جیمز کامرون و آواتار: راه آب؛ وقتی یک کارگردان افسانه‌ای یاد گرفت آرام باشد
جیمز کامرون در مستند (Fire and Water: Making the Avatar Films) از تجربه‌ی متفاوت خود در ساخت «آواتار: راه آب» (Avatar: The Way of Water) می‌گوید. او که به‌خاطر رفتار سخت‌گیرانه‌اش در پشت صحنه شناخته می‌شود، این‌بار مجبور شد برای حفظ کیفیت صحنه‌های زیر آب، آرامش را در دستور کار قرار دهد. کامرون می‌گوید: «باید خیلی خیلی آرام باشید. هر نوع تنشی ضربان قلب را بالا می‌برد و باعث می‌شود بازیگر نتواند نفسش را نگه دارد.»
در این فیلم، بازیگران باید برای هر برداشت زیر آب، نفس خود را تا سه دقیقه نگه دارند، کاری که حتی برای بازیگری چون کیت وینسلت که رکورد تنفس زیر آب را شکسته، دشوار است. کامرون با صدایی آرام از طریق بلندگو شمارش معکوس می‌کرد تا همه را به حالت ذهنی مناسب برساند. او اعتراف می‌کند که اگر به رفتارهای قبلی‌اش بازمی‌گشت، «کل برداشت خراب می‌شد.»
این رویکرد کاملاً متفاوت با تجربه‌ی ساخت قسمت اول «آواتار» است؛ جایی که کامرون حتی تهدید کرده بود موبایل‌های روشن را با میخ‌کوب به دیوار می‌چسباند. او با لحنی طنزآمیز گفت: «اگر موبایل وسط برداشت زنگ بخورد، حق دارید عصبانی شوید.»
در نهایت، «راه آب» نه‌تنها از نظر فنی شاهکاری پیچیده است، بلکه نقطه‌ی عطفی در رفتار حرفه‌ای کامرون محسوب می‌شود، جایی که آرامش، کلید موفقیت بود.