چرا فیلم بیوگرافی Springsteen: Deliver Me From Nowhere در گیشه شکست خورد؟

(Springsteen: Deliver Me From Nowhere) با بازی جرمی آلن وایت، تمرکز خود را بر دوران جوانی و خلق آلبوم (Nebraska) در سال ۱۹۸۲ گذاشته است. این فیلم به بررسی نگرانی‌ها و اضطراب‌های اسپرینگستین در سن ۳۲ سالگی می‌پردازد و به ازدواج و زندگی بعدی او نمی‌رسد. این رویکرد محتاطانه و کم‌تنش، تماشاگران عام را چندان جذب نکرده است.

با وجود نقدهای مثبت و امتیاز ۸۳ درصد از مخاطبان در Rotten Tomatoes، فیلم در فروش شکست خورد. مشکل اصلی نه در کیفیت بازیگر یا کارگردانی، بلکه در شخصیت آرام و قابل پیش‌بینی بروس اسپرینگستین است که زندگی کم‌تنش و عاری از بحران‌های شدیدش، برخلاف سایر ستاره‌های موسیقی، برای روایت سینمایی جذاب نیست.

این در حالی است که موفقیت‌های فیلم‌های مشابه مانند (Elvis) با بازی آستین باتلر و (A Complete Unknown) با تیموتی شالامی، ترکیبی از محبوبیت و روایت دراماتیک قوی ارائه کردند و در گیشه و جوایز سینمایی موفق ظاهر شدند. در مقابل، تمرکز فیلم جدید بر لحظات کم‌حادثه و آلبومی تلخ مانند (Nebraska)، تماشاگران را به سینما نمی‌کشاند، حتی با وجود بازی خوب وایت.

کارشناسان معتقدند موفقیت بیوگرافی‌های موسیقیایی به ترکیب داستان جذاب، شخصیت تحول‌پذیر و موسیقی محبوب بستگی دارد؛ عواملی که (Deliver Me From Nowhere) به اندازه کافی ندارد. این شکست نمونه‌ای دیگر از دشواری هالیوود در رمزگشایی موفقیت ژانر بیوگرافی موسیقی است.