نظام خانواده و اولین جامعه
به نام خدا
خانواده ی ویلابی ها نشان و نمادی از مردمان جهان مدرن است که با داشتن سایر استعداد های مادی و معنوی در جهان اجتماعی توسعه نیافته یا در حال توسعه زیست میکنند.ولی همه ی آن ها به چشم نمیخورد و توسط سرپرستان نظام های اجتماعی کوچک و بزرگ،در خفقان قرار میگیرند.
خانواده نیز ساده ترین و در عین حال اولین نظام اجتماعی است سِری استعداد های اعضا را در خود پرورش داده و سپس راهی جهان اجتماعی بعدی یعنی(مدرسه...دوستان....جامعه و ...)میکند.
حتی اگر اعتقاد داشته باشید که ویلابی ها نشان از خانواده امروزی نیست،باز هم نتیجه یکی میشود.نتیجه در هر صورت این میشود که که اگر انسان در پایه ای ترین نظام اجتماعی یعنی در خانواده مورد توجه قرار گیرد.کارش برای عرصه ی بعدی راحت تر میشود اما اگر در همین نظام(خانواده)مورد ستایش واقع نشود،امکان تحرک صعودی را در نظام بعد یا از دست میدهد یا ضعیف میکند.پس هر انسان وظیفه دارد که ویلابی نباشد!
اگر ویلابی باشید و توانایی خود را با تخریب دیگران به رخ بکشید.حال چه مثبت باشد چه منفی؛کوچکترین نفعی در آن نمیبرید.چون همه ی ما ویلابی هستیم و کاری نمیتوان کرد.
اما اگر نظام ویلابی خود را اصلاح کنید و به جای سرکوب و محو سرپرستان خود؛نظام نفس خود را محو کنیدو با کاشت بذر جدیدی در خود؛خودِ حقیقی و هدف والای را پیدا کنید.....