اختصاصی سلام سینما- بازیگران همیشه بهترین تصمیمات را نمی‌گیرند، و آنهایی که جزو بهترین‌ها هستند از اعتراف این موضوع واهمه‌ای ندارند. حتی عالی‌ترین‌شان نیز حداقل یک راز خجالت‌آور دارند که خودشان هم از گفتنش نمی‌ترسند؛ از جورج کلونی و شکستش در سینمای ابرقهرمانی با نقش بتمن در فیلم نه چندان جالب «بتمن و رابین» (Batman & Robin) گرفته تا نیکول کیدمن که نقش‌آفرینی‌اش در «استرالیا» را غیرقابل تحمل می‌داند.

در برخی موارد این عملکرد بازیگر است که خوب از آب درنمی‌آید (مثل توصیفی که دنیل ردکلیف از نقشش در هری پاتر دارد) و گاهی هم تصمیم برای پذیرفتن یک نقش است که از همان ابتدا با خود ناامیدی به همراه می‌آورد (مثل حسرتی که جیک جیلنهال و اما استون از درگیر شدن با نقش‌های سطحی فیلم‌های شاهزاده پارس (Prince of Persia) و آلوها (Aloha) دارند).

اینجا با 25 بازیگری که اعتراضی که نسبت به نقش‌های‌شان داشته‌اند، آشنا می‌شویم.

- جیک جیلنهال در شاهزاده پارس (Prince of Persia)

شاهزاده پارس (Prince of Persia) با اقتباس از یک بازی کامپیوتری و به کارگردانی مایک نیوول ساخته شده است. این فیلم هم از نظر تجاری و هم انتقادی با شکست مواجه شد و اکنون که بیش از یک دهه از ساخت آن می‌گذرد، یکی از بدترین فیلم‌ها در هالیوود به حساب می‌آید، چرا که به جای استفاده از بازیگری با رگ و ریشۀ ایرانی، یک بازیگر سفیدپوست آمریکایی برای نقش اصلی فیلم انتخاب شده است.

جیک جیلنهال در سال 2019 به یاهو! اعتراف کرد که این نقش مناسبش نبوده است.

به گفته او "از روی ناچاری گاهی شکست می‌خوری و می‌گویی "آن نقش انتخاب درستی نبود" یا "زیاد نقش مناسبی برایم نبود". نقش‌های زیادی این‌گونه از آب درمی‌آیند و نقش‌های زیادی هم این‌گونه نمی‌شوند."

- اما استون در آلوها (Aloha)

پس از آنکه ساندرا اوه در مراسم گلدن گلوب 2019 با کنایه گفت که فیلم آسیایی‌های خرپول پس از فیلم‌های شبح درون پوسته و آلوها (Aloha)، اولین فیلمی بود که نقش اصلی آسیایی آمریکایی داشت، اما استون فریاد زد: "متأسفم" و این‌گونه در سطحی جهانی از ایفای نقش زنی نیمه هاوایی و نیمه‌چینی در فیلم آلوها (Aloha) معذرت‌خواهی کرد.

انتخاب اما استون در این فیلم یکی از معروف‌ترین نمونه‌های ماست‌مالی کردن در تاریخ هالیوود به شمار می‌رود.

اما استون در سال 2015 گفت که سروصداهایی که برای انتخاب او در این نقش ایجاد شد، چشمانش را از "بسیاری جهات" باز کرد. او توضیح داد:

"مسخره همه شده بودم. پی به تاریخچه عجیب و غریب ماست‌مالی کردن در هالیوود بردم و اینکه این مسئله چقدر واقعاً مرسوم شده است. این موضوع جرقه بحثی را زد که خیلی مهم است."

- هلی بری در زن گربه‌ای (Catwoman)

هلی بری برای جدا کردن خودش از شکستی کامیک بوکی به نام زن گربه‌ای (Catwoman) زیاد صبر نکرد. او در مراسم تمشک طلایی 2005 سخنان خود را این‌گونه آغاز کرد:

"می‌خواهم از کمپانی برادران وارنر تشکر کنم که من را برای این فیلم آشغال و فاجعه انتخاب کردند. این دقیقاً همان چیزی بود که حرفه‌ام نیاز داشت - قبلاً روی عرش بودم و الان روی فرش."

