فیلم Wicked: For Good؛ گامی رو به جلو در بازنمایی معلولیت

فیلم (Wicked: For Good) که در ادامه‌ اقتباس سینمایی موزیکال مشهور «شرور» ساخته شده، با تغییراتی در روایت شخصیت نسا رز (خواهر ناتنی الفابا) تلاش کرده است از بازتولید کلیشه‌های رایج درباره‌ی افراد دارای معلولیت فاصله بگیرد. 
در نسخه‌ی تئاتری، نسا با جادوی کفش‌های نقره‌ای توانایی راه رفتن پیدا می‌کند؛ روایتی که به‌عنوان «معجزه درمانی» یکی از کلیشه‌های آسیب‌زا در بازنمایی معلولیت محسوب می‌شود. اما در نسخه‌ جدید، این جادو به جای راه رفتن، امکان «شناور شدن» را به او می‌دهد؛ تغییری که به گفته‌ بازیگر نقش نسا، (ماریسا بود)، کمتر برای جامعه‌ معلولان آسیب‌زا است.  

با این حال، منتقدان معتقدند این تغییر کافی نیست. شخصیت نسا همچنان درگیر روایت‌هایی است که او را به سمت «تلخی و خشم» سوق می‌دهد. رابطه‌ی او با بوک (با بازی ایثن اسلیتر) نیز همچنان بر محور ناکامی و دل‌شکستگی بنا شده و به نظر می‌رسد مسیر او به سمت «شرارت» بیش از آنکه ناشی از پیچیدگی‌های انسانی باشد، به کلیشه‌ی «زن معلولِ تلخ و تنها» نزدیک است.  

هرچند حضور یک بازیگر زن معلولِ رنگین‌پوست در نقش اصلی، گامی مهم در تنوع و شمولیت سینمایی به شمار می‌رود، اما روایت فیلم هنوز نتوانسته است از محدودیت‌های سنتی فراتر رود. نسا در پایان داستان همچنان قربانی سرنوشت تراژیک خود می‌شود و فرصت چندانی برای نمایش جنبه‌های مثبت یا رهبری ندارد.  

این تغییرات نشان می‌دهد که هالیوود به تدریج نسبت به کلیشه‌های آسیب‌زا آگاه‌تر شده است، اما مسیر رسیدن به بازنمایی کامل و عادلانه‌ افراد دارای معلولیت هنوز طولانی است.