جولی ان اسمیت (Julie Anne Smith) بازیگر و مؤلف آمریکایی، معروف به جولیان مور در روز ۳ دسامبر سال ۱۹۶۰ در تأسیسات نظامی فورت براگ در کارولینای شمالی به دنیا آمد. 

جولیان مور از ماه‌های اول دهه ۱۹۹۰ در سینما پرکار بوده است و علت شهرت اصلی‌اش به تصویرکشیدن زنان از جنبه‌ی احساسی مشکل‌دار در فیلم‌های مستقل و فعالیت در آثار بلاکباستر بوده است. 
جولیان مور جوایز مختلفی از جمله یک جایزه اسکار و یک جایزه بفتا و دو جایزه گلدن‌گلوب و دو جایزه امی را کسب کرده ‌است.

آغاز حرفه‌‌ی بازیگری‌اش با نقش‌آفرینی در تلویزیون بود. از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در سریال «همان‌طور که جهان می‌چرخد» (As the World Turns) حضور داشت که به خاطرش برنده جایزه امی دی‌تایم شد. 

شروع بازی‌های سینمایی‌اش فیلم «داستان‌هایی از نیمۀ تاریک: فیلم»  (Tales from the Darkside: The Movie) (۱۹۹۰) بود و تا چهار سال در نقش‌های کوتاه بازی کرد. نخستین بار که جولیان مور مورد توجه قرار گرفت برای بازی در «برش‌های کوتاه» (Short Cuts) (۱۹۹۳) بود. نقش‌آفرینی‌های او در «وانیا در خیابان چهل و دوم» (Vanya on 42nd Street) (۱۹۹۴) و «ایمن» (Safe)(۱۹۹۵) نیز مورد تحسینِ بیش‌تر منتقدان قرار گرفت. 

او با نقش‌آفرینی در دو فیلم پرفروش، به یکی از بازیگران زن نقش اول هالیوود تبدیل شد؛ «نه ماه» (Nine Months) (۱۹۹۵) و «جهان گمشده: پارک ژوراسیک»  (the lost world: jurassic park) (۱۹۹۷).

جولیان مور در ماه‌های پایانی دهه ۱۹۹۰ و ماه‌های اول دهه ۲۰۰۰ به شهرت قابل توجهی دست یافت و به خاطر بازی‌هایش در «شب‌های عیاشی» (Boogie Nights) (۱۹۹۷)، «پایان رابطه» (The End of the Affair) (۱۹۹۹)، «دور از بهشت» (Far from Heaven) (۲۰۰۲) و «ساعت‌ها» (The Hours) (۲۰۰۲) نامزد اسکار شد. جولیان مور برای به تصویرکشیدن سارا پیلین در فیلم تلویزیونی «تغییر بازی» (Game Change) (۲۰۱۲) برنده جایزه امی ساعات پربیننده شد. 

 سرانجام در سال ۲۰۱۴ به خاطر بازی بسیار درخشان در نقش یک بیمار آلزایمری در «هنوز آلیس» (Still Alice) (۲۰۱۴) جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر زن را دریافت کند. همچنین به خاطر «نقشه‌های ستاره‌های سینما» برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن شد. 

جولیان مور در کنار بازیگری، یک سری از کتاب‌های کودکانه درباره شخصیتی به نام «توت‌فرنگی کک‌مک» نوشته ‌است. مجله تایم در سال ۲۰۱۵ از او به ‌عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد. در سال ۲۰۲۰ نامش در فهرست نیویورک تایمز از ۲۵ بازیگر بزرگ قرن بیست و یکم قرار گرفت. 

خانواده جولیان مور

پدر جولیان مور پیتر مور اسمیت، چترباز ارتش آمریکا در جنگ ویتنام بود که سرانجام به درجه سرهنگی رسید و در دادگاه نظامی به مقام قضاوت دست یافت و قاضی شد. 

مادرش ان (با نام خانوادگی سابق لاو؛ ۱۹۴۰–۲۰۰۹) روان‌شناس و مددکار اجتماعی اسکاتلندی از گرینوک بود که در سال ۱۹۵۱ به همراه خانواده‌اش به ایالات متحده مهاجرت کرده بود.

جولیان مور بزرگ‌ترین فرزند از سه خواهر و برادر است. یک خواهر کوچک‌تر به نام والری و یک برادر کوچک‌تر به نام پیتر دارد که رمان‌نویس است. نیمی از تبار جولیان مور اسکاتلندی استکه در سال ۲۰۱۱ به خاطر سپاس‌گزاری از مادر مرحومش ادعای شهروندی بریتانیا کرد.

تحصیلات جولیان مور

جولیان مور وقتی که یک نوجوان شانزده ساله بود، خانواده‌اش از فالز چرچ در ایالت ویرجینیا که وی در آن‌جا در دبیرستان عدالت تحصیل می‌کرد، به فرانکفورت نقل مکان کردند و در آن‌جا در دبیرستان آمریکایی فرانکفورت تحصیل کرد. 

او باهوش و درس‌خوان بود و همواره خود را «دختر خوب» معرفی می‌کرد و قصد داشت که یک دکتر شود و هیچ‌وقت به بازیگری فکر نمی‌کرد اما به خوانندگی و سرگرمی‌های مختلف علاقه داشت و همین‌ها باعث شد تا کم‌کم بازیگری را در مدرسه آغاز کند.

