کدام فیلم نزدیک بود به حرفه‌ی سینمایی سیلوستر استالونه پایان دهد؟

در میانه دهه ۹۰، سیلوستر استالونه ستاره اکشن‌های هالیوود بود، اما شکست فیلم‌های پرهزینه‌ای مانند (Judge Dredd)، (Assassins) و (Daylight) باعث شد جایگاه او در سینما به خطر بیفتد. تنها بازگشت او با موفقیت نسبی در (Cliffhanger) و (Demolition Man) اتفاق افتاد.

در این شرایط، پیشنهاد بازی در نقش فِردی هِفلین در (Cop Land) به کارگردانی جیمز منگولد به او داده شد. هِفلین، کلانتر شهری در نیوجرسی، نیمه‌ناشنوا و شخصیتی فروتن است که در برابر فساد پلیس نیویورک که به‌واسطه خلأ قانونی از جنایت مصون مانده، چشم‌پوشی می‌کند. با پیشرفت داستان، وجدان هِفلین او را به تحقیق درباره این فساد وادار می‌کند، و این نقش فضایی متفاوت برای استالونه فراهم می‌آورد تا از قالب اکشن‌محورهای همیشگی خود فاصله بگیرد.

استالونه برای بازی در این نقش ۱۸ کیلوگرم وزن اضافه کرد تا شخصیت هِفلین از دیگر نقش‌های عضلانی او متمایز شود. منتقدان بازی او را ستودند، اما (Cop Land) موفقیت تجاری و شانس جوایز قابل توجهی به دست نیاورد. این شکست باعث شد استالونه با بحران جدی در حرفه مواجه شود: «بعد از Cop Land هیچ‌کس مرا نمی‌خواست. حتی مدیرانم هم… برای تقریباً یک دهه نمی‌توانستم کاری پیدا کنم.»

پس از فیلم‌های ناکام (Get Carter) و (Driven)، پروژه‌هایی مانند (D-Tox) و (Avenging Angelo) مستقیم به DVD رفتند. سرانجام، بازگشت موفق او با پروژه‌های نوستالژیک (Rocky)  و (Rambo) مسیر حرفه‌ای او را تثبیت کرد. 

امروز، استالونه با سریال محبوب (Tulsa King) و نقش‌آفرینی‌های محدود به موفقیت نسبی دست یافته، اما تجربه (Cop Land) همچنان یکی از نقاط بحرانی زندگی حرفه‌ای اوست.