هلی بری در سپتامبر 2020 به ورایتی گفت که پس از آنکه اسپین‌آف جیمز باند درباره جینکس پیش نرفت، به زن گربه‌ای (Catwoman) علاقه‌مند شد:

"با خودم فکر کردم، این فرصت خوبی است که یک زن سیاه‌پوست به ابرقهرمان تبدیل شود. چرا امتحانش نکنم؟ (هلی بری بری طی ساخت فیلم اعلام کرده بود که حس خوبی به طرح داستان ندارد.)

یادم می‌آید بحث می‌کردم که چرا کت‌وومن نمی‌تواند مثل بتمن و اسپایدرمن دنیا را نجات دهد؟ اما خب من فقط یک بازیگر بودم، کارگردان که نبودم. اختیار من در این مورد خیلی خیلی محدود بود."

- رونی مارا در پن (Pan)

نقش رونی مارا در فیلم فانتزی و ماجراجویانه پن (Pan) به کارگردانی جو رایت، به عنوان نمونه‌ای از ماست‌مالی کردن در هالیوود، جرقه‌ی بحثی را زد که خود این بازیگر هم یک سال بعد در مورد آن نظرش را طی مصاحبه‌ای اعلام کرد:

"واقعاً از اینکه در آن سوی این گفت و گو باشم متنفر و متنفر و متنفرم. واقعاً متنفرم. حقیقتاً نمی‌خواهم دوباره در آن سو قرار بگیرم. درک می‌کنم چرا مردم ناراحت و ناامید بودند."

او همچنین با ایجاد درخواستی در رابطه با محکوم کردن این فیلم برای استفاده از چهار بازیگر سفیدپوست به عنوان نقش‌های اصلی‌اش موافقت کرد و گفت:

"آیا به نظرم هر چهار نقش اصلی فیلم باید سفیدپوست با موهای بلوند و چشم‌های آبی باشند؟ خیر. به نظرم باید جایی از فیلم کمی گوناگونی وجود می‌داشت."

- کریستوفر پلامر در اشک‌ها و لبخندها (Sound of Music)

اشک‌ها و لبخندها (Sound of Music)، پنج جایزه اسکار را از آن خود کرده و یکی از محبوب‌ترین فیلم‌هایی است که تا به امروز ساخته شده است، اما کریستوفر پلامر مرحوم چنین نظری نداشت.

او در مصاحبه‌ای با بوستون گلوب در سال 2010 اعتراف کرد که از کاراکترش، کاپیتان فون تراپ، "کمی خسته" شده بود. او توضیح داد:

"با اینکه سخت تلاش کردیم جذابش کنیم اما انگار بیشتر داشتیم وقت خود را هدر می‌دادیم و او هم مورد علاقه من نبود. منظورم این است که خب قرار نبود همه آدم‌های جهان از او خوششان بیاید. مدل من نبود."

این حرف‌ها در مقایسه با آن حرف‌هایی که او سال بعد به هالیوود ریپورتر گفت، چیزی نبود:

"این شخصیت خیلی افتضاح و احساساتی و احمق بود. باید جان می‌کندی تا بتوانی به اندازه سر سوزن شوخ‌طبعی به او تزریق کنی."

- جیمی فاکس در نهان (Stealth)

فیلم علمی تخیلی و اکشن نهان (Stealth)، جاش لوکاس، جسیکا بیل و جیمی فاکس را کنارِ هم آورد اما جیمی فاکس در تور مطبوعاتی خود اعتراف کرد که به خبرنگاران، درباره خوب بودن فیلم دروغ گفته است.

او طی تور مطبوعاتی فیلم پادشاهی اعلام کرده که واقعاً مایه آرامش خاطر است که درباره فیلمی صحبت می‌کند که برعکس نهان (Stealth) واقعاً خوب است. به گفته این بازیگر:

"گاهی اوقات آدم فیلمی را بازی می‌کند و مجبور است برود و درباره‌اش صحبت کند.

