آلفرد هیچکاک و قانون طلایی Psycho: ورود به سینما پس از آغاز فیلم ممنوع

فیلم (Psycho) ساخته آلفرد هیچکاک در سال ۱۹۶۰ با بودجه‌ای ۸۰۰ هزار دلاری تولید شد و بیش از ۳۲ میلیون دلار فروش داشت؛ موفقیتی که بخشی از آن به قوانین سختگیرانه کارگردان برای مخاطبان بازمی‌گردد. در آن زمان، رسم رایج این بود که تماشاگران هر زمان می‌خواستند وارد سالن شوند و اگر ابتدای فیلم را از دست می‌دادند، منتظر می‌ماندند تا دوباره از ابتدا پخش شود.  

هیچکاک این رویه را مخرب دانست و قانونی تازه وضع کرد: «هیچ‌کس… هیچ‌کس… پس از آغاز نمایش اجازه ورود ندارد.» این جمله در تبلیغات و پوسترهای فیلم به‌طور برجسته درج شد و حتی در تیزرها، خود هیچکاک مخاطبان را به رعایت آن فراخواند. هدف او این بود که همه تماشاگران داستان را از ابتدا تا انتها دنبال کنند و هیچ‌کس رازهای فیلم را از دست ندهد.  

این قانون نه‌تنها تجربه تماشای (Psycho) را منحصربه‌فرد کرد، بلکه به بخشی از کمپین بازاریابی فیلم تبدیل شد. روزنامه‌ها نیز در کنار نام فیلم، هشدار «هیچ‌کس پس از شروع فیلم اجازه ورود ندارد» را چاپ می‌کردند تا اهمیت آن را برجسته کنند. هیچکاک در تبلیغات نوشت: «Psycho برخلاف بیشتر فیلم‌هاست؛ وقتی از آخر به اول دیده شود بهتر نمی‌شود.» او همچنین از مخاطبان خواست پس از دیدن فیلم، رازهای آن را برای دیگران فاش نکنند.  

این رویکرد، که در زمان خود «انقلابی» توصیف شد، تأثیر عمیقی بر فرهنگ سینمایی گذاشت. بسیاری آن را آغازگر سنت «ضد اسپویل» در سینما می‌دانند؛ سنتی که امروز در بازاریابی فیلم‌های بزرگ هالیوود، از جمله آثار مارول و (Star Wars)، به‌وضوح دیده می‌شود.  

فیلم (Psycho) نه‌تنها به‌عنوان شاهکار هیچکاک شناخته می‌شود، بلکه کمپین تبلیغاتی آن نیز به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نمونه‌های تاریخ سینما باقی مانده است.