با درگذشت راب راینر، یک سنت کامل از فیلمسازی هالیوود خاموش شد

خبر درگذشت راب راینر و همسرش میشل، جامعه سینمایی را در شوک فرو برد؛ خبری که هم‌زمان با گفت‌وگوهای سالانه منتقدان در (Movie Club 2025) منتشر شد و بسیاری را به مرور دوباره آثار و میراث او واداشت. راینر بیش از پنج دهه در سینما و تلویزیون فعال بود؛ به‌عنوان بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فعال اجتماعی و حضورش برای چند نسل از مخاطبان به‌نوعی «همیشگی» تبدیل شده بود.

راینر نخستین‌بار با نقش «میت‌هد» در سریال (All in the Family) شناخته شد؛ نقشی که در دهه ۷۰ به یکی از چهره‌های فرهنگی آمریکا تبدیل شد. اما او در دهه ۸۰ و ۹۰ با مجموعه‌ای از فیلم‌های ماندگار، جایگاه خود را به‌عنوان یکی از کارگردانان چندژانره تثبیت کرد: از کمدی موزیکال (This Is Spinal Tap) تا رمانتیک–کمدی (When Harry Met Sally)، از فانتزی (The Princess Bride) تا درام نوجوانانه (Stand By Me) و تریلر حقوقی (A Few Good Men).

منتقدان در مقاله یادآور می‌شوند که راینر استاد ساخت فیلم‌هایی بود که امروز تقریباً دیگر در هالیوود تولید نمی‌شوند: فیلم‌هایی با بودجه متوسط، شخصیت‌محور، غیرمتکی بر جلوه‌های ویژه و بدون پیوند با جهان‌های سینمایی گسترده. آثاری که نه بلاک‌باستر بودند و نه فیلم‌های کاملاً مستقل؛ بلکه همان «میانه طلایی» که زمانی قلب سینمای آمریکا را تشکیل می‌داد.

راینر همچنین با تأسیس (Castle Rock Entertainment) نقشی کلیدی در حمایت از فیلمسازان مستقل و پروژه‌های خلاقانه داشت. بدون او، آثاری چون (The Shawshank Redemption)، (A Mighty Wind)، (Before Sunrise) و (Michael Clayton) شاید هرگز ساخته نمی‌شدند یا مسیر دشوارتری را طی می‌کردند.

در سال ۲۰۲۵ نیز راینر با ساخت دنباله (Spinal Tap II: The End Continues) نشان داد که همچنان فعال و خلاق است. اما مرگ ناگهانی او و همسرش، به‌گفته نویسنده مقاله، پایان یک دوره است؛ دوره‌ای که در آن فیلم‌های انسانی، صمیمی و بی‌ادعا می‌توانستند در مرکز فرهنگ عامه قرار بگیرند.