گیرمو دل تورو: همکاری با برادران واینستین بدتر از ربوده شدن پدرم بود

سال ۱۹۹۷ برای گیرمو دل تورو دو رویداد مهم داشت: ربوده شدن پدرش در گوادالاخارا و تجربه دشوار ساخت فیلم دومش، (Mimic)، با برادران واینستین. او در مصاحبه با ددلاین گفت: «بدون شک، واینستین‌ها بدتر بودند. وقتی پدرم را بردند، می‌دانستی ربایندگان چه می‌خواهند؛ اما با واینستین‌ها، هیچ کس نمی‌دانست.»

دل تورو همچنین اشاره کرد که تجربه دشوار ساخت (Mimic) بیش از ۷۲ روز طول کشید و بسیار غیرقابل پیش‌بینی بود، اما همکاری با جیمز کامرون برای نجات پدرش، تجربه‌ای پیونددهنده و «برادری» بود.

در مراسم DGA Theater، دل تورو جایزه «تالار مشاهیر Contenders» را دریافت کرد و درباره فیلم جدیدش (Frankenstein9 گفت که حاصل بیش از ۳۰ سال فعالیت حرفه‌ای و ۵۰ سال وسواس شخصی اوست. این فیلم با بازی اسکار آیزاک و جیکوب الوردی، بازتاب اشتیاق دیرینه دل تورو به داستان فرانکنشتاین است که از سن ۷ سالگی آغاز شده بود.

کارگردان همچنین دیدگاه انتقادی خود نسبت به هوش مصنوعی در هنر را مطرح کرد و گفت: «هوش مصنوعی ممکن است در معماری، شیمی یا پزشکی مفید باشد، اما در هنر؟ نه، هیچ هنرمندیان را نمی‌خواهد.» او هوش مصنوعی را به مهمان ناخوانده‌ای تشبیه کرد که می‌داند گذشته چه بوده اما نمی‌داند قدم بعدی چیست.

دل تورو درباره فیلم (Frankenstein) افزود: «این پروژه‌ای است که با زندگی من بزرگ شد؛ شکست‌ها و موفقیت‌هایم را تجربه کرده‌ام و اکنون می‌خواهم این داستان را طوری بازگو کنم که تازه و زنده به نظر برسد.»