برای نهان (Stealth) هم رفتم و گفتم که بله، این فیلم بهترین است. بعد مردم پس از تماشایش آمدند گفتند باورمان نمی‌شود، چنین دروغی گفتی."

- مایکل فاسبندر در فرقه قاتلین (Assassin’s Creed)

مایکل فاسبندر، ستاره‌ی فیلم فرقه قاتلین (Assassin’s Creed) بود که در سال 2016 از نظر فروش گیشه بسیار ضعیف عمل کرد. او در مصاحبه‌ای با “Movie’n’co” گفته است:

"البته، این فیلم ایده‌آل نبود. من فکر می‌کنم ما اینجا کمی فرصت از دست دادیم."

مایکل فاسبندر در پاسخ به این سؤال که اگر او بود، چه چیزی را در این فیلم سینمایی تغییر می‌داد، گفت:

"من کاری می‌کردم تا فیلم سرگرم‌کننده‌تر باشد، نکته اصلی هم همین است.

درمورد احساس فیلم، به نظرم خیلی خودش را جدی گرفته بود و اگر من بودم زودتر سراغ اکشن می‌رفتم. فکر می‌کنم این فیلم سه نقطه شروع دارد که اشتباه است."

- رابرت پتینسون در گرگ و میش (Twilight)

فیلم گرگ و میش (Twilight)، رابرت پتینسون را به ستاره‌ای بین‌المللی تبدیل کرد، اما خودش احتمالاً کمترین هوادار این فرنچایز باشد. او در یکی از مصاحبه‌هایش چنین گفت:

"وقتی کتاب را خواندم قانع شدم که استفانی قانع شده که بِلاست. مثل کتابی بود که قرار نبود چاپ شود، انگار که فانتزی مخصوص بزرگسالان را می‌خواندم."

رابرت پتینسون در ادامه نیز می‌گوید:

"مخصوصاً وقتی گفت که بر اساس یک خواب، کتاب را نوشته که مثلاً "بله، خواب یک مرد خیلی جذاب را دیدم" و بعد هم می‌رود کتابی درباره‌اش می‌نویسد. همان جا قانع شدم که این زن دیوانه است، کاملاً دیوانه و از مخلوقات تخیلی خودش هم خیلی لذت می‌برد."

- نیکول کیدمن در استرالیا (Australia)

«باز لورمن» یکی از برجسته‌ترین نقش‌های نیکول کیدمن را در مولن روژ! به او داد، اما همکاری بعدی‌شان در استرالیا (Australia) افسانه‌ای نشد.

این داستان عاشقانه و حماسی، نیکول کیدمن را در مقابل هیو جکمن قرار داد اما نقش او به عنوان اشراف‌زاده‌ای انگلیسی به نام بانو سارا اشلی، از آن نقش‌هایی است که ترجیح می‌دهد فراموششان کند.

او در یکی از شبکه‌های رادیویی سیدنی اعتراف کرد:

"نمی‌توانم این فیلم را ببینم و از کاری که کردم مفتخر باشم. ارتباط برقرار کردن با آن از نظر احساسی برایم غیرممکن است."

- جیم کری در اردنگی 2 (Kick-As*s 2)

جیم کری پس از وقایع سندی هوک نظرش را درباره نقش‌آفرینی در اکشن فوق خشن اردنگی 2 (Kick-As*s 2) عوض کرده و چنین توییتی منتشر کرد:

"من اردنگی 2 (Kick-As*s 2) را یک ماه قبل از سندی هوک بازی کردم اما اکنون نمی‌توانم از این حجم خشونت حمایت کنم. از تمام کسانی که به این فیلم مربوط‌اند عذرخواهی می‌کنم.

از بازی در آن شرمنده نیستم اما وقایع اخیر، نظرم را تغییر داده‌اند."

