چگونه مارلون براندو الهام‌بخش انتخاب جک نیکلسون به عنوان جوکر در «بتمن» شد؟
در سال ۱۹۷۸، ریچارد دانر با فیلم «سوپرمن» اولین بلاک‌باستر ابرقهرمانی را به سینماها آورد. این فیلم با احترام و ارزش ویژه به شخصیت‌های کمیک، ثابت کرد که اقتباس‌های کمیک می‌توانند تنها سرگرمی نباشند و زمینه‌ای برای پرداخت به موضوعات عمیق‌تر باشند. حضور مارلون براندو در نقش پدر سوپرمن، «جور-ال»، به فیلم نه تنها اعتبار بخشید بلکه آن را به یک موفقیت بزرگ تبدیل کرد.
اما پس از «سوپرمن ۲» در سال ۱۹۸۰، هر فیلم بعدی در این سری اعتبار و احترام فیلم اول را کاهش داد. در این میان، مارول نیز تلاش ناموفقی با فیلم «هاوارد اردک» (۱۹۸۶) داشت و تا سال ۲۰۰۸ و «آیرون‌من» موفق نشد دوباره محبوبیت خود را بدست آورد. اما دی‌سی و وارنر با فیلم «بتمن» ۱۹۸۹ و حضور یک قهرمان تاریک‌تر، دوباره به عرصه بازگشتند.
بیشتر بخوانید:
جک نیکلسون و ناگفته‌هایی از میکل‌آنجلو آنتونیونی
چرا جک نیکلسون وسترن‌های زیادی بازی نکرد؟
با فروش جهانی ۴۱۱ میلیون دلار، فیلم «بتمن» یک موفقیت بزرگ بود؛ گرچه بیشتر سود آن به جک نیکلسون رسید که قرارداد بی‌سابقه‌ای با درصدی از درآمد فیلم داشت. پرداخت مبلغ زیاد به نیکلسون برای بازی در نقش جوکر اما کاملاً به‌صرفه بود، چرا که این بازیگر افسانه‌ای به فیلم اعتبار و توجهی که وارنر می‌خواست بخشید.
انتخاب جک نیکلسون، هرچند دشوار بود، نقطه عطفی برای «بتمن» محسوب شد. تیم برتون، کارگردان فیلم، برای متقاعد کردن نیکلسون حتی ترس از اسب‌سواری‌اش را کنار گذاشت و نیکلسون شرایط سختی از جمله گرفتن بالاترین اعتبار بازیگری و زمان تماشای بازی‌های بسکتبال داشت. اما حضور نیکلسون به فیلم اعتبار و اعتبار بالایی داد و باعث شد «بتمن» بتواند راه «سوپرمن» ۱۹۷۸ را دنبال کند.
پیتر گوبر، تهیه‌کننده فیلم، نیکلسون را «نیرویی طبیعی در بازیگری» خواند و گفت که این بازیگر تغییر بزرگی در فضای فیلم ایجاد کرد و برای رسانه‌ها و منتقدان جذاب بود. او ادامه داد که استراتژی انتخاب نیکلسون الهام گرفته از همان ایده‌ای بود که مارلون براندو برای «سوپرمن» به ارمغان آورد؛ اعتبار و جذابیت برای همه گروه‌های سنی و جذب بازیگران بزرگ دیگر برای نقش‌های آینده.
نکته جالب اینکه نیکلسون بعدها دنی دویتو را هم برای نقش پنگوئن در «بازگشت بتمن» (۱۹۹۲) تشویق کرد. همچنین داستان ملاقات ریچارد دانر با مارلون براندو و جک نیکلسون در یک مجموعه در مالهلند درایو، جایی که هر دو بازیگر بزرگی که بعدها به فیلم‌های ابرقهرمانی اعتبار بخشیدند، زندگی می‌کردند، از نکات جالب پشت صحنه است.
در نهایت، جک نیکلسون به عنوان بازیگری که به شکل قابل توجهی فیلم «بتمن» را نجات داد و احیا کرد، به عنوان «ابرقهرمان واقعی» این داستان شناخته می‌شود. او ثابت کرد که حتی در دنیای فیلم‌های ابرقهرمانی، یک بازیگر افسانه‌ای می‌تواند معنای واقعی اعتبار و عمق را به یک اثر ببخشد.
منبع: slashfilm