چرا The Running Man با گلن پاول در باکس آفیس شکست خورد؟

۳۳ سال پس از انتشار رمان «مرد فراری» (The Running Man) توسط استیون کینگ، اقتباس جدید ادگار رایت با بازی گلن پاول در نقش بن ریچاردز، کاراکتری که برای درمان فرزندش وارد یک بازی مرگبار تلویزیونی می‌شود، به سینماها آمد. با وجود صحنه‌های اکشن پرانرژی و داستان مهیج، فیلم نتوانست مخاطبان را جذب کند و افتتاحیه داخلی تنها ۱۷ میلیون دلار بود.

دلایل متعددی برای این شکست وجود دارد: نسخه قبلی فیلم در سال ۱۹۸۷ با آرنولد شوارتزنگر هرگز به موفقیت عظیم نرسید و برند «مرد فراری» برای نسل جدید چندان شناخته‌شده نیست. همچنین رقابت شدید در نوامبر ۲۰۲۵ با فیلم‌هایی چون «غارتگر: سرزمین‌های بد» (Predator: Badlands) و «اکنون مرا می‌بینی: اکنون نه» (Now You See Me: Now You Don’t) باعث شد سهم مخاطب محدود شود.

رایت، کارگردانی که آثارش مثل (Scott Pilgrim vs. The World) و (Last Night in Soho) برای عموم مخاطبان فروش بالایی نداشتند، نتوانست با اعتبار خود به فیلم کمک کند. علاوه بر این، «مرد فراری» در جذب زنان مخاطب نیز ضعیف عمل کرد و تنها ۳۷ درصد بینندگان افتتاحیه را زنان تشکیل دادند، در حالی‌که فیلم‌های موفق قبلی پاول بیش از ۵۰ درصد زنان مخاطب داشتند.

مشکلات دیگر شامل غیاب برند قوی، شانس کم بازسازی موفق، و رقابت شدید ژانر اکشن در همان بازه زمانی بود. تجربه‌های گذشته نشان داده‌اند که بازسازی‌های پرهزینه اکشن، حتی با نام شناخته‌شده، تضمین موفقیت تجاری ندارند؛ از جمله فیلم‌هایی مثل (Point Break)، (Death Wish) و (Total Recall).

در نهایت، «مرد فراری» نمونه‌ای دیگر از ریسک بالای بازسازی‌های سینمایی در دهه‌های اخیر است؛ فیلمی که با بودجه زیاد ساخته شد، اما نتوانست جایگاه خود را در باکس آفیس تثبیت کند و شکست آن به یادآوری می‌کند که نام یک برند یا بازیگر تنها کافی نیست تا مخاطب به سالن‌های سینما کشیده شود.