- چنینگ تیتوم در جی.آی. جو: ظهور کبرا (G.I.Joe: Rise of Cobra)

چنینگ تیتوم در برنامه رادیویی هاوارد استرن درباره لایو اکشن جی.آی. جو: ظهور کبرا (G.I.Joe: Rise of Cobra) گفته است:

"می‌خواهم صادق باشم. واقعاً حالم از این فیلم بهم می‌خورد.

من را به بازی در آن مجبور کردند. فیلمنامه اصلاً خوب نبود و من نمی‌خواستم چیزی را انجام دهم که از بچگی طرفدارش بودم و هر روز صبح نگاهش می‌کردم، و نمی‌خواستم کاری را انجام دهم که 1) بد است و 2) نمی‌دانستم می‌خواهم جی.آی. جو باشم یا نه."

- کالین فارل در میامی وایس (Miami Vice)

کالین فارل اخیراً موفقیت حرفه‌ای خود در دنیای فیلم‌های مستقل را به لطف آثاری همچون خرچنگ، فریب‌خورده و کشتن گوزن مقدس به دست آورده است اما روزگاری استودیوهای اصلی می‌خواستند، او مرکز توجه باشد، مثل فیلم میامی وایس (Miami Vice) به کارگردانی مایکل مان، اما خود این بازیگر اعتراف کرده که "زیاد از آن خوشش نمی‌آید".

او این فیلم را کند و ناملموس توصیف کرده است.

- جورج کلونی در بتمن و رابین (Batman & Robin)

حضور جورج کلونی به عنوان مبارزی شنل‌پوش، توسط طرفداران کامیک‌بوک‌ها و منتقدان، بسیار مورد حمله قرار گرفت، آنقدر که خود جورج کلونی می‌داند، دلیلی برای دفاع از فیلم وجود ندارد. او اعتراف کرد:

"خوب بودن در این فیلم سخت بود. اکنون که همه چیز مشخص شده، به راحتی می‌توان به گذشته نگاه کرد و فهمید که "وای، این فیلم واقعاً آشغال بوده" و من هم خیلی بد بازی کردم."

او بعدها گفت:

"حقیقت امر این است که من بد بازی کردم. آکیوا گلدزمن که اسکار نویسندگی را برده، فیلمنامه این فیلم را نوشته است و خودش هم اعتراف می‌کند که فیلمنامه افتضاحی نوشته است.

من هم اعتراف می‌کنم که افتضاح بازی کردم.

جوئل شوماخر کارگردان فیلم، اخیراً از بین ما رفته اما اگر او هم بود می‌گفت: "آره، خوب از آب در نیامد". ما همه درباره‌اش دروغ گفته بودیم."

- شارلیز ترون در بازی‌های گوزن شمالی (Reindeer Games)

هرچقدر از این اثر جان فرانکن‌هایمر کمتر صحبت شود، برای شارلیز ترون بهتر است. به اعتراف خود شارلیز ترون که درباره این فیلم می‌گوید:

"این فیلم خیلی خیلی خیلی بد است."

او در این فیلم، در مقابل بن افلک به ایفای نقش پرداخته که نتوانست در گیشه، بودجۀ 45 میلیون دلاری خود را جبران کند.

- مت دیمون در اولتیماتومِ بورن (The Bourne Ultimatum)

گفته می‌شود اولتیماتومِ بورن (The Bourne Ultimatum)، قوی‌ترین ورود به فرنچایزی را دارد که مت دیمون ستاره آن است، اما قطعاً خود او چنین نظری ندارد.

او در مصاحبه‌ای با مجله جی‌کیو با اشاره به اینکه او اصلاً طرفدار فیلمنامۀ سه‌گانه تونی گیلروی نبوده است، گفت:

"من اصلاً گیلروی را برای دریافت آن‌همه پول و تحویل چنین کاری سرزنش نمی‌کنم. فقط اینکه فیلمنامه‌اش غیر قابل خواندن بود. چنین چیزی فاتحه حرفه آدم را می‌خواند.

منظورم این است که می‌توانستم آن را روی eBay بگذارم و بعد دوستمان کارش تمام بود. واقعاً افتضاح و خجالت‌آور است.

در واقع فقط می‌خواست این را هم امتحان کرده باشد، بعد پولش را گرفت و رفت."

