روایتی جدید از معروف ترین داستان شکسپیر

ترجمه اختصاصی سلام سینما

فریاد «به پادشاه سلام کنید» را می توان در پوستر جدیدترین اثر «میشد» دید. او در فیلم جدیدش به دراماتیزه کردن شخصیتی پرداخته که پیشتر او را از داستان های شکسپیر می شناختیم و همچنین از سوژه های محبوب فیلمسازان و بازیگرانی مثل اورسون ولز،لورنس اولیویر و کنت برانا بوده است. میشد و نویسنده ی دیگر این اثر یعنی جوئل ادگارتون تصمیم گرفته اند تا چهره جدیدی از قهرمان ترین پادشاه تاریخ انگلستان ارائه دهند. 

در ابتدای فیلم در می یابیم که در قرن پانزدهم هستیم و هنری چهارم توسط شورشیان و جنگجویان ولزی محاصره شده است. در همین حال پسرش شاهزاده هال ، برخلاف میل پدرش مشغول خوش گذرانی با سرجان فالستاف است. نارضایتی هنری از هال باعث شده تا هنری به این فکر بیافتد که برادر هال یعنی توماس را به ولیعهدی برگزیند. اما همه می دانیم که پادشاهان و شاهزادگان به آسانی میمیرند. در نتیجه ، هال به عنوان پادشاه هنری پنجم بر تخت پادشاهی مینشیند.

تمام چیزی که هنری میخواهد برقراری صلح است اما فرانسوی ها از جمله داوفین به شدت به دنبال تنش هستند. قبل از فرا رسیدن روز سن کریسپین ، انگستان ساز و برگ جنگ را محیا می کند و در این گیر و دار یک تصمیم عجیب همه را شگفت زده می کند. سرجان فالستاف لعنت شده ، به عنوان مشاور اعظم انتخاب می شود.

فیلمنامه میشد و ادگارتون از ساختار خوبی برخوردار است و بی جهت در دام تاریخ شناسی نمیافتد. ادگارتون نقش سرجان فالستاف را به بهترین شکل اجرا کرده و این کاراکتر را محوریت اخلاقی فیلم قرار داده است. پتینسون نیز در نقش داوفین از پس اجرای لهجه فرانسوی به خوبی برآمده و کاراکتر او را بامزه کرده است.اما بار اصلی فیلم بر شانه های شلمی جوان است. بدون شک او مخاطبان بیشتری را برای فیلم به ارمغان می آورد اما بنظر می رسد که بار فیلم روی دوشش سنگینی می کند. شاهزاده هال او کمی با پادشاه هنری اش تفاوت دارد. 

«پادشاه» فیلمی حماسی است. صدای جمعیت بدون اینکه انها ببینیم شنیده می شود. اردوگاه نظامی هنری برای جنگ با فرانسه لشگری از هم گسیخته است و اثری از برادری بین نظامیان او دیده نمی شود. قطعه موسیقی فیلم که توسط نیکولاس بریتل ساخته شده ، دست کمی از بهترین کارهای هنس زیمر ندارد. «پادشاه» فیلمی غیرمرتبط به پادشاهی و شاید کمی غیرضروری است. بر خلاف لحظات شگفت انگیزی که در فیلم وجود دارد ، فقدان فضای سلطنتی در فیلم حس می شود.

منبع: سینه وو

مترجم : وحید فیض خواه