بهرنگ علوی متولد 1 فروردین 1359 در تهران، بازیگر است. او بازیگری را با تئاتر کودک از سال 1372 آغاز کرد. وی بازیگری را در کلاس‌های بازیگری زیر نظر اساتیدی مانند پرویز پرستویی، حبیب رضایی، آتیلا پسیانی و رویا تیموریان فرا گرفت. بهرنگ علوی در سال 1387 با فیلم «عیار14» به کارگردانی و نویسندگی پرویز شهبازی، بطور حرفه‌ای سینما را تجربه کرد و بعد از موفقیت در این کار بار دیگر در سال 1391 در فیلم «دربند» با پرویز شهبازی همکاری داشت. وی می‌گوید که «دربند» به او در سینما شناسنامه‌ داد و توانست کاندید سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد شود. بهرنگ علوی معتقد است که بازیگر باید با طراحی صحنه، لباس، کادر بندی و نویسندگی آشنا باشد، به همین دلیل در طی سال‌ها فعالیت در حوزه بازیگری در بعدهای دیگر نیز آموزش دیده و رشد کرده. وی در برنامه «دورهمی» با نگاهی متفاوت به علت ازدواج نکردنش، گفت: "من معتقدم ازدواج مثل مرگ می‌ماند ولی نه از منظر بد و ترسناکش، ما به مرگ هم نباید فکر کنیم و باید صبر کنیم تا پیش بیاید در نتیجه نگاه من به ازدواج هم همین است." او در زمینه‌های مختلف ورزشی از جمله یوگا، شنا، بیلیارد و اتومبیلرانی فعالیت می‌کند و هر کدام را برای روح و روانش لازم می‌داند. بهرنگ علوی بازیگری را به این شکل تعریف می‌کند که در واقع یک جور تراوشات ذهنی روح است که انسان دوست دارد در قالب یک موجود فیزیکی ببیندش و این که بتوان آنچه را که در ذهنش می‌گذرد را بازی کند بستگی به شانسش دارد که تا چه میزان نقش‌های متفاوت به او پیشنهاد شود. بهرنگ علوی در دورانی که هنرجو بود در یک ورکشاپی که پارسا پیروزفر به عنوان مدرس حضور داشت، شرکت کرد و در آن زمان پیروزفر گزینه اصلی نقش «علی سنتوری» بود ولی به دلیل تداخل با پروژه‌ای که داشت نمی‌توانست در آن فیلم بازی کند، وی به بهرنگ علوی گفت که داریوش مهرجویی به جایی رسیده که می‌خواهد از یک چهره جدید برای بازی در «علی سنتوری» استفاده کند و هنوز حرفی از انتخاب بهرام رادان به میان نیامده بود. بهرنگ علوی بعد از فهمیدن این قضیه، به مدت یک ماه تمام تمرکز خود را معطوف به در آوردن نقش یک جوانی که معتاد است، کرد و یک روز از یکی از دوستانش که موتور داشت خواهش کرد تا او را به دفتر مهرجویی ببرد، با یک نقشه از پیش تعیین شده با دوستش تصمیم گرفتند که خودشان را جلوی ماشین داریوش مهرجویی بیندازند. بعد از اینکه به زمین افتادند شروع به داد و فریاد کردند که مثلا آسیب دیده‌اند و در عین حال علوی سعی داشت تا آنچه را که تمرین کرده‌بود به نمایش بگذارد و نظر مهرجویی را جلب کند، مردم جمع شدند و مهرجویی خواهش کرد تا سوار ماشین شوند تا به دفتر کارش بروند و علوی نیز با خوشحالی قبول کرد. در راه با خود فکر می‌کرد که شاید برای بستن قرار داد می‌روند و مهرجویی از وی سوال‌هایی در رابطه با کار و زندگی از وی پرسید و از او عکس انداختند. علوی نمی‌دانست که اگر واقعیت را برای مهرجویی تعریف کند با چه واکنشی روبه‌رو خواهد شد در نتیجه چند روزی صبر کرد و در همان موقع خبر انتخاب بهرام رادان برای علی سنتوری را شنید. بهرنگ علوی سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بی‌سرپرست است و به همین منظور بازارچه‌ها و گالری‌های خیریه مختلفی را برگزار کرده. وی اصولا در نقش‌های منفی دیده می‌شود و خود این موضوع را اینگونه عنوان می‌کند که از ابتدا با دیدن فیلم‌هایی که قهرمان داشتند به سینما علاقه‌مند شد و در این دوره دیگر به شکل قبل داستان‌ها قهرمان محور نیستند و به نظرش نقش‌های مثبت در فیلم‌ها واقعی نبوده‌اند و در شخصیت پردازی آن‌ها اغراق رخ می‌دهد، به همین دلیل نقش‌های مثبت بیشتر لوس هستند، همین موضوع او را از بازی کردن در نقش‌های مثبت دور کرده‌است. از افتخارات بهرنگ علوی می‌توان -دریافت دیپلم افتخار بازیگری مرد از سی و چهارمین دوره جشنواره تئاتر فجر برای نمایش «زبان اصلی» به کارگردانی رسول کاهانی -کاندیدای بازیگری برای سریال «هشت و نیم دقیقه» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی در جشن دنیای تصویر (سال 1395) را نام برد.