به گزارش سلام سینما به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر؛ نشست خبری فیلم یلدا با حضور مسعود بخشی (کارگردان)، علی مصفا (تهیه کننده)، بابک کریمی،بهناز جعفری،فرشته صدرعرفایی،فرشته حسینی،فروغ قجابگلو،رامونا شاه،زکیه بهبهانی و صدف عسگری (بازیگر)، ژاک بی دو و مازیان دومولن(تهیه کننده مشترک)، آرش نعیمیان (دستیار کارگردان و مترجم)، لیلا نقدی بری(طراح صحنه) و محمود بخشی(مدیر هنری) با حضور محمود گبرلو به عنوان مجری برگزار شد.

مسعود بخشی در ابتدای این نشست گفت: تشکر می کنم که برای تماشای فیلم حاضر شدید. از گروه هم که با جان و دل تلاش کردند تا این فیلم خلق شود تشکر می کنم.

بخشی در مورد هدفش از ساخت فیلم و شباهت فیلمش به برنامه ماه عسل گفت: قالب برنامه تلویزیونی،قالبی است که من به آن فکر می کردم تا بتوانم به وسیله آن درباره برنامه ای تلویزیونی فیلم بسازم بدون آنکه فیلم تلویزیونی باشد.حال اگر این طور نبوده حتما نقص فیلم است.

علی مصفا تهیه کننده فیلم هم در آغاز سخنانش گفت: آقای بخشی مرحله پیش تولید را از 4 یا 5 سال پیش آغاز کرده بودند و با تهیه کنندگان خارجی هم مذاکره کرده بودند. من هم در واقع از اول پروسه این پروژه حضور نداشتم و در واقع تهیه کنندگان فرانسوی تهیه کننده های اصلی این فیلم هستند. من فقط تهیه کننده بخش ایران فیلم هستم.

مسعود بخشی در ادامه این نشست، گفت: شما وقتی می خواهید با تهیه کننده ایرانی قرارداد ببندید صد بار متن قرارداد را بالا و پایین می کنید. حال تصور کنید که چنین قراردادی بخواهد به زبان و قانونی دیگر نوشته شود که بسیار سخت است.ضمن اینکه تولید فیلم به صورت مشترک بسیار طولانی و زمان بر می شد اما چون تهیه کننده ایرانی حاضر به سرمایه گذاری روی فیلم نبود مجبور شدیم رو به تولید مشترک بیاوریم.

مسعود بخشی در مورد ارتباط بخش فرهنگی سفارت فرانسه با تولید این فیلم گفت: به هیچ عنوان چنین چیزی نبوده است.من اولین بار است که چنین چیزی را می شنوم. 

ژاک بی دو تهیه کننده فرانسوی فیلم هم در پاسخ به این سوال گفت:ما با بخش فرهنگی سفارت فرانسه تماس هایی داشتیم اما هرگز هیچگونه حمایتی از فیلم نداشته است.

بخشی در مورد تم فیلم گفت: تم فیلم بخشش است. در فیلم فقط سه بار از کلمه قصاص استفاده می شود اما بیش از شصت بار حرف از بخشش و عفو در فیلم می شود. اگر بخشش و عفو در جهان وجود داشت ما امروز به چنین حالتی دچار نمی شدیم. ما سعی کردیم این حالت را در فیلم نشان دهیم.امیدوارم که موفق شده باشیم.

علی مصفا در پاسخ به سوالی در مورد حضور پر تعداد اسپانسرها در فیلم گفت: اسپانسرهای زیادی در فیلم حاضر نبودند. هزینه تولید این فیلم تماما توسط تهیه کنندگان خارجی پرداخت شد و هیچ سرمایه ای از ایران برای تولید فیلم خارج نشده است.

ژاک بی دو، تهیه کننده فرانسوی فیلم در مورد این سوال و حضور اسپانسرها در فیلم گفت: سینمای ایران دارای اهمیت زیادی است. اروپا و جهان به سینمای ایران نیازمند است و باید از آن یاد بگیرد. ما در این راه به افرادی نیاز داشتیم که با ما اشتراکاتی داشته باشند. شاید برایتان عجیب باشد که بگویم تصویر مدرنی که از ایران ارائه می شود برای همه تازه است. همان سه دقیقه ابتدایی فیلم برای بینندگان اروپایی، آن تصور قدیمی از کشور ایران را ترمیم می کند و از بین می‌برد.

