«دوروتیِ گمشده» در Wicked: For Good؛ مشکل بزرگ دنباله موزیکال پرفروش

در قسمت دوم اقتباس سینمایی «شرور» (Wicked)، به کارگردانی جان ام. چو، انتظار می‌رفت بخش دوم نمایش برادوی با فراغ بال بیشتری روایت شود؛ اما فیلم به‌جای تبدیل‌شدن به اثری مستقل، بیشتر شبیه نیمه‌ای عجولانه از داستان اصلی به نظر می‌رسد. نقدها نشان می‌دهد که ضعف در ترانه‌های ماندگار، تصویربرداری مه‌آلود و مهم‌تر از همه، آشفتگی در روایت باعث شده «برای همیشه» (For Good) از نقطه قوت نسخه اول فاصله بگیرد.

بزرگ‌ترین پرسش منتقدان درباره نحوه برخورد فیلم با شخصیت دوروتی است. در میانه داستان، مادام مورِبل گردباد معروف را احضار می‌کند؛ اما برخلاف انتظار، حضور دوروتی در فیلم به‌صورت سایه‌وار و بدون دیالوگ است. کاراکتر او هیچ‌گاه از روبه‌رو دیده نمی‌شود و حتی با اینکه بازیگری برایش انتخاب شده، فیلم او را تنها یک «اجبار روایی» نشان می‌دهد، نه شخصیتی واقعی.

نمایش برادوی نیز دوروتی را کم‌رنگ نگه می‌دارد، اما این تصمیم در قالب نمایشی سه‌ساعته توجیه‌پذیر است. در سینما، پنهان‌کردن چهره و حذف حضور تأثیرگذار او، بیش از آنکه هوشمندانه باشد، نقص روایی ایجاد می‌کند. این موضوع زمانی پررنگ‌تر می‌شود که منشأ شکل‌گیری «مرد حلبی» و «مترسک» با جزئیات روایت می‌شود، اما در ادامه، هر دو شخصیت در لحظات مهم داستان غایب‌اند و تعاملشان با دوروتی دیده نمی‌شود.

نتیجه آن است که درحالی‌که فیلم تلاش دارد تمرکز را بر رابطه الفابا و گلِیندا نگه دارد، حذف نقش‌آفرینی مؤثر دوروتی باعث می‌شود کشمکش‌های باک و فیه‌رو نیز ناقص و ناتمام به نظر برسد. «برای همیشه» ثابت می‌کند آنچه روی صحنه کار می‌کند، لزوماً در سینما جواب نمی‌دهد؛ به‌ویژه وقتی گسترش روایت در قسمت اول موفق بود، اما در قسمت دوم نادیده گرفته شد.