علی عباسی، فارغ التحصیل اقتصاد و علوم اداری از دانشکاه تهران، تهیه کنندة تعدادی از فیلم های معتبر و شاخص سینمای ایران است. پنجره (جلال مقدم،‌1349) حسن کچل (علی حاتمی، 1349) رضا موتوری (مسعود کیمیایی، 1349) تنگسیر (امیر نادری، 1352) تنگنا (امیر نادری، 1352) سازش (محمد متوسلانی، 1352) نازنین (علی رضا داود نژاد، 1355) و سوته دلان (علی حاتمی، 1356). او قبل از این که به سلک تهیه کنندگان سینمای ایران درآید نویسندة سینمایی مطبوعات (1338) و در کانال سه تلویزیون ملی ایران تهیه کننده و مجری برنامة شما و سیما (1339) بود. او در این برنامه بسیاری از دست اندرکاران سینما از جمله سینما از جمله مجید محسنی و ساموئل خاچیکیان را دعوت و با آن ها دربارة سینمای ایران و مشکلات سینماگران به گفت و گو پرداخت. عباسی هم چنین به موازات کاردر تلویزیون «سازمان آگهی نمونه» را تأسیس و سال بعد نخستین فیلمش را با نام سه جوانمرد در مقام تهیه کننده عرضه کرد، که اولین تجربة کارگردانش بهرام ری پور نیز بود. هنوز چند صباحی از فعالیت عباسی نگذشته بود که نمایش تعدادی فیلم هنگ کنگی باعث کاهش فروش جند فیلم ایرانی مثل بیتا (هژیر داریوش، 1351) و پستچی (داریوش مهر جویی، 1351) شد. عباسی در مخالفت با نمایش فیلم های هنگ کنگی نوشت: «برای جلو گیری از نابودی قطعی سینمای ملی حداقل جلوی نمایش این بنجل های هنگ کنگی و گسترش سینمای سوزناک و بی حاصل هندی و فیلم های بی ارزش ایتالیایی و غیره گرفته شود تا حداقل روزنی برای تنفس سینمای ملی ما ایجاد شده باشد». او در ضمن مرز دقیقی بین «بنجل های هنگ کنگی» و نمایش فیلم هایی مثل سرگیجه (آلفرد هیچکاک، 1958) آگراندیسمان (میکل آنجلو آنتونیونی، 1966) سامورایی (ژان پی یر ملویل، 1967) بل دوژور/زیبای روز (لوییس بونوئل، 1967) بچة رزمری (رومن پولانسکی، 1968) 2001. یک ادیسة فضایی (استنلی کوبریک، 1968) ساتیریکون (فدریکو فلینی، 1969) تریستانا (اوییس بونوئل، 1970) و مرگ در ونیز (لوکینو ویسکونتی، 1971) ترسیم کرد. هنوز حرفهای عباسی مؤثر نیفتاده بود که تنگنا (1352) به کارگردانی امیر نادری و تهیه کنندگی او به نمایش درآمد و با عدم اقبال عمومی مواجه شد. در روزهای نمایش تنگنا، نادری و گروهش در بوشهر بودند تا تنگسیر را با سرمایة عباسی بسازد. عباسی که از شکست تجاری تنگنا ناخشنود بود تمهید دیگری اندیشید که منجر به شایعات ناخوشایندی دربارة نعمت حقیقی (فیلمبردار) و بهروز وثوقی (بازیگر) تنگسیر شد. آدم هایی که در پشت صحنة فیلم حضور داشتند به طور شفاهی نقل می کردند. (و شهرزاد ـ کبری سعیدی ـ به صورت مکتوب نوشت) که فصل هایی از فیلم تنگسیر را بهروز وثوقی و نعمت حقیقی به دستور علی عباسی، به خلاف میل نادری، کارگردانی کرده اند، که البته اغراق نمی گفتند. عباسی بعدها با علی حاتمی نیز در فیلم جعفر خان از فرنگ برگشته (1363) دچار مشکل و کش مکشی مشابه شد. نتیجة وضع جاری و چنین بحث و جدل هایی این بود که علی عباسی ـ که علاقه مند به تهیة فیلم های متفاوت بود و تقریباً همة آن ها در نمایش عمومی با شکست تجاری مواجه شده بودند ـ‌ به تهیة فیلم های نازل و ضعیفی مثل شب غریبان (فرزان دلجو و امیر مجاهد، 1354) بت (ایرج قادری، 1355) بیدار در شهر (ایرج قادری، 1355) و خاکستری (محمد صفار، 1356) پرداخت. فعالیت علی عباسی در سال های پس از انقلاب، در مقام تهیه کننده، محدود به سه فیلم شهادت (لودتزبیکر، مستند،‌ 1358)،‌ جایزه (علی رضا داود نژاد، 1362) و جعفر خان از فرنگ برگشته (علی حاتمی و محمد متوسلانی1363) شد، که هیچکدام منفعت مالی برای او نداشتند. علی عباسی پس از مشکلی که برای فیلم جعفر خان از فرنگ برگشته پیش آمد،‌ و ناچار به اعمال جرح و تعدیل هایی در فیلم شد،‌ و به دنبال اختلاف با علی حاتمی، که تا پیش از این برای تهیة چند فیلم او سرمایه گذاری کرده بود،‌ عطلای تهیه کنندگی را به لقایش بخشید و به خارج از کشور رفت.