جولیان مور در چندین نمایشنامه بازی کرد و با تشویق معلم انگلیسی‌اش تئاتر را انتخاب کرد. پدر و مادرش از تصمیم او حمایت کردند اما از او خواستند که در دانشگاه آموزش ببیند تا برای اطمینان بیشتر مدرک دانشگاهی را دریافت کند. 

لذا جولیان مور اقدام به رفتن به دانشگاه کرد و در دانشگاه بوستون پذیرفته شد و در سال ۱۹۸۳ با مدرک کارشناسی هنرهای زیبا در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد.

دو مشکل خوش‌فرجام در دوران کودکی جولیان مور

جولیان مور در دوران کودکی به همراه خانواده بسیار نقل مکان می‌کرد؛ چرا که شغل ارتشی پدرش اقتضا می‌کرد که دائم نقل مکان کنند به آلاباما، جورجیا، تگزاس، پاناما، نبراسکا، آلاسکا، نیویورک و ویرجینیا. 

همین مسئله باعث دو مشکل برایش شد: اول این‌که او در ۹ مدرسه‌ی مختلف درس خواند. دوم این‌که جابجایی مکرر، اعتماد به نفسش را کاهش داده بود و لذا برقراری ارتباط دوستی برایش سخت بود. 

اما این دو مشکل، برای مور سبب خیر نیز شد. او بعدها در مصاحبه‌ای گفت که با وجود این دو مشکل مذکور، سبک زندگی دوره‌گردی برای آینده شغلی او مفید بوده است: «وقتی زیاد در اطراف جابجا می‌شوید، یاد می‌گیرید که رفتار، تغییرپذیر است. بسته به جایی که بودم تغییر می‌کردم... این به شما می‌آموزد که تماشا کنید، دوباره بازآفرینی شوید، و چنین است که شخصیت می‌تواند متناسب با مکان و فضا و موقعیت، تغییر کند.»

زندگی شخصی جولیان مور

همسر اولش بازیگر و تهیه کننده و کارگردان صحنه، جان گولد روبین بود که در سال 1984 با او آشنا شد و دو سال بعد ازدواج کرد اما سرانجام در سال 1993 از وی جدا شد و طلاقشان در اوت 1995 نهایی شد. جولیان مور درباره این ازدواج گفته است: «من خیلی زود ازدواج کردم و واقعاً نمی‌خواستم در آن شرایط باشم.» 

جولیان مور در هنگام فیلم‌برداری فیلم «افسانه اثر انگشت‌ها» با بارت فرویندلیش (کارگردان فیلم) آشنا شد و بعدها با او در آگوست 2003 ازدواج کرد و حاصل این ازدواج،‌ یک پسر به نام کالب متولد دسامبر 1997 و یک دختر به نام لیو متولد آوریل 2002 است. محل زندگی این زوج روستای گرینویچ، شهر نیویورک بوده است. 

تجربه‌های اولیه‌ی بازیگری و اولین جایزه جولیان مور

جولیان مور بعد از این‌که فارغ‌التحصیل شد، بلافاصله به نیویورک رفت و کم‌کم جذب بازیگری شد. او بعد از ثبت نام هنری در شرکت سهامی عام بازیگران، حرفه بازیگری را در سال ۱۹۸۵ در سالن‌های تئاتری آف برادوی (سالن‌های بیرونی برادوی) آغاز کرد. 

در سال ۱۹۸۵ برای اولین بار در یکی از قسمت‌های سریال «لبه شب» (The Edge of Night) بازی کرد. یک سال بعد، در سریال «همان‌طور که جهان می‌چرخد» (As the World Turns) بازی کرد و خودش آن را یک تجربه یادگیری مهم دانست. او به خاطر این بازی،‌ برنده جایزه امی دی‌تایم در رشته نقش‌آفرینی برجسته در سریال درام شد. 

اواخر نقش‌آفرینی در این سریال بود که در سال ۱۹۸۷ در یک مینی‌سریال I'll Take Manhattan از شبکه سی‌بی‌اس در نقش ایندیا وست ظاهر شد. بعد از اتمام سریال، در نقش اوفلیا در نمایش «هملت» (Hamlet) در مقابل ژلیکو ایوانک به روی صحنه رفت. 

جولیان مور تا سه سال بعد، در چندین کار تلویزیونی بازی کرد؛ از جمله «پول، قدرت، قتل» (Money, Power, Murder) (۱۹۸۹)، «آخرین رفتن» (The Last to Go) (۱۹۹۱)، و Cast a Deadly Spell (1991).

اولین حضور سینمایی جولیان مور

جولیان مور در سال ۱۹۹۰ اولین حضور سینمایی خود را در نقش اندی اسمیت (قربانی یک مومیایی) در فیلم ترسناک «داستان‌هایی از تاریکی: فیلم» (Tales from the Darkside: The Movie) تجربه کرد.

آغاز توجه منتقدان به جولیان مور

جولیان مور در سال ۱۹۹۲ با بازی در فیلم هیجان انگیز «دستی که گهواره را تکان می‌دهد» (The Hand That Rocks the Cradle) به کارگردانی کرتیس هنسن و در نقش دوست بدبخت شخصیت اصلی، توجه منتقدان متعددی را به خود جلب کرد.

