اسکناس سوخته

تومان ، اسکانس سوخته
 

تومان روایتی ست از چهار فصل از زندگی یک قمارباز محلی که آرام  آرام با هر بُرد قسمتی از روحش را میبازد. تومان  بخش های از زندگی قماربازانی ست که اتفاقا روی شانسند و تاس بختشان خوب منشیند‌. آنقدر که حتی برای شرط های دیگران هم نسخه میپیچند و بازهم می بَرَند. سرخوش و عیاش اند و راهی جز قمار برای امرار معاش نمیدانند. همین روایت خود به اندازه ی کافی برای خلق اثری جذاب و گرم کافی ست. اما تومان با در اختیار داشتن بیش از دوساعت از نگاه و ذهن تماشاگر، از حوصله سربرترین فیلم های این دوره جشنواره است.
 

روایت متمرکز نیست و خورده پیرنگ های مبهم و معماگونه بر کندی ریتم آن افزوده است. با آنکه فیلم موقعیت های به یاد ماندنی کم ندارد اما فیلم ساز اثر آنها را برای خلق سکانسهایی فراموش نشدنی از دست داده بحدی که دیالوگ ها هم بی تاثیر میشوند.
 

بنظر خیلی از بخش های فیلم را میشد حذف کرد بدون انکه به روایت فیلم آسیبی برسد. اگرچه سکانس پلانهای متحرک جذابی را در برخی دقایق شاهدیم اما آنها هم فیلم را نجات نمیدهند.
فیلم احتمالا مخاطبان علمی سینما و جریانهای روشنفکری را راضی کند اما با اینکه درباره قشر پایین دست جامعه است ، ارتباط چندانی با این طبقه برقرار نمیکند.
 

موسیقی محلی و اصرار بر ترکمن بودن شخصیت اول فیلم در کنار تمایل به تحقیر بلوچ ها و شعر خوانی به زبان ترکی که کاملا پررنگ در فیلم جاداده شده است هم بخشی دیگر از لیست رذائل اخلاقی کارکتری ست که در پایان فیلم به خود آمده و سعی در پاک کردن خود از گناهان گذشته اش دارد.
 

این مطلب بعلت تنظیم در ایام جشنواره ممکن است دارای نواقصی باشد.