به گزراش سلام سینما به نقل از ایسنا، کارگردان «لانتوری» چهارشنبه ۱۳ مرداد پیش از اولین نمایش فیلمش در اکران عمومی، در پردیس کورش مقابل تماشاگران حاضر در سالن ایستاد و  مقابل دو تن از قربانی‌های اسیدپاشی با انگیزه‌های خانوادگی سخنانش را اینگونه ادامه داد: من به همراه تعدادی از عوامل فیلم آمده‌ام تا اولین نمایش فیلمم را به زیور پروین و معصومه عطایی، دوتن از قربانیان اسیدپاشی (با انگیزه‌های خانوادگی) در چند سال پیش تقدیم کنم.

او سپس خطاب به زیور و معصومه که به همراه او به سالن نمایش فیلم آمده بودند، ادامه داد: من به نمایندگی از همه‌ی آدمها به خاطر ظلمی که به شما شده است از شما عذرخواهی‌ می‌کنم و با شما اعلام همبستگی می‌کنم.

کارگردان «لانتوری» پس از تماشای فیلم به همراه مردم نیز روی صحنه حاضر شد و با اشاره به برخی صحنه‌های دلخراش فیلم گفت: می‌دانم تحمل بعضی صحنه‌ها سخت است اما مطمئنم به اندازه‌ی رنجی که عزیزان قربانی اسیدپاشی می‌کشند، سخت نیست.

درمیشیان در ادامه از زیور و معصومه خواست تا چند کلامی با مردم حرف بزنند.

زیور با بیان اینکه این فیلم خاطرات تلخ گذشته را برای او زنده کرد، گفت: تکرار این حرف‌ها هرچند سخت باشد اما هر قدر هم تکرار شود باز کم است، چرا که مردم را از سختی‌هایی که امثال ما کشیده‌اند آگاه می‌کند.

او با اشاره به حضورش در فیلم مستند «چشم در برابر چشم» ادامه داد: حضور در آن فیلم هم به دلیل یادآوری خاطرات گذشته برایم خیلی سخت بود؛ این زندگی برای ما تکرار مرگ است. از همه می‌خواهم ما را فراموش نکنند چون مشکلات ما روز به روز بیشتر می‌شود و کمتر نمی‌شود.

پس از او معصومه نیز در سخنانی کوتاه ساخت  فیلمی با موضوع اسیدپاشی را نوعی جسارت دانست و گفت: هیچ کس به اندازه‌ی من و زیور درد این فیلم را درک نکرد، چون حدود هشت سال است درگیر این ماجرا هستیم.

او با بیان اینکه قسمتهایی از فیلم دور از واقعیت بود، گفت: با این حال همین چیزهایی که نشان داده شد و خیلی‌ها فهمیدند ماجرا  و دردهای بعد از آن چیست، خوب است. درد مریم (شخصیت اصلی فیلم) بیشتر از اینها ادامه خواهد داشت و حتما در گنجایش ابن فیلم نبوده که نشان داده شود.

معصومه در پایان از عوامل فیلم، تمامی خیران و اهالی مطبوعات نیز به دلیل همراهی و همدلی با آنها قدردانی کرد.

رضا درمیشیان کارگردان فیلم لانتوری درباره واکنش این دو مهمان ویژه اکرانش هنگام تماشای فیلم نوشت:

اشك هاى (( معصومه عطايى )) و هق هق گريه (( زيور پروين )) ، دو قربانى اسيدپاشى در حين تماشاى (( لانتورى )) را تا عمر دارم از ياد نخواهم برد.
چشم هاى زيور و معصومه نمى بينند اما از همه ما بيشتر مى بينند ، آن ها (( لانتورى )) را با چشم دل ديدند و سير گريستند.