در سال ۱۹۹۳ در فیلم کمدی جنایی «تفنگ در کیف دستی بتی لو» (The Gun in Betty Lou's Handbag) و در نقش مکمل خواهر قهرمان داستان، و در فیلم اکشن آمریکایی مورد تحسین «فراری» (The Fugitive)، و نیز در فیلم «بنی و جون» (Benny & Joon) در نقش یک پیشخدمت مهربان که عاشق شخصیت آیدان کوئین شده است، ظاهر شد.

بازی خیره‌‌کننده و آغاز روند روزافزون شهرت جولیان مور

رابرت آلتمن (از کارگردانان موفق آمریکایی) جولیان مور را در نمایشنامه‌ی «دایی وانیا» دیده بود و از اجرایش لذت برده بود. و همین باعث شد تا او را برای پروژه بعدی‌اش در ۱۹۹۳ برگزیند. فیلم درام «برش‌های کوتاه» (Short Cuts) که در ایران با نام «میان‌برها» نیز شناخته می‌شود. 

برای جولیان مور بازی در نقش هنرمند ماریان وایمن در این فیلم، تجربه‌ای دشوار اما موفق بود؛ زیرا جولیان مور، در میان بازیگران دیگر، فردی کاملا ناشناخته بود که توسط بازیگران شناخته‌شده محاصره شده بود. جولیان مور به خاطر این بازی، نامزدی ایندیپندنت اسپیریت را در رشته بهترین نقش مکمل زن دریافت کرد. 

روند رو به افزایش شهرت جولیان مور در سال ۱۹۹۴ با فیلم «وانیا در خیابان چهل و دوم» (Vanya on 42nd Street) که نسخه‌ی سینمایی از نمایشنامه‌ی «دایی وانیا» بود، ادامه یافت.

اولین بازی جولیان مور در نقش اصلی

جولیان مور در سال ۱۹۹۵ در اولین نقش اصلی خود در فیلم «ایمن» (Safe) از تاد هینز و در نقش یک زن خانه‌دار ناراضی حومه‌شهری با حساسیت شیمیایی ظاهر شد که به خاطر آن نامزد دریافت جایزه ایندپندنت اسپریت در رشته بهترین بازیگر زن شد.

نقطه‌ی عطف بازیگری جولیان مور در هالیوود 

بازی در فیلم بعدی در مطرح کردن او به ‌عنوان بازیگری برجسته در هالیوود بسیار مهم بود؛ فیلم کمدی رمانتیک «نه ماه» (Nine Months) به کارگردانی کریس کلمبوس، در کنار هیو گرانت در نقش اصلی ربکا تیلور- فاکنر.

این فیلم یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌هایی بوده است که مور در آن بازی کرده است.

بازی جولیان مور دو فیلم دیگر در ۱۹۹۵

ـ در فیلم «هم‌اتاقی‌ها» (Roommates) به کارگردانی پیتر ییتس در نقش مکمل بث هولزچک (عروس پیتر فالک)

ـ در فیلم اکشن «آدم‌کش‌ها» (Assassins) به کارگردانی ریچارد دانر و در نقش الکترا/آنا

جولیان مور در سال 1996 و 1997 در چهار فیلم بازی کرد

ـ در سال ۱۹۹۶ در فیلم «نجات پیکاسو» (Surviving Picasso) به کارگردانی جیمز آیووری و در نقش مقابل آنتونی هاپکینز (هنرمند دورا مار)

ـ در سال ۱۹۹۷ در فیلم «افسانه اثر انگشت‌ها» (The Myth of Fingerprints) به کارگردانی بارت فرویندلیش 

ـ حضور افتخاری در سال ۱۹۹۷ در فیلم «تاکسی شیکاگو» (Chicago Cab) به کارگردانی مری سیبولسکی و جان تینتوری 

ـ در سال ۱۹۹۷ در فیلم «شب‌های عیاشی» (Boogie Nights) به کارگردانی پل توماس اندرسن

همکاری جولیان مور با اسپیلبرگ و آغاز  محبوبیت

استیون اسپیلبرگ در سال ۱۹۹۷ جولیان مور را برای بازی در نقش دیرینه‌شناس دکتر سارا هاردینگ در «جهان گمشده: پارک ژوراسیک»  (the lost world: jurassic park) که دنباله‌ای بر بلاکباستر «پارک ژوراسیک» (۱۹۹۳) بود، انتخاب کرد. 

این نقش از نظر فیزیکی سخت و طاقت‌فرسا بود. این فیلم، که به علت بودجه‌ی کلانِ فیلم، تجربه‌ای تازه برای جولیان مور بود، در تبدیل‌کردن او به بازیگری محبوب نقش اساسی داشت. جولیان مور خودش در مصاحبه‌ای گفت: «ناگهان من خود را در وسط یک حرفه‌ سینمایی تجاری یافتم».

