متولد 1332 در مشهد. فوت: دوم مهر به دلیل بیماری قلبی. در سال های آخر دبیرستان به تئاتر علاقه پیدا کرد. اجرای چند نمایش دبیرستانی و بازی در تعدادی نمایش به کارگردانی داریوش ارجمند و رضا صابری د رآن سال ها، نخستین فعالیت های هنری او در این زمینه بود. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی، همراه با دوستانش از جمله فریدون جیرانی، بیژن امکانیان، مهرداد تدین و داریوش ارجمند از نخستین کسانی بود که سینمای آماتور را در مشهد پایه گذاشتند. از پایه گذاران سینمای آزاد مشهد نیز بود و مدتی مسئولیت آن را بر عهده داشت. فیلم های کوتاه اولین گریه، کوچه های خالی، نگفتمت برو ، و تیماج از جمله ساخته های او در سال های پیش از انقلاب است. معصوم دوست پس از انقلاب، در کنار حرفة آموزگاری همچنان دغدغة سینما داشت. فیلمنامه زمزمه ( خسرو ملکان ) نخستین تجربة او در زمینة فیلمنامه نویسی حرفه ای بود. آموزش فیلمنامه نویسی در انجمن سینمای جوان مشهد از جملة فعالیت های او در سال های اخیر بود. برای نشریات محلی در زمینة سینما و نقد فیلم قلم می زد و چند قصة کوتاه نیز نوشت. آخرین فیلم او، رانندة شخصی در سومین جشن بزرگ سینمای ایران، تندیس بهترین فیلم کوتاه داستانی را گرفته بود.