- دو پتل در آخرین بادافزار (The Last Airbender)

فیلم آخرین بادافزار (The Last Airbender) به کارگردانی ام. نایت شیامالان یکی از توهین‌آمیزترین نمونه‌های ماست‌مالی قرن در هالیوود است.

دو پتل که پس از موفقیت فیلم میلیونر زاغه‌نشین به سرعت پای خود را به دنیای فیلم‌های موفق باز کرد، اعتراف کرده که از تجربه بازی در آن متنفر است.

او در مصاحبه‌ای با هالیوود ریپورتر اظهار داشته است:

"می‌دانم از ایفای نقش در چه چیزی وحشت دارم: آن فیلم‌های بزرگ استودیویی.

پس از میلیونر زاغه‌نشین در فیلمی بازی کردم که زیاد با استقبال مواجه نشد. از تجربه چنین چیزی کاملاً احساس فشار می‌کردم. احساس می‌کردم کسی صدایم را نمی‌شنود. این برایم خیلی ترسناک بود و اینجا بود که واقعاً به قدرت نه گفتن پی بردم."

- جرمی آیرونز در بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت (Batman vs Superman: Dawn of Justice)

فیلم بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت (Batman vs Superman: Dawn of Justice) در کل فاجعه محسوب می‌شود. گرچه نقش جرمی آیرونز به عنوان آلفرد، خدمتکار بروس وین یکی از اجزای مطلوب‌تر فیلم به حساب می‌آید اما خود او می‌داند این فیلم چقدر به‌دردنخور بوده است.

او در مصاحبه با دیلی میل نسبت به نقدهای بدی که از فیلم شده بود چنین پاسخی داد:

"واقعاً هم حقش است. منظورم این است که 800 میلیون دلار به دست آورد پس این نقدها مهم نبود اما فیلم بیش از حد شلوغ بود ... خیلی درهم بود."

- متیو گود در سال کبیسه (Leap Year)

متیو گود در مصاحبه‌ای با تلگراف در مورد این فیلم کمدی رمانتیک که در آن، در مقابل ایمی آدامز به نقش‌آفرینی پرداخته چنین گفته است:

"دلیل اصلی که آن را قبول کردم این بود که آخر هفته‌ها بتوانم بروم خانه. مطمئن باشید به‌خاطر فیلمنامه آن را انتخاب نکردم.

آیا دوست دارم خودم را ناامید کنم؟ خیر. آیا این فیلم بدی بود؟ بله، بود. اما می‌دانی، سر کار خوش گذشت و دستمزدم را هم دادند."

- سالی فیلد در مرد عنكبوتي شگفت‌انگيز 2 (The Amazing Spider-Man 2)

سالی فیلد در برنامه هاوارد استرن درمورد اين دنباله گفت:

"اين فيلم مدل من نيست. اما دوستم لورا زيسكين تهيه‌كننده‌اش بود و می‌دانستيم قرار است اين فيلم آخرش باشد و او اولين شريك توليد من بود و درکل انسانی فوق‌العاده بود.

واقعاً سخت می‌شود در فيلم کاراکتری سه‌بعدی پيدا کرد و تو هم تمام تلاشت را می‌کنی، اما نمی‌شود، 10 کیلو آشغال را در کیسه‌ای 5 کیلویی جا داد."

- دنیل ردکلیف در هری پاتر و شاهزاده دورگه (Harry Potter and The Half-Blood Prince)

دنیل ردکلیف به دیلی میل اعتراف کرده که:

"تماشای فیلمی مثل هری پاتر و شاهزاده دورگه (Harry Potter and The Half-Blood Prince) خیلی سخت است، چون من زیاد در آن خوب نیستم.

از این فیلم متنفرم. بازی‌ام در اینجا خیلی تک بعدی است و ازخودراضی شده بودم. آنچه سعی در انجامش داشتم محقق نشد."

