گیرمو دل تورو و لحظه‌ای که فرانکنشتاین را انسانی کرد
.jpg?w=1200&q=75)
در اقتباس جدید «فرانکنشتاین» که از نتفلیکس پخش می‌شود، گیرمو دل تورو صحنه‌ای را حفظ کرده که به‌زعم خودش «قلب احساسی» فیلم است. در این صحنه، هیولا (با بازی جیکوب الوردی) پس از تحمل خشونت و طردشدگی، تصمیم عجیبی می‌گیرد.
*متن حاوی اسپویل*
او انتخاب می‌کند که خدمه‌ی دانمارکی‌ای را که به او حمله کرده‌اند، از یخ نجات دهد. دل تورو می‌گوید: «می‌خواستم تنها کنش انسانی هیولا را نشان دهم؛ پاسخ به عشق با عشق، پاسخ به نفرت با نفرت. اما در لحظه‌ای زیبا، او تصمیم می‌گیرد ببخشد.»
دل تورو برای حفظ نمایی خاص (لحظه‌ای که هیولا به کشتی در حال حرکت نگاه می‌کند) با تهیه‌کننده‌اش بحث کرده و گفته: «این نگاه، بار احساسی زیادی دارد. این رهایی است. تفاوت اصلی با کتاب همین‌جاست. پایان فیلم، روزنه‌ای از امید دارد.»
این صحنه، هیولا را از قربانی صرف یا موجودی انتقام‌جو فراتر می‌برد و او را به نمادی از انسانیت بدل می‌کند. دل تورو می‌گوید این فیلم را «با روش متدی» کارگردانی کرده و خود را هم‌زمان با شخصیت‌های هیولا و ویکتور هم‌ذات‌پنداری کرده است.
الوردی نیز با همکاری دل تورو و مربی صدای جرالد گرنل، صدایی برای هیولا خلق کرده که با هر زخم و خاطره تغییر می‌کند. او می‌گوید: «صدا باید از هر بریدگی، هر خاطره، هر تکه گوشت و هر زندگی شکل بگیرد.»
در نهایت، دل تورو نه‌تنها «فرانکنشتاین» را بازآفرینی کرده، بلکه آن را با نگاهی انسانی، پر از همدلی و امید، بازپس گرفته است.