نامزدی اسکار و شهرت چشمگیر جهانی جولیان مور

در ماه‌های پایانی دهه ۱۹۹۰ و ماه‌هاینخستین دهه ۲۰۰۰ دوره‌ی اوج‌گیری بیش از پیش شهرت جهانی جولیان مور بود. او در سال ۱۹۹۸ به خاطر بازی در نقش شخصیت مادرمانندی به‌ نام امبر ویوز، نخستین نامزدی اسکارش را برای فیلم تحسین‌شده «شب‌های عیاشی» (Boogie Nights) به کارگردانی پل توماس اندرسن در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن دریافت کرد. 

جانت ماسلین از نیویورک تایمز بازی جولیان مور را فوق‌العاده دانست و تایم اوت نیز آن را معرکه خواند. جولیان مور در کنار نامزدی اسکار نامزد دریافت جوایز گلدن گلوب و انجمن بازیگران فیلم نیز شد.

در سال ۱۹۹۸ جولیان مور موفقیت‌هایش را در فیلم کمدی سیاه «لبوفسکی بزرگ» (The Big Lebowski) ساخته برادران کوئن در نقش یک هنرمند فمینیست و دختر شخصیت لبوفسکی که با شخصیت جف بریجز درگیر می‌شود، ادامه داد.

نقش‌آفرینی ضعیف جولیان مور

جولیان مور در پایان همین سال یک افت شدید داشت و با بازی در نقش لیلا کرین در فیلم «روانی» (Psycho) از گاس ون سنت، نقدهای منفی فراوانی دریافت کرد و از سوی گاردین به عنوان یکی از گشت و گذارهای بیهوده‌ی او توصیف شد.

در سال ۱۹۹۹ در چند فیلم بازی کرد؛ از جمله در یک همکاری مجدد با رابرت آلتمن در کمدی سیاه «اقبال کلوچه» (Cookie's Fortune)، و همچنین در فیلم «شوهر ایده‌آل» (An Ideal Husband) ساخته الیور پارکر، که به خاطرش نامزدی جایزه گلدن گلوب را دریافت کرد. 

دومین نامزدی اسکار برای جولیان مور

سال ۱۹۹۹ برای جولیان  مور سال پرکاری بود و وی در همین سال، در فیلم «پایان رابطه» (The End of the Affair) ساخته نیل جوردن، هنرنمایی درخشانی کرد و به خاطر این نقش، در رشته بهترین بازیگر زن درام برای بار دوم نامزد اسکار شد. او همچنین نامزد دریافت جوایز فیلم بفتا و جوایز انجمن بازیگران فیلم نیز دریافت کرد. 

«مَگنولیا» (Magnolia) فیلم دیگر او در این سال بود به نویسندگی و کارگردانی پل توماس اندرسن، در کنار تام کروز و در نقش لیندا پارتریج (یک همسر معتاد به مرفین) که کارگردان نقش را به ‌طور خاص برای جولیان مور نوشته بود و او  نیز نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران سینما شد.

جولیان مور سال ۱۹۹۹ را رها نمی‌کرد و باز هم در همین سال موفق شد در پنجمین و آخرین فیلمش در این سال، یعنی درام «نقشه‌ای از جهان» (A Map of the World) از اسکات الیوت در نقش مکمل یک مادر داغدیده بازی کند.

جولیان مور در ۲۰۰۰ در یک نقش کوتاه نیز بازی کرد؛ در کمدی «شیفته زن‌ها» (The Ladies Man). 

نقش‌آفرینی جولیان مور به جای جودی فاستر

در اوایل سال ۲۰۰۱ جولیان مور نقش کلاریس استارلینگ (مأمور اف‌بی‌آی) را در فیلم «هانیبال» (Hannibal) که دنباله‌‌ی «سکوت بره‌ها» (۱۹۹۱) بود، بازی کرد. این نقش را جودی فاستر در «سکوت بره‌ها» بازی کرده بود اما او از بازی مجدد این نقش خودداری کرده بود و کارگردان ریدلی اسکات، جولیان مور را جانشین کرد.

بازی ضعیف جولیان مور در سه فیلم ضعیف 

در ۲۰۰۱ در سه فیلم ضعیف بازی کرد: کمدی علمی تخیلی «تکامل» (Evolution)، عاشقانه‌ی «جهانگرد» (World Traveler)، «اخبار کشتیرانی» (The Shipping News).

سال 2022 نقطه‌ی اوج بازیگری جولیان مور

سال ۲۰۰۲ برای جولیان مور نقطه اوج بازیگری‌اش بود؛ چرا که او در این سال، نهمین بازیگری شد که نامزد دریافت دو جایزه اسکار می‌شود. 

جولیان مور در این سال در ملودرام «دور از بهشت» (Far from Heaven) به کارگردانی تاد هینز در نقش یک زن خانه‌دار دهه‌ی ۱۹۵۰ را (که کارگردان این نقش را فقط برای او ساخته بود) بازی کرد که وقتی شوهرش (با بازی تاد هینز) فاش می‌کند همجنس‌گراست، از درون متلاشی می‌شود. منولا دارگیس از لس آنجلس تایمز نوشت: «بازی مور بسیار فراتر از پارامترهای آن چیزی است که ما آن را بازیگری عالی می‌نامیم».