او گفت: من و مارین دومولن به استعداد و توانایی مسعود بخشی ایمان داریم. 5 سال تلاش کردیم تا 24 منبع سرمایه‌گذاری را کنار هم جمع کنیم تا بتوانیم این پروژه را پیش ببریم. سرمایه گذارانی از آلمان، فرانسه، سوییس، لوکزامبورگ و لبنان. بخاطر همین شما در پایان فیلم یک چیزی شبیه روزنامه دیواری می بینید تا اسامی این سرمایه‌گذاران نمایان شود. 

بخشی باز هم در مورد سرمایه‌گذاری در فیلم، گفت: فکر نکنید یک هزینه غیر معقول در سینمای ایران برای این فیلم شده است. آن لوگوها لزوما به این معنا نیست که حتما پولی وارد چرخه سرمایه گذاری این فیلم شده.حالا آقای مصفا می‌توانند در مورد هزینه تولید این فیلم توضیح دهند. ما در یکی از سخت ترین دوره های تحریمی ارز وارد کشور کردیم. نمی خواهیم مدالی به ما داده شود. با این حال در دوره ای که برخی فیلم ها ارز از کشور خارج می کنند ما ارز را وارد کردیم. من به هیچ عنوان حاضر نشدم خارج از کشور فیلم بسازم. گفتم یا این فیلم را در ایران می سازم یا اصلا نمی‌سازم.

مصفا در مورد لیستی که بنیاد سینمایی فارابی منتشر کرده، گفت: بنیاد فارابی اعلام آمادگی کرده تا در مرحله پخش و اکران فیلم با این فیلم همراهی کند. آنجایی که ما برای تبلیغات فیلم احتیاج به حمایت داریم، فارابی به صورت مشارکت با ما همراهی می کند و اینگونه نبوده که در مرحله تولید پولی به ما داده شود. هزینه تولید این فیلم در ایران 2 میلیارد و 500 میلیون تومان بوده که همه اش توسط بخش خصوصی پرداخت شده است.

ژاک بی دو بازهم در مورد سرمایه گذاری فیلم گفت: وقتی من می گویم 24 منبع سرمایه گذاری،به نظر ثروتمندانه می‌آید این منابع اما بسیار کوچک هستند. ما تلاش کردیم کشور به کشور برویم و برای ساخت یک فیلم ایرانی سرمایه جمع کنیم.من می خواستم از این فرصت استفاده بکنم و از استعداد بالای دو بازیگر اصلی این فیلم تشکر بکنم.

مسعود بخشی در مورد  زاویه ای که برای ساخت فیلم به آن پرداخته و همچنین نقش مجری فیلم گفت: به هرحال چنین برنامه هایی در تلویزیون ما وجود دارند و من تلاش کردم که فیلم جدیدی بسازم که یک برنامه تلویزیونی را به تصویر می کشد. نکته بعدی اینکه باید بدانیم واقعا ما چنین افرادی هستند که بخاطر پول های اندکی در زندان هستند.

فروغ قجابگلو بازیگر فیلم در پایان گفت: من خودم از خانواده ای آسیب دیده هستم که اعدامی دارد. رسالت من بازیگر، من نویسنده و من خبرنگار چیست؟ ما باید روی این مسائل اجتماعی کار کنیم و بیشتر به این چیزها توجه کنیم. هنوز هم داریم خانواده هایی که که جوان 28 ساله شان اعدام می شود و بعد از 10 سال می گویند اشتباه شده است.

بخشی در پاسخ به سوالی درباره اغراق آمیز بودن بخش هایی از فیلم، گفت: به هر حال اغراق یکی از عواملی است که در درام استفاده می‌شود، فکر کردم برای مخاطبانی که فیلم را در ایران می بیند وجود یک برنامه پربیننده جذاب است. حتی مسوول برنامه به من گفت که این میزان از پیشرفت و مدرن بودن برنامه مخاطب را به اشتباه می اندازد و باید به یک نحوی اشاره شود که این برنامه در ایران است، برنامه تلویزیونی یک پدیده مدرن است و به نظرم 20 میلیون رای یک میزان استاندارد است و مشکلی ندارد.

او همچنین درباره اینکه بخش هایی از فیلم درون مایه کمدی داشته است، گفت: من هم در همین سالن سینما فیلم را دیدم و اثری از کمدی ندیدم و فیلم کاملا تراژیک است.

