12 گفتوگوی برتر با مدعیان اسکار بهترین بازیگر مرد ۲۰۲۶؛ از دی کاپریو تا لی بیونگ-هون
در حالیکه رقابت اسکار بهترین بازیگر مرد ۲۰۲۶ یکی از شلوغترین و نزدیکترین رقابتهای سال است، Gold Derby مجموعهای از ۱۲ گفتوگوی مهم با مدعیان اصلی را منتشر کرده است؛ بازیگرانی که هرکدام درباره تجربههای شخصی، چالشهای نقش و لحظههای تعیینکننده کارشان صحبت کردهاند .
لئوناردو دی کاپریو درباره همکاریاش با بنیسیو دلتورو در (One Battle After Another) میگوید از همان روز اول «اعتماد و شراکت» میانشان شکل گرفت و «مشخصبودن شخصیت» دل تورو باعث شد او نیز در نقش خود آزادتر شود.
ایثن هاک که برای (Blue Moon) نامزد شده، فیلمنامه را «بسیار ارزشمند» توصیف میکند و میگوید هر شب با خواندن دیالوگها «با خنده» به خواب میرفته است.
جوئل اجرتون از تأثیر عمیق فیلم (Train Dreams) بر نگاهش به زندگی میگوید: اینکه میخواهد «حضور بیشتری» در لحظه داشته باشد و روابط مهم زندگیاش را جدیتر بگیرد.
دواین جانسون در (The Smashing Machine) نقش متفاوتی بازی کرده و میگوید این فیلم برایش «چالشی برای عبور از مرزهای شخصی» بوده است؛ صدایی درونی که به او میگفت: «اگر میترسی، پس انجامش بده.»
جرمی آلن وایت در نقش بروس اسپرینگستین در (Deliver Me From Nowhere) از «مسئولیت سنگین» بازیکردن چهرهای افسانهای میگوید و اینکه شنیدن «برووووس!» از طرفداران برایش نشانه پذیرش بوده است.
جورج کلونی در (Jay Kelly) از تجربه دیدن مونتاژی از لحظات واقعی زندگی حرفهایاش روی پرده میگوید؛ لحظهای که «احساسی و غافلگیرکننده» بوده است.
لی بیونگ-هون (No Other Choice) میگوید چون در «۹۰ درصد فیلم» حضور دارد، توانسته «دلش را تماموکمال» در نقش بگذارد و میان «بهشت و جهنم احساسی» حرکت کند.
برندن فریزر (Rental Family) این فیلم را «نامه عاشقانهای به تنهایی» مینامد و از تجربه شخصیاش درباره یادگیری «درخواست کمک» میگوید.
این مجموعه گفتوگوها تصویری روشن از تنوع نقشها، عمق احساسی و چالشهای بازیگری در فصل جوایز ۲۰۲۶ ارائه میدهد.