جعفر پناهی و بازی ابراهیم عزیزی در نقش بازجو در «یک تصادف ساده»

فیلم تازه جعفر پناهی، «یک تصادف ساده»، داستان گروهی از زندانیان سیاسی سابق ایران را روایت می‌کند که با ربودن بازجوی پیشین خود، درگیر کشمکش‌های اخلاقی و احساسی می‌شوند. بخش عمده فیلم با لحنی طنزآلود و پرتنش در خیابان‌های تهران فیلم‌برداری شده است.

اما نقطه اوج فیلم در ۱۵ دقیقه پایانی رقم می‌خورد؛ جایی که شخصیت «اقبال» با بازی ابراهیم عزیزی، در حالی‌که به درختی بسته و چشم‌بند زده شده، مونولوگی طولانی و پرکشمکش اجرا می‌کند. او در این صحنه میان نقش‌های متناقض خود، بازجوی خشن، قربانی ربایش و پدر خانواده مدام جابه‌جا می‌شود. این اجرا به گفته منتقدان، از جمله مارتین اسکورسیزی، «ضربه عاطفی اصلی فیلم» است و با شدت بدنی و واکنش‌های عزیزی، مخاطب را درگیر می‌کند.

پناهی در گفت‌وگو با پادکست Toolkit اعتراف کرده که بیشترین نگرانی‌اش همین صحنه بوده است؛ چرا که عزیزی تنها بازیگر حرفه‌ای فیلم بود و باید بدون تمرین‌های متعدد، در شرایط دشوار شبانه و تحت فشار امنیتی، این مونولوگ را اجرا می‌کرد. برای باورپذیری شخصیت، پناهی از فعال حقوق بشر مهدی محمودیان کمک گرفت تا جزئیات رفتار بازجویان را به عزیزی منتقل کند؛ از بازی با مظلوم‌نمایی گرفته تا تهدید و خنده‌های عصبی.

این صحنه نه‌تنها به‌عنوان یکی از بهترین اجراهای مکمل سال ۲۰۲۵ شناخته شده، بلکه نشان می‌دهد چگونه پناهی توانسته با ترکیب تجربه شخصی، بازیگری قدرتمند و شرایط تولید زیرزمینی، اثری خلق کند که هم‌زمان سیاسی، انسانی و سینمایی است.  

منبع: ایندی وایر