بخشی درباره چگونگی قواعد تولید فیلم، گفت:  تولید متفاوت است، در اروپا کشورهایی که تولید مشترک انجام می دهند اگر قرارداد داشته باشند خیلی از مسایل حل می شود و می توان از صندوق های حمایتی استفاده کرد، در ایران تلاش شده تا این اتفاق رخ دهد و بخش بین الملل بنیاد فارابی به ارزش این همکاری ها پی برده است و سعی می کند در این زمینه فعالیت کنند. ضمن آنکه کمک ها امتیازی هستند، به دلیل قوانین پروژه های مشترک ما با دو نفر از سینماگران خارجی استفاده کردیم و یک همکاری خوبی بین دو گروه داشتیم.

مصفا درباره حضور تیزرهای اپلیکیشن تاپ در فیلم و توافق برای حمایت مالی، گفت: ما به تیزرهای تلویزیونی نیاز داشتیم که یکی از آن ها اپلیکیشن تاپ بود که در نظر داریم در اکران عمومی فیلم با ما همکاری داشته باشند که هنوز قطعی نیست. 

بخشی در پاسخ به سوالی درباره اغراق آمیز بودن بخش هایی از فیلم، گفت: به هر حال اغراق یکی از عواملی است که در درام استفاده میشود، فکر کردم برای مخاطبانی که فیلم را در ایران می بیند وجود یک برنامه پربیننده جذاب است. حتی مسوول برنامه به من گفت که این میزان از پیشرفت و مدرن بودن برنامه مخاطب را به اشتباه می اندازد و باید به یک نحوی اشاره شود که این برنامه در ایران است، برنامه تلویزیونی یک پدیده مدرن است و به نظرم 20 میلیون رای یک میزان استاندارد است و مشکلی ندارد.

او همچنین درباره اینکه بخش هایی از فیلم درون مایه کمدی داشته است، گفت: من هم در همین سالن سینما فیلم را دیدم و اثری از کمدی ندیدم و فیلم کاملا تراژیک است.

بخشی درباره چگونگی قواعد تولید فیلم، گفت:  تولید متفاوت است، در اروپا کشورهایی که تولید مشترک انجام میدهند اگر قرارداد داشته باشند خیلی از مسایل حل می شود و می توان از صندوق های حمایتی استفاده کرد، در ایران تلاش شده تا این اتفاق رخ دهد و بخش بین الملل بنیاد فارابی به ارزش این همکاری ها پی برده است و سعی می کند در این زمینه فعالیت کنند. ضمن آنکه کمک ها امتیازی هستند، به دلیل قوانین پروژه های مشترک ما با دو نفر از سینماگران خارجی استفاده کردیم و یک همکاری خوبی بین دو گروه داشتیم.

مصفا درباره حضور تیزرهای اپلیکیشن تاپ در فیلم و توافق برای حمایت مالی، گفت: ما به تیزرهای تلویزیونی نیاز داشتیم که یکی از آن ها اپلیکیشن تاپ بود که در نظر داریم در اکران عمومی فیلم با ما همکاری داشته باشند که هنوز قطعی نیست.

ژاک بی دو بازهم در مورد سرمایه گذاری فیلم گفت:  وقتی من می گویم 24 منبع سرمایه گذاری،به نظر ثروتمندانه می آید این منابع اما بسیار کوچک هستند. ما تلاش کردیم کشور به کشور برویم و برای ساخت یک فیلم ایرانی سرمایه جمع کنیم.من می خواستم از این فرصت استفاده بکنم و از استعداد بالای دو بازیگر اصلی این فیلم تشکر بکنم.

کارگردان فیلم در اینکه فیلمش درباره قصاص است یا نه گفت: من فکر نمی کنم فیلم من راجع به قصاص باشد. در طول فیلم فقط سه بار از کلمه قصاص استفاده شده.مسئله بخشش یک مسئله جهانی است. یک دانمارکی با پاسپورتش می تواند به 198 کشور سفر کند اما یک عراقی به 4 کشور هم نمی تواند سفر کند. من دنبال پیام دادن نبودم فقط می خواستم یک قصه تعریف کنم که افراد حداقل بتوانند خودشان را جای آن هایی بگذارند که در این جهان سختی می کشند.