قصه نگهبان شب بیش از حد دم دستی و ملال‌آور است و برای میرکریمی یک پس‌رفت محسوس به حساب می‌آید. تصویری که میرکریمی از یک جوان شهرستانیِ ساده، پاک و بی‌آلایش و البته احمق به نمایش می‌گذارد شاید یک یا دو دهه قبل بیشتر جواب می‌داد و باورپذیر بود تا امروز. 

اگر نبود، همان لحظات معدود کمیک و عاشقانه، دیگر چیزی از اثر باقی نمی‌ماند که بتوان از آن دفاع کرد. مشکل اصلی نگهبان شب، فیلمنامه آن است. فیلمنامه‌ای که ساده‌انگارانه برای مخاطب نوشته شده است درست مثل رفتارهای رسول در فیلم. شاید بهتر بود میرکریمی این فیلمنامه را تبدیل به یک رمان می‌کرد و نه فیلم. 

اما از هرچه بگذریم بازی‌های بازیگران از نقاط قوت این فیلم است. دلنشین و اندازه و همین باعث می‌شود ارتباط مخاطب با فیلم قطع نشود. بازی گرفتن خوب از بازیگران، یکی از ویژگی‌های مهم میرکریمی است که در این اثرش هم تکرار شده است.