کارگردان Rental Family با رنگ، دوربین و انسانیت، «اپیدمی تنهایی» را به تصویر کشید

(Rental Family) داستان برندن فریزر را روایت می‌کند، بازیگری آمریکایی که در ژاپن نقش‌های متفاوتی در زندگی مردم ایفا می‌کند؛ از نقش شوهر برای یک مادر مجرد تا نقش خبرنگار یا عزادار در مراسم‌های مختلف. هیکاری در این فیلم، تجربه شخصی خود به‌عنوان کسی که دوران نوجوانی را در آمریکا گذرانده، را بازآفرینی کرده و این احساس تنهایی و بیگانگی را از دید شخصیت اصلی نشان داده است.

کارگردان با دقت در رنگ، نورپردازی و طراحی صحنه، تحول احساسی شخصیت‌ها را به تصویر کشیده است؛ مثلاً فضای آبی اولیه به رنگ‌های گرم‌تر و طبیعی‌تر تغییر می‌کند تا باز شدن و رشد شخصیت‌ها را نمایش دهد. هیکاری در مصاحبه با ایندی‌وایر توضیح داد که فیلم قصد دارد با نمایش ارتباطات انسانی، مخاطب را به درک و همدلی با دیگران در دوران انزوا و تنهایی ترغیب کند.

(Rental Family) نمونه‌ای از فیلمی است که با ترکیب داستان‌پردازی حساس، بازی‌های طبیعی و طراحی بصری استادانه، تنهایی عصر پساکرونا را نه تنها به تصویر می‌کشد، بلکه راه‌هایی برای بازسازی ارتباط انسانی ارائه می‌دهد.