ماجرای اختلاف بین گلشیفته فراهانی و اصغر فرهادی چیست؟

ترجمه اختصاصی سلام سینما – گلشیفته فراهانی اولین بازیگر زنی است که پس از انقلاب در هالیوود فعالیت می‌کند. او با بازی در فیلم «یک‌مشت دروغ» (Body of Lies) به کارگردانی ریدلی اسکات و در کنار لئوناردو دی کاپریو به شهرت جهانی رسید.

پرونده جنجالی نیویورکر درباره اصغر فرهادی | از ممنوع‌الکاری تا انتقادهای تند علیه او

پس از بازی گلشیفته فرهانی در این فیلم، وزارت اطلاعات ایران تحقیقاتی را آغاز کرد تا این نکته مشخص شود که آیا گلشیفته فراهانی با بازی در هالیوود بدون حجاب، قانونی را نقض کرده است یا خیر.

گلشیفته فراهانی چندین بار مورد بازجویی قرار گرفت و احتمال ممنوع‌الکاری‌اش هر لحظه بیش‌تر می‌شد.

پیش از آغاز فیلم‌برداری «درباره الی» گلشیفته فراهانی همانند بسیاری از بازیگران در ایران مجبور به امضای قراردادی شد که در آن ذکر شده بود درصورتی‌که روند فیلم‌برداری به علت حضور او متوقف شود، مجبور به پرداخت غرامت خواهد شد.

پس از اتمام فیلم‌برداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حضور «درباره الی» را در جشنواره‌ها منع کرد، اما محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور وقت، این حکم را لغو کرد.

گلشیفته فراهانی که نگران آزادی خود در ایران بود، به ناچار به پاریس مهاجرت کرد. گلشیفته فراهانی تصمیم داشت که در جشنواره برلین در سال 2009 به بازیگران «درباره الی» بپیوندد، اما در نهایت مجبور شد در فرش قرمز به‌تنهایی حاضر شود.

گلشیفته فراهانی ادعا می‌کند که این خواسته اصغر فرهادی بوده، اما خود اصغر فرهادی این ادعا را رد می‌کند. گلشیفته فراهانی معتقد است شاید اصغر فرهادی به دلیل ایجاد مشکل توسط او برای فیلم این کارگردان، قصد داشته گلشیفته فراهانی را مجازات کند.

واکنش وکیل اصغر فرهادی به گزارش اخیر نشریه نیویورکر

گلشیفته فراهانی گفت پس از فرش قرمز فیلم «درباره الی»، اصغر فرهادی با او در هتلی در برلین دیدار کرده است. "اصغر فرهادی از من خواست که نامه‌‌ای بنویسم و در آن از مقامات عذرخواهی کنم، در آن صورت می‌توانم باز هم به ایران باز گردم.

واقعاً ذهنم به‌هم‌ریخته بود. از طرفی آقای فرهادی به من کاملاً بی‌توجهی می‌کرد، سپس می‌گفت که نگران من است." اصغر فرهادی این ادعا را نیز رد کرده است.

گلشیفته فراهانی لقب «وسط باز» را به اصغر فرهادی داده است. "برای آقای فرهادی همه چیز یک حرکت محسوب می‌شود. همه‌ گام‌ها و نگاه‌ها حساب شده‌اند."

منبع" Newyorker