فیلم سینمایی امیر

از همان ابتدا که فیلم شروع میشود میتوان تشخیص داد که با چه نوع فیلمی سر و کار داریم.. از همان دعوای ابتدا میشود فهمید که فیلم دغدغه دارد .. اما آیا به درستی میتواند این دغدغه و این مسئله را به مخاطب برساند یا خیر؟!

امیر در نقش یک انسان خوب که تقریبا سنگ صبور و تکیه گاه تمامی کاراکتر های فیلم است. البته که بازی خوب میلاد کی مرام و حس و حال این نقش بسیار زیبا و دقیق بیان شده است. در طول فیلم مخاطب متوجه میشود که این سنگ صبور خودش هم مشکلات فراوانی دارد و زندگی اش پر است از گرفتاری و دغدغه. علی نیز یکی از کاراکتر های اصلی فیلم است که البته با بازی نه چندان خوب مصطفی قدیری همراه است. در این فیلم با شیوه جدیدی در سینمای ایران آشنا میشویم. کادر بندی های زیبا و درست این فیلم، حس و حال را به خوبی به مخاطب میرساند و تم سیاه، سرد و بی روح فیلم این امر را موفق تر جلوه میدهد. یکی از زیبا ترین کاردر بندی های فیلم مربوط به صحبت های امیر و علی در سکانس های ابتدایی فیلم است که دوربین از بیرون رو به پنجره ی دفتر قرار داده شده که بسیار دقیق و عالی است. البته دوربین تقریبا همیشه ثابت فیلم کمی روی اعصاب است ولی میشود این قلم را در نظر نگرفت.

یکی دیگر از تقاط ضعف فیلم، نالیدن تمامی شخصیت ها از دست هم است. یعنی هیچ کاراکتری را پیدا نمیکنید که از دست دیگری راضی باشد! نکته بعدی که باید به آن اشاره کنم، سیگار کشیدن مداوم و بی اندازه کاراکتر ها در تمامی سکانس هاست؛ یعنی تقریبا هیچ سکانسی در فیلم وجود ندارد که شما در آن سیگار نبینید!

از تمامی این چیز ها که بگذریم تنها چیزی که نمیتوان در این فیلم به سادگی از کنار آن گذشت، بازی بی نظیر و فوق العاده سحر دولتشاهی در نقش یک دختر نقاش و روانی است. البته برای همه ثابت شده است که دولتشاهی برایش مهم نیست که چقدر در یک فیلم حضور داشته باشد، یک ثانیه یا یک ساعت! مهم این است که جوری آن نقش را بازی کند که تمامی مخاطب های خود را خیره به این هنرنمایی کند!

و آخرین مورد پایان بندی مبتدیانه و غیر قابل باور فیلم است. پدر و مادری که چندین سال وضعیت دختر خود را تحمل کرده بودند حالا به سادگی راضی شدند که دخترشان را بستری کنند و مادری که از ابتدا حرس و جوش این را میخورد که فرزندش را با خود ببرد در نهایت به طور عجیبی از تصمیمش صرف نظر کرد. همیشه افرادی که بعنوان اولین اثر خود در جشنواره حاضر شدند مخاطب را حیرت زده کردند؛ اما نیما اقلیما در این مورد زیاد چنگی به دل مخاطب نزد. با این اثری که اولین فیلم بلند این کارگردان بود میشود فهمید که آینده بهتر و درخشان تری در انتظارش است.

ایمان حدادی