نامزدی اسکار دوم به خاطر درام «ساعت‌ها» (The Hours) از مایکل کانینگهام بود که جولیان مور در آن، در کنار نیکول کیدمن و مریل استریپ و در همان نقش فیلم قبلی‌اش بازی کرد. جولیان مور برای همین فیلم، نامزد دریافت جایزه بفتا و انجمن بازیگران سینما نیز شد.

بازی ضعیف جولیان مور در دو فیلم ضعیف مری و بروس و قوانین جذابیت

جولیان مور در ۲۰۰۴ در دو فیلم ضعیف، بازی ضعیفی ارائه داد: یکی کمدی سیاه «مری و بروس» (Marie and Bruce) که اکران سینمایی نشد؛ دیگری کمدی - رمانتیک «قوانین جذابیت» (Laws of Attraction).

بازگشت جولیان مور به موفقیت تجاری

جولیان مور با نقش‌آفرینی در «فراموش‌شده» (The Forgotten) دوباره به دوران موفقیت تجاری‌اش قدم گذاشت. او در این فیلم دلهره‌آور روان‌شناختی در نقش مادری بازی می‌کند که گفته می‌شود پسر مرده‌اش هرگز وجود نداشته‌است. 

سه بازی متوسط جولیان مور

جولیان مور در ۲۰۰۵ در کمدی «به مرد اعتماد کن» (Trust the Man) به کارگردانی بارت فرویندلیش (همسر مور، که این فیلم، سومین همکاریشان بود)، و نیز در «اوهایو، برنده جایزه نافرمانی» (The Prize Winner of Defiance, Ohio) به کارگردانی جین اندرسن بازی کرد. و در سال ۲۰۰۶ در «فریدم‌لند» (Freedomland) در کنار ساموئل ال. جکسون بازی کرد.

یکی از بهترین بازی‌های جولیان مور

در ۲۰۰۶ در درام ویران‌شهری بسیار تحسین‌برانگیز «فرزندان بشر» (Children of Men) از آلفونسو کوارون در نقش مکمل رهبر یک گروه فعال یکیاز بهترین بازی‌هایش را انجام داد. پایگاه آمریکایی راتن تومیتوز آن را  یکی از بهترین فیلم‌های بازبینی‌شده دوران حرفه‌ای مور ثبت کرد و پیتر تراورز نیزآن را دومین فیلم برتر دهه معرفی کرد.

بدترین نقش‌آفرینی جولیان مور در فیلم آینده

جولیان مور در ۲۰۰۷ بار دیگر در فیلم علمی - تخیلی و اکشن «آینده» (Next) در کنار نیکلاس کیج و جسیکا بیل، نقش مأمور اف‌بی‌آی را بازی کرد. روزنامه‌نگار منولا دارگیس نوشت: «خانم مور از بودن در این‌جا به شدت ناراضی به نظر می‌رسد. و البته جای تعجب نیست.» وی از آن موقع تاکنون این فیلم را بدترین فیلم خود دانسته ‌است.

در سال 2007 در دو فیلم دیگر نیز بازی کرد

یکی در فیلم زندگینامه‌ای «وقار وحشی» (Savage Grace) که داستانش واقعی بود، در نقش اصلی مادری از طبقه بالای جامعه که رابطه ادیپی با پسرش، به قتل ختم شد.

دیگری در فیلم «من آن‌جا نیستم» (I'm Not There) به کارگردانی تاد هینز (که سومین همکاری مور با وی بود)، و در نقش آلیس فابیان (بر اساس زندگی جون بایز). فیلم، به زندگی خواننده - ترانه‌سرا باب دیلن می‌پردازد.

بازی جولیان مور سه فیلم ضعیف یا متوسط و یک فیلم درخشان

جولیان مور در سال ۲۰۰۸ در فیلم نه چندان قوی «کوری» (Blindness) از کارگردان برزیلی فرناندو مریلس بازی کرد.

سپس در ۲۰۰۹ در سه فیلم ظاهر شد که سومین فیلمش مورد استقبال قرار گرفت.

- فیلم «زندگی شخصی پیپا لی» (The Private Lives of Pippa Lee) ساخته ربکا میلر

- در فیلم «کلویی» (Chloe) ساخته آتوم اگویان

- فیلم خوب و درخشانی بود و مورد تحسین منتقدان به نام «یک مرد مجرد» (A Single Man) به کارگردانی تام فورد، در کنار کالین فرث (در نقش یک استاد همجنس‌گرا که می‌خواهد به زندگی خود پایان دهد). جولیان مور نیز نقش بهترین دوستش، یک همکار انگلیسی مهاجر و مطلقه نیمه الکلی را (که این نقش، ایده‌ی خودش بوده است) ایفا کرده ‌است. 

فیلم از سوی انستیتوی فیلم آمریکا به عنوان یکی از ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۰۹ انتخاب شد و جولیان مور نیز برای پنجمین بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد.

بازگشت جولیان مور به تلویزیون

بعد از هجده سال، جولیان مور دوباره به تلویزیون بازگشت و در پنج قسمت و نیز قسمت آخر از فصل چهارم سریال «۳۰ راک» به عنوان مهمان در نقش معشوقه شخصیت الک بالدوین ظاهر شد. 

