نقد کوتاه فیلم یک تصادف ساده | ترکیبی از فضای آثار پارک چان ووک و فیلم‌های قبلی جعفر پناهی
جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی معترض، در نخستین پروژه‌اش پس از رفع محدودیت‌های هنری‌اش، تجربه‌های متفاوت دوران زندان خود را دستمایه خلق یک تریلر اخلاقی خشن و پرتنش قرار داده است. در فیلم «یک تصادف ساده»، شاهد داستان مردی آذری هستیم که خاطرات شکنجه‌گر سابقش با شنیدن صدای قدم‌های او به زندگی روزمره‌اش بازمی‌گردد.
وحید مبصری، بازیگر نقش اصلی و برنامه‌ساز تلویزیونی که به صورت پاره‌وقت راننده تاکسی هم است، با دیدن فردی با صدای آشنا، او را ربوده و به بیابان می‌برد تا درد و رنج خود را دفن کند. اما شک و تردید وحید، هنگامی که درمی‌یابد این مرد خانواده دارد و ممکن است هیچ نقشی در گذشته او نداشته باشد، مسیر ماجرا را به سمت یک مأموریت حقیقت‌یابی و مصالحه انسانی هدایت می‌کند.
این فیلم، که تلفیقی از فضای آثار پارک چان ووک و فیلم‌های پیشین پناهی مانند «تاکسی» است، به شکل ملموس و هیجان‌انگیزی تضادهای اخلاقی قربانیان و بازماندگان ظلم را به تصویر می‌کشد. در همین حال، شخصیت‌های زن فیلم بدون حجاب اجباری حضور دارند.
«یک تصادف ساده» نه تنها به بررسی پیامدهای خشونت و انتقام می‌پردازد، بلکه مخاطب را با سوالات اخلاقی و انسانی بی‌پاسخ رها می‌کند؛ سوالاتی درباره اینکه چگونه قربانیان ظلم می‌توانند در مواجهه با گذشته خود، اخلاقیات و انتقام را وزن کنند.
این فیلم که در بخش مسابقه جشنواره کن ۲۰۲۵ به نمایش درآمد، قرار است از چهارشنبه، ۱۵ اکتبر، در شهرهای نیویورک و لس‌آنجلس به روی پرده برود.
امتیاز منتقد: B+