اختصاصی سلام سینما-ددپول2، فیلمی با تمام ویژگی های یک فیلم ابرقهرمانانه است که تا جای ممکن به آن شوخی و صحنه های کمدی اضافه شده است. این فیلم در هفته اول اکرانش با فروش جهانی بیش از 301 میلیون دلار، گیشه را در دست گرفت و رکورد فروش جهانی کمپانی «فاکس اینترنشنال» را شکست.

چند نقد کوتاه از ددپول2 را مرور می کنیم:

ریچارد برودی

 از بسیاری جهات «دد پول۲» از نمونه قبلی خود قوی تر است و داستان بهتری دارد. اما مثل فیلم قبلی به خاطر نوع شخصیت پردازی قهرمان در دسته فیلم های کمدی قرار می گیرد. داستان این قسمت به این صورت است که با سفر در زمان و بازگشت به گذشته، آینده را تغییر دهد.

پیتر رینر

وقتی که این فیلم ابرقهرمانی اولین بار در سال ۲۰۱۶ اکران شد، خنده دار بودنش اتفاقی جدید برای «مارول» بود اما کمی بعد، بسیاری دیگر از فیلم ها پیرو این سبک شدند. در سری دوم این فیلم همچنان شخصیت اصلی مثل قسمت اول بذله گو و گستاخ است. اگرچه ترجیح می دهم فیلم های «مارول» زیاد جدی نباشند، تماشای این حجم بی وقفه شوخی در فیلم به تدریج حوصله سر بر می شود.

کیت اربلند

فیلم سراسر تخریب و ناسزا است که جایگزین ژانر ابرقهرمانی شده است.شروع فیلم شبیه به آغاز فیلم های جیمز باند است. ددپول به طور کلی طبع شوخی دارد اما در این قسمت راهی پیدا کرده است تا آن جوک ها را واقعا خنده دار کند.با اینکه ددپول 2 داستان اصلی خودش را دنبال می کند در بیان آن از مشکلی رنج می برد و بیست دقیقه از فیلم طول می کشد تا مخاطب متوجه شود که داستان از چه قرار است آیا به دلایل بیشتری نیاز دارید تا باورتان شود که ددپول 2 ژانرهای گذشته را از بین برده است؟ تنها یک صحنه دیوانه کننده، صحنه ای پر از اسطوره و حبس شدن نفس کافی است تا تمام فیلم را تحت تاثیر خودش قرار دهد. این ضربه ی تغییر دهنده ای است که توانسته به آسانی با نهایت ظرافت خودش را در فیلم جای دهد. این جاست که تفاوت آن با سایر فیلم ها مشخص می شود.(نقد کامل کیت اربلند برای فیلم ددپول2)

باب ماندلو

شخصیت «ددپول» مردی حراف اما بامزه است. در فیلم انگار نویسنده در حال پرتاب کردن جک های مختلف به سمت بیننده است تا ببیند کدام یک جواب می دهد و او را می خنداند یا سرگرم می کند. بله، شاید فیلمنامه زیاد قوی نباشد اما مهم این است که او در دنیای کامیک و در میان مردم محبوب شده است. کارگردان «دیوید لیچ» در همان فضای شوخ و خنده دار حالت اکشن فیلم را هم حفظ کرده است. به نظر من، به طور کلی این فیلم «R-rate» است یعنی هرچند محتوای بزرگسالانه دارد، مخاطبان نوجوان بیش تری را جلب می کند.

مایکل ا سالیوان

طبق آخرین مصاحبه ای که با بازیگر این فیلم شد خودش این چنین گفت که: «به نظرم ددپول هم از رایان رینولد خوشش نمی آید» و به نظر من هم احتمالا همین طور است. وقتی این فیلم را تماشا می کنید احساس می کنید خود ددپول با یک ظرف بزرگ پاپ کرن کنار شما نشسته و فیلمی را تماشا می کند که انگار با بودجه کم و برای رده سنی نوجوان ساخته شده است با این تفاوت که این فیلم کم بودجه نیست. به نظر من بزرگ ترین و مخرب ترین قدرت ددپول به عنوان یک ابرقهرمان، توانایی خندیدن است، آن هم به خودش.

جان نوگنت

اگر نتوانستید کمدی و خشونت های فیلم اول را تحمل کنید، در فیلم دوم هم نخواهید توانست، اما اگر با آن همراه شدید، ددپول 2 یکی از سرگرم کننده ترین فیلم ها است. بیشتر بخش های فیلم ناراحت کننده است، برای کاهش آن به طور هوشمندانه ای از جوک های زیادی استفاده شده است.برخلاف تمامی گروه های بازیگرانی که ایفای نقش می کنند این فیلم همچنان نمایش رینولدز است. برخی عقیده دارند که بسیار نادر است که مجموعه ای از قسمت ابتدایی اش بهتر باشد- اما در ددپول این برتری را مشاهده می کنیم. (نقد کامل)