جولیان مور سپس نقشی را در سریال «همان‌طور که جهان می‌چرخد» بر عهده گرفت که همان نقش قبلی در این فیلم (۱۹۸۶) بود.

یک بازی بد و یک بازی خوب در سال 2010

نخستین نقش‌آفرینی سینمایی جولیان مور در دهه جدید، بازی در فیلم «پناهگاه» (۲۰۱۰) بود؛ اثری که تیم رابی از دیلی تلگراف آن را فیلمی شنیع خواند و منتقدان نیز واکنش‌های منفی به آن داشتند. 

اما جولیان مور در همین سال در کنار آنت بنینگ (در نقش نیک) در فیلم کمدی - درام و مستقل «بچه‌ها حالشان خوب است»  (The Kids Are All Right) در نقش جولز زوج لزبین نیک بازی کرد که با استقبال گسترده‌ای از طرف منتقدان روبرو شد و به خاطرش ششمین نامزدی گلدن گلوب و دومین نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.

 بازی جولیان مور در هفت فیلم از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴

در ۲۰۱۱ در «دیوانه‌وار، احمقانه، عاشقانه» (Crazy Stupid Love) ساخته گلن فیکارا و جان ریکوئا، و در نقش مکمل همسر جداشده استیو کرل ظاهر شد که با نقدهای خوبی همراه بود. 

سپس تا مدتی سینما را رها کرد و در فیلم تلویزیونی «تغییر بازی» (Game Change) در نقش تحسین‌برانگیز سارا پیلین ظاهر شد.  

جولیان مور در سال ۲۰۱۲ در دو فیلم ظاهر شد

یکی در درام «فلین بودن» (Being Flynn) در کنار رابرت دنیرو و در نقش مکمل جودی فلین؛ دیگری در «آن‌چه میسی می‌دانست» (What Maisie Knew) در نقش یک خواننده‌ی راک به نام سوزان (مادر میسی)، که دائم با شوهر دومش (ناپدری میسی) جنگ و دعوا دارد، که با این فیلم، موفقیت بیشتری کسب کرد. 

در ۲۰۱۳ در نقش مکمل یک زن مسن‌تر از سن خودش در کمدی «دان جان» (Don Jon) از جوزف گوردون لویت بازی کرد. او در این نقش، به شخصیت دان جان کمک می‌کرد تا از روابطش قدردانی کند. 

حضور بعدی او در ۲۰۱۳ در «معلم انگلیسی» (The English Teacher) بود که با استقبال ضعیفی روبرو شد و فروش کمی در گیشه داشت. و سرانجام در ۲۰۱۴ نقش مادر جنونی مارگارت وایت را در «کری» (Carrie) بازی کرد.

نخستین بازی جولیان مور در سال ۲۰۱۴ در بازی در فیلم اکشن «بدون توقف» (Non-Stop) ساخته ژاومه کویت - سرا، در کنار لیام نیسون و در نقش جن سامرز بود. 

باورنکردنی و شجاع

در سال ۲۰۱۴ برای بازی در کمدی سیاه «نقشه‌های ستاره‌های سینما» (Maps to the Stars) از دیوید کراننبرگ و به خاطر بازی در نقش هاوانا سگراند، بازیگر سالخورده‌ای که روان‌درمانی می‌شود، برنده جشنواره کن و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب در رشته بهترین بازیگر زن شد. پیتر دبروژ از ورایتی، بازی وی را باورنکردنی و شجاعانه دانست.

بازی جولیان مور در پرفروش‌ترین فیلم خود

در همین سال در نقش مکمل رئیس‌جمهور آلما کوین، رهبر شورشیان علیه کاپیتول، و در سومین قسمت از «بازی‌های گرسنگی با نام زاغ مقلد ـ بخش ۱» (The Hunger Games: Mockingjay – Part 1) ظاهر شد. این فیلم پرفروش‌ترین فیلم او تا به امروز است.

جولیان مور برنده جایزه اسکار برای فیلم هنوز آلیس

نقش‌آفرینی او در سال ۲۰۱۴ باز هم به اوج و کمال رسید. جولیان مور در این سال، نامش در میان تحسین‌شده‌ترین فیلم‌هایش قرار گرفت و در نقش اصلی یک استاد زبان‌شناس که بیماری آلزایمر زودهنگام مبتلا شده‌ است، در فیلم «هنوز آلیس» (Still Alice) بسیار خوش درخشید. 

 دیوید تامسون نوشت که جولیان مور جریان از دست‌دادن تدریجی حافظه و اعتماد به نفس فوق‌العاده را بسیار عالی نشان داده است. او افزود که این، بهترین بازی جولیان مور تا آن روز بوده است. 

جولیان مور برای این نقش، جوایز مهم دیگری را در رشته بهترین بازیگر زن نیز به دست آورد؛ از جمله جوایز گلدن‌گلوب و انجمن بازیگران فیلم و بفتا.

در همین سال در فیلم «هفتمین پسر» (Seventh Son) به کارگردانی سرگئی بودروف نیز در نقش یک ملکه شیطانی ظاهر شد.

