ناقص و فراموش‌شدنی

ترجمه اختصاصی سلام سینما

آخرین فیلم «لیام نیسون» یعنی «دزد صادق» را شاید بتوان در ژانر هیجان‌انگیز(Thriller) طبقه‌بندی کرد اما المان‌های هیجان‌انگیز آن بسیار قابل پیش‌بینی است. حتی وقتی به گره‌ها و پیچ‌های داستان می‌رسیم، بیینده اصلا شگفت‌زده نمی‌شود گویی داستان درباره‌ی اتفاقات پیش رو به بینندگان هشدار داده است. این فیلم به هیچ عنوان گیرایی لازم را ندارد و چشم برنداشتن از آن کار سختی است. 

«نیسون» در نقش «تام» یک دزد بانک ظاهر شده است که تمام کارهای بدش را بخاطر عشقش کنار می‌گذارد. او از روزی با «آنی»(کیت والش) آشنا می‌شود بطور کامل کارهای خلاف را ترک می‌کند. او به امید اینکه حکم سبکی از دادگاه بگیرد تا بتواند زودتر به عشقش برسد و با هم زندگی تازه‌ای بسازند، با پلیس فدرال تماس می‌گیرد و به سرقت 9 میلیون دلار از بانک‌های شهرهای کوچک اعتراف می‌کند. اما برنامه‌ی او بوسیله‌ی دو افسر به بن‌بست می‌خورد.

برخلاف آثار اکشن یا جنایی قبلی «نیسون» که اتفاقاً از سطح سینمایی بالایی برخوردار نبوده‌اند، در «دزد صادق» هیچ‌گونه المانی که باعث هیجان و پویایی لذت‌بخشی وجود ندارد که باعث حرکت این فیلم شود یا روی بیننده تاثیری بگذارد؛ اگر شما فیلم «بدون توقف» را تماشا کرده باشید، متوجه می‌شوید «دزد صادق» می‌خواهد فیلمی در ژانر هیجان‌انگیز درباره نبرد بین یک دزد و ماموران فاسد فدرالی باشد اما فقط به درد افراد شب‌زنده‌دار می‌خورد.

نویسنده و کارگردان این فیلم یعنی «مارک ویلیامز» به همان اندازه که قصد داشته رقابت را در فیلمش نمایش دهد، اصلاً برنامه‌ای برای ایجاد تعلیق و سورپرایز در فیلمش نداشته است. سکانس‌های اکشن بسیار خوب به هم چفت و بست شده است. جایگاه خلافکار صادق و پلیس‌های خلافکار به خوبی طراحی شده است. برای اینکه بتوان شیمی مناسب را بین کاراکترهای فیلم برقرار کرد به بازیگران فضای کافی داده شده است. بطور مثال شیمی بین «نیسون» و «والش» و «کورتنی» و «راموس» را می‌توانیم در فیلم ببینیم. 

البته شیمی «نیسون» و «والش» اصلا خوب از آب درنیامده است. با اینکه می‌بینیم رابطه‌ی آنها به حدی جدی و عمیق است که «تام» حاضر است برای رسیدن به «آنی» در اقدامی کاملاً غیرضروری به زندان برود، اما در فیلم اثری از این شوق او نمی‌بینیم. بازیگران خوب دیگری در این فیلم حضور دارند که از آنها هیچ استفاده‌ای نشده است. از میان آنها می‌توان به «جفری داناوان» و «آنتونی راموس» که هیچ اثری از داناوان فیلم «سیکاریو» و راموس فیلم «همیلتون» نمی‌بینیم. فیلمبرداری «شلی جانسون» نیز از اثرگذاری بر «دزد صادق» ناتوان است. «دزد صادق» فیلمی فراموش‌شدنی و ناقص است. این فیلم به درد شب‌هایی می‌خورد که هیچ‌چیز نمی‌تواند شما را به خواب ببرد. 

منبع : نیویورک تایمز

مترجم : وحید فیض خواه