مشکل در پی رنگ اصلی و ریتم پایین

فیلم خط فرضی مشکلی که فیلم با آن رو به رو است سرعت و ریتم کند فیلم است . فیلم فاقد مفصل است و پرده اول به کندی سپری می شود. فیلم تا دقیقه 35 انگاری چیزی برای ارائه ندارد و صرفا با دیالوگ ها و خرده پی رنگ مواجه هستیم. مشکل اصلی فیلم این است که فیلم با خرده پی رنگ شروع می شود و ماجرای حامله گی دختر دبیرستانی را میبینیم اما ادامه روایت زندگی دختر دبیرستانی نمیبینیم و به یک باره درگیر مسافرت سارا می شویم. و نقطه عطف هم مسافرت سارا است . مسافرتی که زندگی همه تغییر می دهد و حامد بیشترین کنش را از این اتفاق دریافت میکند.  ماجرای مرگ رها و به دنبال آن سلسله اتفاقات که با یک دروغ شروع می شود همه کارکترها درگیر میکند . و اما پایان بندی فیلم که می توانست بهتر تمام شود. از لحاظ کارگردانی در چند پلان خط فرضی رعایت نشده و گاها تداوم سکانس را مشاهده نمیکنیم ولی تدوین فیلم قابل قبول است . برخی پلانها نیز اضافی و ابتر هستند مثل پلان شعر خواندن سارا در جنگل که به ما اطلاعاتی نداد . در کل فیلم متوسط است ولی میتوان با نگاهی امیدوار کننده به خانم فرنوش صمدی فیلمساز فیلم اولی توجه نمود و آینده خوبی برای فیلمسازی شان تصور نمود.