آزبورن‌ها و میراثی ماندگار در تلویزیون واقع‌نما
هرچند آزی آزبورن بیشتر به‌عنوان پدر موسیقی هِوی‌متال شناخته می‌شود، اما تأثیر او بر تلویزیون، خصوصاً با ساخت «آزبورن‌ها» (The Osbournes)، چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت. این برنامه، تنها در سه سال پخش، تحولی بنیادین در ژانر تلویزیون واقع‌نما ایجاد کرد؛ تحولی که هنوز هم اثراتش در قالب‌های مدرن این سبک دیده می‌شود، چه خوب، چه بد.
در سال ۲۰۰۲، MTV با پخش این برنامه که به شکلی بی‌سابقه زندگی شخصی خانواده آزبورن را به نمایش می‌گذاشت، موفق شد مرزهای جدیدی برای سرگرمی تلویزیونی تعریف کند. نمایش بی‌پرده لحظات عادی، مشاجرات، شوخی‌های عجیب و حتی لحظات خجالت‌آور روزمره، مخاطبان را مجذوب کرد. در دورانی که سلبریتی‌ها هنوز در قصرهای بی‌عیب‌ونقص خود تصور می‌شدند، آزبورن‌ها با همه جنون و بی‌نظمی‌شان، به‌طرزی عجیب قابل درک بودند.
طنز تلخ برنامه، شخصیت‌های خاص خانواده از شارون صریح و مدیر تا کلی و جک پرجنب‌وجوش و خود آزی، که گاه در میان دود و بی‌نظمی زندگی‌اش گم می‌شد، ترکیبی ساختند که با هیچ برنامه‌ای قبل از آن قابل مقایسه نبود. جمله معروف او در اعتراض به تجهیزات صحنه: "شارون، من مثلا شاهزاده تاریکی‌ام، لعنتی." تبدیل به نمادی از خودآگاهی طنزآمیز او شد.
موفقیت «آزبورن‌ها» راه را برای برنامه‌هایی چون (The Simple Life)، (Keeping Up with the Kardashians) و ده‌ها نمونه تقلیدی دیگر باز کرد. اما هیچ‌کدام به پای اصالت، جسارت و بی‌پروایی «آزبورن‌ها» نرسیدند.