آدولفو ولوسو فیلم‌بردار Train Dreams از تجربه احساسی و طبیعی این اثر می‌گوید
در فیلم (Train Dreams) ساخته کلینت بنتلی، فیلم‌برداری در دل طبیعت به ادولفو ولوسو این امکان را داد تا لحظاتی ناب و غیرقابل پیش‌بینی را ثبت کند. او گفت: «اگر انتظار آفتاب دارید و باران می‌بارد، آن را بپذیرید. شاید بهتر از چیزی باشد که تصور می‌کردید.»
فیلم که اقتباسی از رمان کوتاه دنیس جانسون است، داستان رابرت گرینیر (با بازی جوئل اجرتون) را روایت می‌کند؛ مردی که برای کار، خانواده‌اش را ترک می‌کند و با تراژدی‌ای عمیق روبه‌رو می‌شود. ولوسو از صحنه‌های صمیمی بین اجرتون و فلیسیتی جونز در کلبه، به‌عنوان لحظاتی خاص یاد کرده و گفته: «بسیاری از آن‌ها بداهه بودند. فقط دوربین را دنبالشان می‌بردم و می‌گذاشتم خودشان باشند.»
موسیقی پایانی فیلم که توسط نیک کیو و برایس دس‌نر ساخته شده، به گفته ولوسو، تأثیر عاطفی عمیقی دارد. او درباره صحنه پایانی که رابرت برای اولین بار سوار هواپیما می‌شود و خاطراتش مرور می‌شوند، گفت: «وقتی برای اولین بار آن را دیدم و موسیقی نیک کیو شروع شد، فقط گریه کردم.»
ولوسو همچنین ارتباط شخصی‌اش با داستان را بیان کرد: «زندگی این مرد که ماه‌ها از خانه دور است و با آدم‌هایی کار می‌کند که شاید دیگر هرگز نبیند، شبیه زندگی خودم است. بازگشت به خانه همیشه سخت است، چون حس تعلق از بین می‌رود.»
فیلم (Train Dreams) با ترکیب مناظر طبیعی، بازی‌های احساسی و موسیقی تأثیرگذار، به‌نظر می‌رسد یکی از آثار شاخص فصل جوایز پیش‌رو باشد.