موفقیت «استوارت لیتل» با وجود امتیاز پایین تماشاگران؛ نگاهی به نخستین تجربه‌های ام. نایت شیامالان

گزارش اسلش فیلم به بررسی یکی از آثار کمتر شناخته‌شده ام. نایت شیامالان می‌پردازد؛ فیلم خانوادگی «استوارت لیتل» (Stuart Little) که او در سال ۱۹۹۹ هم‌زمان با موفقیت عظیم «حس ششم» (The Sixth Sense) در نگارش فیلمنامه‌اش مشارکت داشت. شیامالان که فعالیت سینمایی‌اش را با فیلم مستقل (Playing with Anger) آغاز کرده بود، در اواخر دهه ۹۰ با چند پروژه مهم هالیوودی، از جمله بازنویسی (She’s All That) و همکاری در نگارش «استوارت لیتل»، جایگاه خود را تثبیت کرد.

«استوارت لیتل» به کارگردانی راب مینکوف و با الهام از رمان کلاسیک ای.بی. وایت ساخته شد. در نسخه سینمایی، استوارت (موشی کوچک با صداپیشگی مایکل جی. فاکس) به‌جای آن‌که مانند کتاب عضوی از خانواده باشد، توسط زوجی با بازی جینا دیویس و هیو لوری به فرزندی پذیرفته می‌شود. فیلم با بودجه ۱۳۳ میلیون دلاری تولید شد و بیش از ۳۰۰ میلیون دلار فروش جهانی داشت، اما برخلاف موفقیت تجاری، واکنش تماشاگران چندان مثبت نبود.

در حالی‌که منتقدان امتیاز ۶۷ درصدی به فیلم داده‌اند و آن را اثری سرگرم‌کننده اما نه چندان ماندگار توصیف کرده‌اند، امتیاز تماشاگران در راتن‌تومیتوز تنها ۴۱ درصد است؛ رقمی که با توجه به محبوبیت فیلم در زمان اکران، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. بسیاری از مخاطبان، استوارت را «بامزه اما کمی آزاردهنده» توصیف کرده‌اند و برخی نیز طراحی CGI او را بیش از حد موش‌گونه و دور از جذابیت نسخه ادبی دانسته‌اند. همچنین حذف بخش‌هایی از نبوغ و توانایی‌های ویژه استوارت که در کتاب برجسته بود، باعث شده شخصیت او در فیلم ساده‌تر و کودکانه‌تر جلوه کند.

با وجود این نقدها، موفقیت مالی فیلم زمینه‌ساز ساخت دو دنباله شد: «استوارت لیتل ۲» در سال ۲۰۰۲ و نسخه انیمیشنی «استوارت لیتل ۳» در سال ۲۰۰۶. شیامالان در هیچ‌یک از این دنباله‌ها حضور نداشت، زیرا در آن سال‌ها مشغول ساخت «نشانه‌ها» و «بانوی آب» بود.

این گزارش یادآور می‌شود که «استوارت لیتل» اگرچه در کارنامه شیامالان کمتر دیده می‌شود، اما نقش مهمی در تثبیت جایگاه او در هالیوود داشته است.