- جود لا در الفی (Alfie)

جود لا در سال 2004 با نقش‌آفرینی در بازسازی فیلم الفی (Alfie) کفشی را به پا کرد که توسط مایکل کین به شهرت رسیده بود. اما فیلم در مقایسه با بودجه 60 میلیون دلاری‌اش تنها 13 میلیون دلار درآمد داخلی داشت.

جود لا خوب می‌داند که چه وقت گیشه موفقیت‌آمیز نیست و اعتراف می‌کند که "فیلم آن‌طور که می‌خواستم از آب در نیامد."

اما آیا او از پذیرفتن چنین نقشی پشیمان است؟ اصلاً. به گفته او: "بخشی از دلیل اینکه آدم عازم مسیری خلاقانه می‌شود این است که کاملاً شکست بخورد و گاهی هم می‌تواند منجر به پیروزی شود."

- کیت وینسلت در تایتانیک (Titanic)

کیت وینسلت خاطرات خوبی از همکاری با جیمز کامرون در حماسه رکوردشکنِ تایتانیک (Titanic) دارد اما عملکرد خودش در فیلم چندان مورد تقدیر قرار نگرفت.

کیت وینسلت در زمان اکران دوباره فیلم به صورتی سه‌بعدی در مصاحبه‌ای با تلگراف اظهار کرد:

"سر هر سکانس با خودم می‌گویم "واقعاً؟ واقعاً این‌طور بازی کردی؟" وای خدای من ... لهجه آمریکایی‌ام، اصلاً نمی‌توانم به آن گوش دهم. افتضاح است. امیدوارم الان بهتر شده باشد.

خیلی خودخواهانه به نظر می‌رسد اما بازیگران واقعاً به نقد خودشان خیلی تمایل دارند. برایم خیلی سخت است عملکردهای خودم را ببینم اما موقع دیدن تایتانیک (Titanic) با خودم می‌گفتم "وای خدا، دلم می‌خواهد دوباره انجامش دهم.""

- مگان فاکس در تبدیل‌شوندگان (Transformers)

مگان فاکس آن‌چنان طرفدار کار خودش در تبدیل‌شوندگان (Transformers) نیست اما کارگردان فیلم، مایکل بی را نیز به اندازه خود مقصر می‌داند. او درباره فیلم می‌گوید:

"من در آن افتضاحم. این کار اولین فیلم واقعی من است و صادقانه و واقع‌گرایانه نیست.

خود فیلم بد نبود، فقط من نسبت به کاری که کردم به خودم افتخار نمی‌کنم... در کار با مایکل بی‌تجربه بازیگری جایی ندارد، مگر اینکه خودتان کهنه‌کار و باتجربه باشید."

- مارک والبرگ در شب‌های عیاشی (Boogie Nights)

مارک والبرگ که کاتولیکی بسیار معتقد است، در شیکاگو به کشیش کیوپیچ پیوست و اظهار داشت که شب‌های عیاشی (Boogie Nights) اثر پل توماس اندرسون، یکی از فیلم‌هایی است که از حضور در آن بیشترین پشیمانی را دارد.

مارک والبرگ در این‌باره می‌گوید:

"امیدوارم خداوند اهل فیلم باشد، و همچنین بخشنده. چون من در گذشته‌ام تصمیمات بسیار بدی گرفته‌ام و شب‌های عیاشی (Boogie Nights) بالای این لیست قرار دارد."

- جیمز فرانکو در والاحضرت (Your Highness)

فیلم والاحضرت (Your Highness)، ساختۀ دیوید گوردون گرین، در حرفۀ پر از پستی و بلندی جیمز فرانکو، پستی جدیدی را رقم زد.

ستاره‌های فیلم پاین‌اَپل اکسپرس، یعنی جیمز فرانکو و دنی مک‌براید را باز گرد هم آورد تا ستاره‌های یک کمدی قرون وسطایی شوند، اما جادوی این دو نتوانست برای دومین بار پدیدار شود (حتی با وجود ناتالی پورتمن).

جیمز فرانکو در مصاحبه‌اش با جی‌کیو خیلی مستقیم و بی‌پرده گفته است:

" والاحضرت (Your Highness)؟ آشغال است. قابل توجیه نیست."

منبع: Indiewire