ایثن هاوک از تجربه‌های مشترک با ریچارد لینکلیتر می‌گوید
ترجمه اختصاصی سلام سینما – نگار رعنایی: در گفت‌وگویی ویژه و جدید نه‌تنها به مرور خاطرات و همکاری‌های گذشته میان ایثن هاوک و ریچارد لینکلیتر پرداخته شده، بلکه نگاهی عمیق به اهمیت دوستی و پیوندهای انسانی در خلاقیت هنری دارد. ایثن هاوک تأکید کرد که با گذشت زمان، بیش از پیش ارزش رفاقت و همکاری در مسیر حرفه‌ای را درک کرده است؛ چیزی که به گفته او، حتی از دستاوردهای هنری نیز مهم‌تر است.
ایثن هاوک در طول دوران حرفه‌ای خود، هیچ حوزه‌ای از خلاقیت را بی‌پاسخ نگذاشته است. او علاوه بر ایفای نقش در سینما و تئاتر، به‌عنوان کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده نیز فعال بوده است. امسال در جشنواره فیلم تلوراید، هاوک با دو پروژه متفاوت حضور دارد:
(Blue Moon)، تازه‌ترین همکاری او با ریچارد لینکلیتر
(Highway 99: A Double Album)، مستندی سه‌ساعته درباره زندگی و موسیقی مرل هَگِرد که هاک کارگردانی آن را بر عهده داشته است.
او در همین جشنواره یکی از سه هنرمندی است که مدال نقره‌ای تلوراید را به پاس کارنامه‌ای درخشان دریافت می‌کند. هاوک در گفت‌وگو با «گُلد دربی» می‌گوید:
"اینکه در کنار ریچارد لینکلیتر این افتخار را دریافت می‌کنم، برایم ارزش دوچندان دارد. در تابستان ۱۹۹۴ هرگز فکر نمی‌کردم که قرار است این فرد را ۳۰ سال بشناسم، فیلم‌های متعدد بسازم و برخی از بهترین و پُرچالش‌ترین لحظات زندگی‌ام را با او تجربه کنم."
هاوک ادامه می‌دهد: "هر چه سن بالاتر می‌رود، بیشتر می‌فهمیم که قدرت واقعی در دوستی‌ها و آدم‌های زندگی ماست. این روابط چیزی واقعی و لمس‌شدنی هستند؛ و به‌مراتب ارزشمندتر از همه چیزهای دیگر."
در فیلم (Blue Moon)، هاوک نقش لورنتس هارت، ترانه‌سرا و شاعر برجسته برادوی را ایفا می‌کند؛ شخصیتی غمگین و شکننده که شبی پرهیاهو و سرنوشت‌ساز را در کافه ساردی نیویورک پشت سر می‌گذارد، زمانی که می‌داند همکار دیرینه‌اش، ریچارد راجرز، همکاری با او را پایان داده و با اسکار همرستاین همراه خواهد شد. هاوک این نقش را با لایه‌های عاطفی و طنزی تلخ به تصویر کشیده است.
در سوی دیگر، مستند (Highway 99: A Double Album) سفری جاده‌ای در ستایش موسیقی مرل هگِرد است؛ مستندی که با حضور چهره‌هایی چون دالی پارتن، استیو ارل، نورا جونز و رزَن کش همراه شده و بیش از سه ساعت به طول می‌انجامد.
ایثن هاوک درباره مفهوم اصلی دوستی و همکاری در (Blue Moon) می‌گوید: "ما نمی‌توانیم دوستان و عزیزانمان را بدیهی بدانیم. هر رابطه‌ای نیازمند توجه، مراقبت و انرژی بوده و فیلم نوعی هشدار در این زمینه است. من و لینکلیتر هم تلاش می‌کنیم از همان شیاطینی که روابط طولانی‌مدت را تهدید می‌کند، دور بمانیم."
او در ادامه به سختی‌ها و لذت‌های ایفای نقش لورنتس هارت اشاره کرده و تأکید می‌کند که متن فیلم، با همه لایه‌های اندوه، طنز و انرژی زنده، به او فرصت داده تا تمام آموخته‌های بازیگری‌اش را به کار گیرد.
ایثن هاوک همچنین درباره مستند تازه‌اش توضیح می‌دهد که ترجیح داده صدای خود مرل هگِرد از طریق ترانه‌هایش روایتگر زندگی او باشد، نه دیدگاه‌های جانبدارانه اطرافیان. او این رویکرد را راهی برای بازنمایی «حقیقت چندبُعدی» زندگی یک هنرمند می‌داند.