه،اگه نویسنده و کارگردان غفلت کنن و یه معما از دستشون در بره کار تمومه و فیلم شکست میخوره اما شب طلایی بین مرز پیروزی و شکست معلق میمونه و مخاطب رو تا حدودی راضی نگه میداره،فیلم هایی که تک لوکیشن یا آپارتمانی هستن بار نگه داشتن مخاطب تا لحظه پایان روی صندلی روی دوش فیلمنامه نویس و بازیگره که از پس این نگه داشتن به خوبی بر اومدن.
فیلمنامه رفته رفته پیچیده میشه و ماجرای جالبی رو خلق می‌کنه اما تو خلق شخصیت کم میاره
کدها و پیش داستان هایی رو از شخصیت ها میبینیم و میفهمیم چه مشکل و دغدغه ای دارن اما این به نظرم برای یه فیلم بلند کافی نیست.
معما اگه حل نشه یا خیلی طول بکشه به شک کردن بقیه تبدیل میشه و مثل آفت اعتماد رو میبلعه،کاری که شب طلایی تونست تا دقیقه هفتاد این کار رو به درستی انجام بده اما در حل کردن این معما جاموند و بیشتر به حل کردن و افشاگری روابط شخصیت ها پرداخت.
شخصیت اصلی منفعل نیست و این فعال بودنش کمک می‌کنه به جذب و همراهی مخاطب ،همراهانی هم داره اما یکی به نعل میکوبن و یکی به میخ،شخصیت هوایی که دچار آسیب روحی میشن به نوعی جسمشون هم آسیب می‌بینه و همدردی مخاطب به حداکثر میرسه و خودش رو جای تک تک شخصیت ها تصور می‌کنه
فیلم برای اولین تجربه در زمینه کارگردانی فیلم ِ استانداردیه اما کارگردان میتونست بازی بهتری از شخصیت ها بگیره و البته به نظر من هیچ شخصیتی جز شخصیت بازپرس غیرواقعی و مصنوعی نبود مابقی متوسط بودن و دلنشین
امیدوارم یوسف حاتمی کیا به خط فکریش پایبند باشه .