از «گلادیاتور» تا «یک سال خوب»؛ سقوط کیفیت همکاری ریدلی اسکات و راسل کرو
ریدلی اسکات و راسل کرو پس از خلق شاهکار تاریخی «گلادیاتور» (Gladiator) در سال 2000، شش سال بعد بار دیگر در پروژهای مشترک گرد هم آمدند؛ اما این بار نتیجه کاملاً متفاوت بود. «یک سال خوب» (A Good Year) محصول 2006، که داستان مردی به نام «مکس اسکینر» را روایت میکند که تاکستانی در پروانس فرانسه به ارث میبرد، تلاش داشت ترکیبی از درام و کمدی عاشقانه ارائه دهد. با این حال، منتقدان آن را «ساختگی» و «بیروح» توصیف کردند.
در این فیلم، شخصیت «کریستی» (با بازی ابی کورنیش) مدعی میشود دخترعموی مکس و وارث قانونی تاکستان است، اما داستان اصلی حول رابطه عاشقانه مکس با «فنی» (ماریون کوتیار) شکل میگیرد. منتقدان معتقد بودند روایت عاشقانه فیلم غیرطبیعی و تحمیلی است و بازی کرو در قالب کمدی چندان موفق عمل نکرد.
امتیاز منتقدان در راتن تومیتوز تنها ۲۶ درصد بود، در حالیکه امتیاز مخاطبان به ۶۶ درصد رسید؛ نشانهای از شکاف میان نظر حرفهایها و تماشاگران عام. بسیاری از مخاطبان فضای دلنشین روستایی فرانسه و حضور ستارههای بزرگ در یک کمدی عاشقانه را جذاب دانستند، اما منتقدان بر ضعف روایت، کشدار بودن داستان و پایان ضعیف فیلم تأکید کردند.
پایان فیلم نیز بهعنوان یکی از نقاط ضعف اصلی شناخته شد؛ جایی که مکس تصمیم میگیرد کار خود در لندن را رها کند و در فرانسه بماند، اما انگیزه او صرفاً عشق به فنی است و هیچ علاقهای به تاکستان یا مسیر تازهای در زندگی نشان نمیدهد. همین امر باعث شد پایان فیلم بیشتر شبیه یک «کلیشه ژانری» باشد تا یک حرکت بزرگ عاشقانه.
این تجربه نشان داد که ریدلی اسکات، کارگردانی که در ساخت آثار حماسی و پرتنش درخشان عمل میکند، در ژانر کمدی-رمانتیک چندان موفق نیست. همکاری او با کرو در «یک سال خوب» بهعنوان یکی از ناکامترین پروژههای مشترکشان در تاریخ سینما ثبت شده است.