چگونگی تأثیر هوش مصنوعی واقعی بر خلق Tron: Ares
فیلم اصلی «ترون» (۱۹۸۲) با تصویری نوآورانه از دنیای دیجیتال، سال‌ها جلوتر از زمان خود بود و به موضوعاتی همچون هوش مصنوعی، هویت دیجیتال، حریم خصوصی داده‌ها و نفوذ شرکت‌های فناوری می‌پرداخت. زبان بصری فیلم، با پس‌زمینه مشکی و خطوط نئون و طراحی وایرفریم، الهام‌بخش آثار فراوانی شده و همچنان به‌عنوان یک نقطه عطف در نمایش جهان‌های دیجیتال روی پرده محسوب می‌شود.
حالا، در ۲۰۲۵، با اکران «ترون: آرس» (Tron: Ares)، دنیا به جایی رسیده که حتی کودکان با لمس آیپد برنامه مورد علاقه خود را پیدا می‌کنند و برخی افراد با «چت‌بات‌ها» وارد روابط عاشقانه با هوش مصنوعی شده‌اند. این تغییرات گسترده در درک عمومی تکنولوژی، تأثیر مستقیم بر شکل‌گیری فیلمنامه «آرس» داشته است.
جسی ویگوتو، نویسنده فیلم، می‌گوید: «وقتی شروع به نوشتن کردیم، ایده یک برنامه هوش مصنوعی با هدف مشخص که خودش هدفش را زیر سؤال می‌برد، وجود داشت. اما در آن زمان هوش مصنوعی بیشتر در فضای تحقیقاتی بود و هیچ‌کس در سطح عمومی با آن مواجه نبود.» ویگوتو اشاره می‌کند که اکنون رشد انفجاری هوش مصنوعی باعث شده داستان فیلم دیگر مربوط به آینده دور نباشد، بلکه امکان وقوع آن حتی در چند دقیقه آینده قابل تصور باشد.
تمرکز اصلی «ترون: آرس» بر شخصیت جرد لتو، یک برنامه استاد است که برنامه‌ریزی خود را زیر سؤال می‌برد و می‌خواهد به دنیای انسان‌ها بپیوندد. ویگوتو می‌گوید داستان انسانی‌سازی ربات‌ها و تکنولوژی هوشمند، در سال‌های اخیر محبوب شده و بدون اثرات فیلم اصلی «ترون»، چنین روایت‌هایی شکل نمی‌گرفت.
ویگوتو در ادامه می‌گوید: «موضوعی که بیش از همه مرا جذب کرد، این بود که چه چیزی یک موجود یا آدم را انسان می‌کند؟ و آیا هوش مصنوعی می‌تواند به ما درباره انسانیت خودمان چیزی بیاموزد و بالعکس؟»
با وجود همه این نکات، اینکه «ترون: آرس» بتواند به این پرسش‌ها پاسخ دهد، بر عهده تماشاگر است. فیلم هم‌اکنون در سینماهای سراسر جهان در حال اکران است.