بازی جولیان مور در سه فیلم در سال ۲۰۱۵

ـ بازی در فیلم کمدی رمانتیک آمریکایی «طرح مگی» (Maggie's Plan) به کارگردانی و نویسندگی ربکا میلر و در نقش یک پروفسور دانمارکی پرمدعا

ـ بازی در فیلم درام مبتنی بر واقعیت «مِلک مطلق» (Freeheld) یا «ملک موروثی» به کارگردانی پیتر سالت.

ـ بازی در فیلم «بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد – بخش ۲» (The Hunger Games: Mockingjay – Part 2)

 بازی جولیان مور در سه فیلم در ۲۰۱۷

ـ بازی در فیلم درام «شگفت‌زده» (Wonderstruck) به کارگردانی تاد هینز و در نقش لیلیان میهو / رز پیرتر

ـ بازی در فیلم کمدی سیاه «سابربیکن» (Suburbicon) ساخته جرج کلونی در کنار مت دیمون و در نقش در نقش رز و مارگارت

ـ بازی در فیلم کمدی - جاسوسی آمریکایی - بریتانیایی «کینگزمن: سرویس مخفی» (Kingsman: The Secret Service) با نام فرعی «محفل طلایی» (The Golden Circle) به کارگردانی متیو وان و در نقش پاپی، کارآفرین و تبهکار اصلی یک اتحادیه مواد مخدر را اداره می‌کند.

بازی جولیان مور در دو فیلم در سال ۲۰۱۸

ـ بازی در فیلم کمدی - درام «گلوریا بل» (Gloria Bell) ساخته سباستین للیو و در نقش اصلی گلوریا بل

ـ بازی در فیلم «بل کانتو» (Bel Canto) یا «ترانه زیبا» به کارگردانی پال وایتز و در نقش اصلی رکسان کاس

 بازی جولیان مور در سه فیلم در ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰

ـ بازی در «بعد از جشن عروسی» (After the Wedding) به کارگردانی بارت فرویندلیش (همسر مور)

ـ بازی در فیلم کوتاه «دختر تعجب‌آور» (The Staggering Girl) یا «دختر سرگشته» به کارگردانی لوکا گوادانینو

ـ بازی در «گلوریا» (The Glorias) یا «گلوریاها» به کارگردانی جولی تایمور در نقش اصلی گلوریا (فعال فمینیستی). آلیسیا ویکاندر و لولو ویلسون نقش او را در سنین متفاوت ایفا کردند.

دو بازی ضعیف از جولیان مور در ۲۰۲۱

در این سال جولیان مور در فیلم روان‌شناختی «زنی پشت پنجره» (The Woman in the Window) از جو رایت، در مقابل ایمی آدامز و در نقش جین راسل، و نیز در فیلم موزیکال «ایوان هانسن عزیز» (Dear Evan Hansen) از استیون شباسکی، در مقابل ایمی آدامز و در نقش مکمل. هر دو فیلم با استقبال ضعیفی روبه‌رو شدند.

در همین سال در دو پروژه‌ی دیگر نیز کارکرد: یکی برای انیمیشن «روح رام‌نشده» (Spirit Untamed) به کارگردانی الین بوگان صداپیشگی کرد؛ دوم در فیلم درام و ترسناک «داستان لیزی» (Lisey 's Story) به کارگردانی پابلو لارائین و در نقش لیسی لندون بازی کرد؛ دختری که بعد از دو سال از مرگ همسرش با اتفاقات ناخوشایندی روبه‌رو می‌شود که او را به یاد خاطرات همسرش می‌اندازد؛ خاطراتی که لیزی خواهان فراموش کردن آن‌ها است.

حضور جولیان مور در سال ۲۰۲۲ در سه فیلم مشخص است

- کمدی - درام «وقتی که نجات جهان را تمام کردی» (When You Finish Saving the World) از جسی آیزنبرگ

- در فیلم «شارپر» (Sharper) که دومین پروژه‌اش برای اپل تی‌وی پلاس است

- در نقش یک کامیون‌دار جاده یخی در فیلم زندگی‌نامه‌ای Mothertrucker که به زندگی جوی سولووی می‌پردازد 

- در اقتباسی از مجموعه داستان کوتاه مارگارت اتوود ظاهر خواهد شد. 

دیدگاه‌های سیاسی جولیان مور

جولیان مور از نظر سیاسی یک فرد لیبرال است؛ به همین علت در انتخابات ریاست جمهوری 2008 و 2012 از باراک اوباما حمایت کرد. و نیز به همین علت است که برای حقوق همجنسگرایان و کنترل اسلحه تلاش می‌کند. 

از سال 2008 سفیر هنرمند برای نجات کودکان بوده است. او یکی از حامیان دانش‌آموزان دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در پارکلند فلوریدا است که «راهپیمایی برای زندگی ما» را سازماندهی کرد. 

حواشی زندگی جولیان مور

ـ کاهش وزن شدید و پشیمانی از آن

او وادار شد مقدار زیادی از وزن خود را برای بازی در نقش یک زن خانه‌دار ناراضی حومه‌شهری با حساسیت شیمیایی در فیلم «ایمن» کاهش دهد که باعث بیماری‌اش شد. او از آن به بعد، با خودش عهد کرد که دیگر هرگز بدن خود را برای یک فیلم تغییر ندهد.

