نخستین برداشت جودی فاستر از رابرت دنیرو در Taxi Driver

جودی فاستر، بازیگر برنده اسکار، در گفت‌وگویی در جشنواره فیلم مراکش پس از دریافت جایزه افتخاری، خاطرات خود از همکاری با رابرت دنیرو در فیلم «راننده تاکسی» (۱۹۷۶) را بازگو کرد. او که تنها ۱۲ سال داشت و نقش آیریس را ایفا می‌کرد، گفت نخستین برداشتش از دنیرو این بود که او واقعا هیچ هیجانی ندارد و حتی در طول ناهارهای مشترکشان با خود فکر می‌کرد: «چه خبر است؟ فقط می‌خواهم زوتر به خانه بازگردم»  

فاستر توضیح داد که دنیرو در آن زمان به‌شدت درگیر روش بازیگری متدی بود و همین باعث می‌شد در تعاملات روزمره کم‌حرف و غیرجذاب به نظر برسد. او یادآور شد که در ابتدا هیچ گفت‌وگوی خاصی میانشان شکل نمی‌گرفت و حتی مجبور می‌شد با پیشخدمت‌ها یا دیگران صحبت کند تا سکوت دنیرو را جبران کند.  

اما نقطه تحول زمانی رخ داد که دنیرو در سومین دیدارشان درباره فرآیند بداهه‌پردازی و روش بازیگری خود با فاستر صحبت کرد. این توضیحات باعث شد فاستر درک تازه‌ای از بازیگری پیدا کند و بفهمد که صرفاً گفتن دیالوگ‌ها کافی نیست، بلکه باید شخصیت را ساخت و عمق بخشید. او این تجربه را «یک کشف بزرگ» توصیف کرد و گفت پس از آن همه چیز برایش تغییر کرد.  

فاستر همچنین یادآور شد که این تجربه در سنین نوجوانی نگاهش به بازیگری را دگرگون کرد و مسیر حرفه‌ای او را شکل داد. او افزود که همکاری با دنیرو و اسکورسیزی، هرچند در ابتدا دشوار بود، اما به یکی از مهم‌ترین درس‌های زندگی هنری‌اش تبدیل شد.