درگیر کلیشه‌ها و بازیگران بد

ترجمه اختصاصی سلام سینما

«دارن استار» از نویسندگان مشهور آثار تلویزیونی که سریال «جنسیت و شهر» را در کارنامه‌ی کاری خود دارد، با سریال جدیدش یعنی «امیلی در پاریس»، لحظات جذاب و شیرینی را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. در این سریال یک جوان خوش‌آتیه و متخصص بازاریابی را می‌بینیم که به دلیل پیچیدگی‌های مسائل شغلی، به پاریس مهاجرت می‌کند. او به پاریس آمده است تا یک شرکت بازاریابی را از ورشکستی نجات دهد و به آنها کمک کند تا بتوانند برندهای لاکچری فرانسوی را زنان جوان آمریکایی ارائه دهند. «امیلی» در پاریس درباره‌ی بازاریابی به وسیله‌ی شبکه‌های اجتماعی، اینفلوئنسرها، تجارت و زندگی است.

نکته‌ی مهم اینجاست که اگر نقاط ضعف کوچی «امیلی در پاریس» را کنار نگذارید، این سریال از نظر شما سریالی بد خواهد بود. هرکسی که با شهر پاریس در سال 2020 اشنایی داشته باشد، متوجه خواهد شد که «امیلی در پاریس» در بهره‌برداری از کمترین امکانات لوکیشن خود ناموفق بوده است. روشی که در این سریال برای ارزش‌گذاری رو اشیاء و اجناس و فروختن آنها استفاده شده است، ممکن است برای بعضی از مخاطبان ناخوشایند باشد. 

«لیلی کالینز» نقش «امیلی» دختری باهوش ولی نه چندان زرنگ بیست و چند ساله‌ای را ایفا می‌کند که شهرش شیکاگو و دوست پسرش را رها کرده است تا جایگزین یکی از همکارانش شود که به علت بارداری نمی‌تواند کار کند. «امیلی» به پاریس می‌رسد در حالی که نه فرانسوی بلد است و نه هیچ‌گونه آشنایی با سبک زندگی و فرهنگ مردم فرانسه دارد. بطور مثال در سریال نشان داده می‌شود که فرانسوی‌ها ناهار خوردن را از کار کردن بیشتر دوست دارند و به آن اهمیت می‌دهند. البته همه‌ی پاریسی‌ها اینگونه نیستند. اما چیزی که عجیب است، این است که این سنت‌ها و سبک زندگی‌ها برای «امیلی» تعجب‌انگیز است. 

منظورم این است که این سریال باید بیشتر از اینها از کلیشه‌هایی که به ان پرداخته است مطلع می‌بود. اما بجای این، سرخوشانه به اتفاقات اطرافش سرک می‌کشد و هیچ‌گونه پرسشی را مطرح نمی‌کند. به هر حال «امیلی در پاریس» آنقدر از این دست ایرادات کوچک در خود دارد که شما فرصت آن را پیدا نمی‌کند که برای هر کدام از انان پیشانی خود بخارانید و تأسف بخورد، در نتیجه باید آنها را بپذیرید. هر قسمت دقیقاً مانند «جنسیت و شهر»، نیم ساعت است بنابراین فرصتی را برای به پرسش کشیدن اتفاقت داستان پیدا نمی‌کنید و تنها باید منتظر بمانید تا مشکلات بعدی «امیلی» از مسائل کاری او گرفته تا رابطه‌ی عاشقانه را تماشا کنید.

مانند کاراکتر «کری» در «جنسیت و شهر»، مردان زندگی «امیلی» خوش‌تیپ هستند اما آنگونه که غریبه‌ها را جذب خود کنند، جذاب نیستند. رئیس «امیلی» که نقش آن را «فیلیپین لروی بولیو» ایفا می‌کند، به نظر آنقدر خجالتی می‌رسد که نمی‌تواند ویژگی‌های نقش منفی کاراکتر را به طور کامل انتقال دهد. اما بهترین قسمت فصل اول «امیلی در پاریس» تا به اینجا این بود که عاشقانه را به دور از رابطه‌ی فیزیکی به تصویر می‌کشد. شاید دلیلش این است که این سریال برای شبکه‌های کابلی قدیمی و پیش از ادغام پارامونت و نتفلیکس ساخته شده است. 

منبع: ریل ویوز

مترجم: وحید فیض خواه