ـ چرا جولیان مور با پل توماس اندرسن (که معروف نبود) همکاری کرد؟

کارگردان فیلم «شب‌های عیاشی» پل توماس اندرسن قبل از ساختن این فیلم، چهره معروفی نبود اما جولیان مور بعد از تحت تأثیر قرار گرفتن از فیلم‌نامه «نشاط‌بخش»، خود با حضور در این فیلم موافقت کرد.

ـ دو ماه تمرین با مربی گویش 

جولیان مور برای آماده‌سازی جهت بازی در سریال «تغییر بازی»، تحقیقات گسترده‌ای انجام داد و به مدت دو ماه با مربی گویش کار کرد.

ـ آواز جلوی دوربین سینما

جولیان مور در نقش سوزان (مادر ستاره راک) در فیلم «آن‌چه میسی می‌دانست»، مجبور بود در مقابل دوربین آواز بخواند. و این چالشی جدی برای او بود؛ زیرا جولیان مور خیلی خجالتی بود. با این حال، آن را پذیرفت و خواند. 

ـ بازی در یک نقش دردناک و وحشتناک

جولیان مور نقش سوزان، مادر میسی را در فیلم «آن‌چه میسی می‌دانست» به همراه شوهر دومش (ناپدری میسی) پدر و مادری وحشتناک توصیف کرد اما گفت که این نقش او را ناراحت نمی‌کند زیرا او به ‌طور کامل شخصیت را بخش‌بندی می‌کند: «من می‌دانم که این من نیستم».

ـ چهار ماه آموزش جهت آمادگی برای نقش‌آفرینی

جولیان مور برای این‌که بتواند به خوبی نقش یک استاد آلزایمری را در فیلم «هنوز آلیس» بازی کند، مستندهایی را درباره این بیماری تماشا کرد و با بیماران بسیاری در انجمن آلزایمر ملاقات کرد و چهار ماه برای این فیلم آموزش دید.

ـ نویسنده کودک

جولیان مور نویسنده‌ی کودکان نیز بود. نخستین کتابش «توت‌فرنگی صورت کک و مک» در اکتبر 2007 منتشر شد و پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز شد. وی این کتاب را زمانی نوشت که پسر جوانش از جنبه‌های ظاهری او بیزار شده بود. او به یاد دوران کودکی خودش نیز افتاده بود؛ وقتی که او را به خاطر داشتن کک و مک، مسخره می‌کردند و بچه‌های دیگر او را «توت فرنگی کک و مک» می‌نامیدند. این کتاب تا سال 2016 به مجموعه‌ای با شش دنباله تبدیل شده است.

برخی جوایز و افتخارات جولیان مور

۱۹۹۴: نامزدی جوایز ایندیپندنت اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «برش‌های کوتاه»

۱۹۹۴: برنده گلدن‌گلوب در رشته جایزه ویژه، برای «برش‌های کوتاه»

۱۹۹۶: نامزدی جوایز ایندیپندنت اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «ایمن»

۱۹۹۸: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «شب‌های عیاشی»

۱۹۹۸: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «شب‌های عیاشی»

۱۹۹۸: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «شب‌های عیاشی»

۱۹۹۸: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن،‌ برای «شب‌های عیاشی»

۲۰۰۰: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «پایان رابطه»

۲۰۰۰: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «پایان رابطه»

۲۰۰۰: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم سینمایی، برای «پایان رابطه» 

۲۰۰۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای«پایان رابطه»

۲۰۰۰: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم سینمایی، برای «شوهر ایده‌آل»

۲۰۰۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «مگنولیا»

۲۰۰۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «مگنولیا»

۲۰۰۳: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «ساعت‌ها»

۲۰۰۳: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «ساعت‌ها»

۲۰۰۳: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «ساعت‌ها»

۲۰۰۳: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «دور از بهشت»

۲۰۰۳: برنده جوایز ایندیپندنت اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «دور از بهشت»

۲۰۰۳: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم سینمایی، برای «دور از بهشت»

۲۰۰۳:‌ نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «دور از بهشت»

۲۰۰۵: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته ستاره محبوب زن سینما

۲۰۱۰: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «یک مرد مجرد»

۲۰۱۱: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «بچه‌ها حالشان خوب است»  

۲۰۱۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم کمدی، برای «بچه‌ها حالشان خوب است»  

۲۰۱۱: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «بچه‌ها حالشان خوب است»  

۲۰۱۲:‌ برنده جشنواره امی در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در مینی‌سریال، «تغییر بازی» 

۲۰۱۳: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در مینی‌سریال، «تغییر بازی» 

۲۰۱۳: برنده جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در مینی‌سریال، «تغییر بازی» 

۲۰۱۵: برنده اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «هنوز آلیس»

۲۰۱۵: برنده بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «هنوز آلیس»

۲۰۱۵: برنده جوایز ایندیپندنت اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «هنوز آلیس» 

۲۰۱۵: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در فیلم درام، برای «هنوز آلیس» 

۲۰۱۵: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در فیلم‌ کمدی، برای «نقشه‌های ستاره‌های سینما»

۲۰۱۵: برنده جایزه دستاورد نخل صحرا از جشنواره بین المللی فیلم پام اسپرینگز، برای «هنوز آلیس»

۲۰۱۵: برنده جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «هنوز آلیس»