به گزارش سلام سینما به نقل از ورزش سه، به گواه بسیاری از کارشناسان نسل بازیکنانی که در دهه شصت فوتبال ایران حضور داشتند طلایی ترین نسل فوتبال ایران است و حمیدعلیدوستی بی تردید یکی از ستاره های اصلی این نسل است.

او مهاجمی سرعتی ، باهوش و تکنیکی و با قدرت گلزنی بود که در دوران استیلای استقلال و پرسپولیس در فوتبال ایران با پیراهن تیم هما بازی می کرد. مهاجمی که دروازه تیم های بزرگ را باز می کرد و البته به دلیل شخصیت و کاراکترش هرگز از سوی سکوها مورد بی مهری قرار نگرفت. او در نوک خط حمله تیم ملی و در کنار دو ستاره دیگر عبدالعلی چنگیز و ناصرمحمدخانی یکی از بهترین تیم های قاره آسیا را تشکیل داده بودند هرچند شرایط کشور در آن دوران از جمله جنگ تحمیلی و تحریم ها باعث شد که این نسل هیچگاه به آنچه استحقاقش را داشت نرسد. آن ها از المپیک و جام جهانی محروم شدند تا یکی از جذاب ترین نسل های فوتبال ایران با کمترین دستاورد تمام شود. البته که حمید علیدوستی تا چهل سالگی بازی کرد و توانست همراه سایپا دو دوره قهرمان ایران شود و سپس در لیگ برتر و تیم های ملی نوجوانان و جوانان مربیگری کرد. در دو دهه اخیر نیز با حضور جدی ترانه علیدوستی دخترش در عرصه سینما و موفقیت های چشمگیر این بازیگر نام علیدوستی این بار در عرصه فرهنگ و سینما می درخشد.حمید علیدوستی در روزهای گذشته میهمان "آنتن" بود و گفت و گوی مفصلی داشت که در زیر می خوانید:

-شما از جمله معدود اهالی فوتبال بودید که نسبت به سینما نگاه جدی و شیفتگی داشتید. در یک نظر سنجی درباره بهترین فیلم هایی که دیده اید در حالی که انتخاب اکثر بازیکنان آن دوران فیلم های ایرانی پاپ بود شما گفته بودید که فیلم مورد علاقه تان "پاریس تگزاس" ویم وندرس است. این شیفتگی به سینما از کجا سرچشمه می گیرد؟

-من از کودکی به هستی نگاه داشتم چون  از بچگی خیلی در رویا و تخیلم زندگی می کردم. در آن دوران  کتاب های طلایی و کیهان بچه ها کتاب می خواندم و چون عاشق زندگی در رویا و خیال بودم به کتاب علاقمند شدم. یادم هست وقتی در کودکی به همراه پدر و مادرم به سینما رفتم و بعد از پایان فیلم، وقتی از سینما بیرون آمدیم انگار در یک دنیای دیگر بودم. زمان را از دست داده بودم. بعد از آن موسیقی وارد زندگی ام شد و مجموعه هنرها خیلی در کودکی من تاثیرگذار بود.

به خاطر همین فضای فرهنگی در زندگی شخصی شما بود که در نهایت منجر به ورود ترانه علیدوستی به عالم هنر و موفقیت هایش شد؟

-نمی دانم حتما دیگر(می خندد). شاید یک پدر نباید اینگونه بگوید اما ترانه در کودکی واقعا خوب نقاشی می کرد و در آن سن پرسپکتیو را می شناخت. یادم هست که در سنین پایین تمام کتاب های چخوف را خوانده بود و به خاطر علاقه ای که به موسیقی داشتم او را در هنرستان موسیقی ثبت نام کردم و بسیار هم در موسیقی استعداد داشت اما بعد خودش گفت که می خواهد به کلاس های آقای تارخ برود و بازیگر شود و من هم حمایتش کردم.

اولین فیلم ایشان "من ترانه پانزده سال دارم" اسم ترانه علیدوستی بیشتر به خاطر اینکه دختر شما است در زبان ها افتاد اما انگار خیلی زود این شرایط تغییر کرد.

ترانه در یک سنی آنقدر عاقل بود که به واسطه همین بینشی که داشت خیلی زود بزرگ شد. او همیشه نسبت به سنش تصمیمات آگاهانه ای می گرفت و من فقط به عنوان یک پدر کمکش می کردم. همیشه خیلی خوب شرایط را می سنجد واز یک جایی به بعد او باید راه و روش را به من نشان می داد.

اسامی و چهره ها

ناصرمحمدخانی: در تیم ملی در کنار او بازی کردم ، یک بازیکن فوق العاده که هنوز به نظر من بازیکنی در حد و اندازه هایش در فوتبال ایران نیامده است.

حمیددرخشان: از نسلی که باهم بودیم. هافبک خلاق و گلزن و تکنیک و رهبر در میانه زمین و  بازیکن خیلی خوب.

چنگیز: ما سه تا(علیدوستی، محمدخانی و چنگیز) چند سال در خط حمله تیم ملی بودیم. چنگیز بینهایت خوش تکنیک بود. موضوعی که هست اینکه نسل ما سلسله مراتب را طی کرده و همه ما در تیم جوانان همبازی بودیم .بچه ها واقعا پخته و باتجربه بودند.

محمد مایلی کهن: از انسان های خیلی شریفی است. روزی که پسرم را از دست دادم مایلی کهن هم مادرش را از دست داد. مقبره پسر من و مادر او کنار هم است و سال ها همدیگر را می دیدیم و با هم راجع به مسایل مختلف حرف می زدیم.مایلی کهن آدم صادقی است و همیشه  با من در تماس بوده و  همدردی کرده است یا اگر با تیم ملی نوجوانان نتیجه گرفتیم تبریک گفته است.

پرویز دهداری: مکتبش تیم هما است.  انسان شریف و همان چیزی که از معلم می گویند. من خیلی با ایشان کار کردم. با وجود اینکه به او  می گویند معلم اخلاق اما  دید گسترده ای نسبت به فوتبال روز دنیا داشت. تیم هما تاکتیکی بازی می کرد و این از درایت او بود.

ناصرحجازی: افتخار حضور در کنارشان در مقدماتی جام جهانی آرژانتین در سنگاپور و  مقدماتی المپیک مسکو را در تیم ملی داشتیم. انسان متین و با سواد که ادبیات انگلیسی خوانده بود. همیشه من را که جوان بودم مورد تشویق قرار می داد جایشان خالی است.   سالیان سال بهترین دروازه بان ایرانی بوده و باشگاه های خارجی دنبالش بودند. در مربیگری هم با استقلال نایب قهرمان آسیا شد. همیشه خاطرات خوب از اخلاق او خواهد ماند.

اصغر فرهادی: کارگردان پرافتخار سینمای ایران. من با خودشان هم خاطرات زیادی داشتم. فیلم درباره الی را خیلی دوست دارم.

شهاب حسینی: چند دفعه همدیگر را دیدیم و باهم حرف زدیم. او بسیار انسان خوب و افتاده ای است. خیلی خاکی و علاقمند به فوتبال هم هست.

بهمن فروتن: بهمن خان فروتن یکسال مربی من در هما بود و در آن سال قهرمان شدیم. من گوش چپ بودم که  من را آورد در نوک حمله بازی داد. از لحاظ فنی هم  ایشان مدرس مربی های آلمان بوده است. یورگن کلوپ شاگرد بهمن خان بوده است. بهمن خان خیلی برای من زحمت کشید و  از او ممنون هستم.

امیرقلعه نویی: پرافتخارترین مربی لیگ که بسیار انسان باهوشی است.  در زمان بازی هم  از هوشش استفاده می کرد و قدرت تصمیم گیری بالایی داشت . در مربیگری هم خوب تیم می بندد و مدیریت خوبی دارد و کمتر حاشیه در تیمش  اتفاق می افتد. برای همین هم هست یا قهرمان بوده یا نایب قهرمان .

رضااحدی: بازیکن جوانی در آن نسل طلایی بود.   یک چپ پای خوب  با ارسال های عالی از جناح چپ .در آلمان هم بازی کرد و ما در آنجا دوبار مقابل هم بازی کردیم. متاسف هستم که او را از دست دادیم. بسیار انسان ساکت و سربزیر و محترمی بود.

علی پروین: همه می دانند نام پرسپولیس با نام او عجین است.  در کودکی که  در محل با توپ پلاستیکی بازی می کردیم سه تا محله بود یکی شهباز ، عارف و چهارصد دستگاه.  عارف محله و قلمرو پروین بود و من  بازی هایش را نگاه می کردم. او یکی از آدم های است که من را شیفته زیبایی فوتبال کرد.پروین خیلی زیبا فوتبال بازی می‌کرد و  من را به سوی فوتبال بازی کردن سوق داد. سالیان سال کاپیتان تیم ملی بود و  کنارش بازی کردم. او هافبک فوق العاده و مربی موفقی بود.

مهدی طارمی: شاید سبک بازی من شبیه طارمی باشد اما  قدرت بدنی او بالاتر از من است.   یکی از  فوتبالیست ‌های توانمند با قدرت فیزیکی خوب و اکتیو است. خیلی خودش را در موقعیت گل قرار می دهد و از هوشش استفاده می کند. بازیکن فوق العاده ای است مراحل رشدش خیلی خوب بوده است.

علی دایی: همه می دانند به عنوان یک مهاجم به همه افتخارها دست پیدا کرد. جدا از آقای گلی جهان،  روزی که به چلسی و آث میلان در لیگ قهرمانان گل زد واقعا به او افتخار کردم. این میل به پیروزی و خواستن و انگیزه  را  در مربیگری هم دارد. فوتبالیستی که دانشگاه شریف درس خوانده هم سواد و افتخاراتش در فوتبال دست نیافتنی است. انشالله در مربیگری هم به افتخارات بیشتری برسد. دایی باعث افتخار همه ما است.