ونسا شانتال پاردی (Vanessa Chantal Paradis) خواننده، مدل و بازیگر فرانسوی در روز ۲۲ دسامبر ۱۹۷۲ در شهر سن-مر-د-فوسه در فرانسه دیده به جهان گشود.
در 14 سالگی در سال ۱۹۸۷ با اجرای بین‌المللی آهنگ «جو، راننده تاکسی» (Joe le taxi) تبدیل به یک ستاره جهانی کودک شد. در 18 سالگی بالاترین افتخارات فرانسه تا آن زمان را به عنوان خواننده و بازیگر با جایزه رومی اشنایدر و جایزه سزار در رشته‌ی آینده‌دارترین بازیگر زن دریافت کرد.
«الیزا» (1995) در کنار ژرارد دوپاردیو، «عشق راه جادوگر» (1997) در مقابل ژان رنو (1997)، «شانس» (۱۹۹۸) در کنار ژان پل بلموندو و آلن دلون، «دختر روی پل» (1999)، «قلب شکسته» (2010) و «کافه د فلور» (2011).
ونسا پاردی برای بسیاری از موسیقی‌دان‌ها و ترانه‌سراها آهنگ‌سازی کرده است که هر کدام از ایشان یکی از آلبوم‌های او را تحت حمایت خود گرفتند، از جمله اتین رودا گیل (1988)، سرژ گینزبورگ (1990)، لنی کراویتز (1992)، و ماتیو چدید (2007).
ونسا پاردی به عنوان یک مدل، روی بیش از 300 مجله در سراسر جهان ظاهر شده است؛ از جمله مجلات برند‌های شنل، وُگ، ادیت، ال، هارپرز بازار، ماری کلر، گلامور (مجله)، ونیتی فر و پاری مچ.
پدرش آندره پارادی، طراح داخلی بوده است و مادرش کورین پین نیز یک طراح داخلی است. پدر و مادر، هر دو، فارغ التحصیل رشته کارگردانی هستند. او و خانواده از تبار ایتالیایی، و به طور رسمی پیرو دین کاتولیک رومی هستند.
پدرش در کنار طراحی، فروشنده‌ی تزئینات و مجسمه‌ها، به ویژه در دیزنی لند پاریس نیز بوده است. پارادی یک خواهر دارد به نام آلیسون که در سال ۱۹۸۳ متولد شده است.
ونسا پاردی خودش در مصاحبه‌ای گفته است که تا یازده سالگی تنها فرزند خانواده بوده است. ونسا پاردی خواهرزاده دیدیه پن است.
ونسا پاردی از کودکی در حومه پاریس بزرگ شد. در سن ۱۲سالگی یعنی در سال ۱۹۸۴ به کلاس رقص و پیانو رفت و اصول اولیه پیانو را آموخت.
او وقتی یک دانش‌آموز بود و در دبستان درس مي‌خواند، خیلی خجالتی بود اما پس از موفقیت اولین آهنگ‌اش به نام «جو راننده تاکسی» کمی خجالتش کم‌تر شد و وارد دبیرستان مارسلین-برتو، در شهر سن-مر-د-فوسه شد. او در دانشگاه پاریس-سوربن تحصیل کرده است و به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیایی مسلط است.
او خودش درباره کودکی‌اش گفته است: «من بچه آرام و ساکتی بودم. زمان زیادی را با پدر و مادرم می‌گذراندم. آنها مرا همه جا با خود می‌بردند اما من فقط با آنها بودم. من در واقع با مادربزرگ مادرم بودم و ما با هم در باغ مشغول بودیم.»
ونسا پاردی در سال ۱۹۸۸با خواننده شانزده ساله‌ی فرانسوی، فلورنت پاگنی رابطه داشت اما در سال ۱۹۹۱ از یک‌دیگر جدا شدند. بعدها به مدت پنج سال با خواننده امریکایی لنی کراویتز ارتباط دوستی و عاشقانه داشت.
از اواخر ۱۹۹۷ تا اوایل ۱۹۹۸ ارتباط کوتاهی با بازیگر فرانسوی، استانیسلاس برقرار کرد.
از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ به مدت ۱۴ سال با جانی دپ در ارتباط و سپس در یک زندگی مشترک (ازدواج) قرار گرفتند. آنها یک دختر به نام لیلی رز دپ و یک پسر به نام جان کریستوفر جک دپ سوم دارند.
در مه ۲۰۱۴ در یک شوی شانل ارتباطش با بنیامین بیوله راتأیید کرد اما ماجرا به خیانت بیوله رسید و ونسا پاردی بسیار از این بابت رنج برد.
در نوامبر ۲۰۱۶ با ساموئل بنشتریت نویسنده فرانسوی ارتباط برقرار کرد. آنها در ژوئن ۲۰۱۸ در شهر سنت سیمئون با یک‌دیگر ازدواج کردند.
ونسا پاردی در ۳ می ۱۹۸۱ وقتی یک دختربچه‌ی ۷ ساله بود، در یک برنامه‌ی تلویزیونی، جایی که او عنوان موزیک امیلی جولی را به خود اختصاص داد حضور یافت.
حرفه‌ی موسیقی ونسا پاردی وقتی اوج گرفت که آهنگ «جو راننده تاکسی» منتشر شد و در فرانسه برای ۱۱ هفته متوالی صدرنشین جدول‌های فروش موسیقی بود و او را به شهرت جهانی رساند.
ونسا پاردی در نوامبر ۱۹۸۹ برای اولین بار جلوی دوربین فیلم قرار گرفت و در فیلم درام فرانسوی «زفاف سپید» (Noce Blanche) به کارگردانی ژان-کلود بریسو در مقابل برونو کرمر ظاهر شد و موفقیت بسیار زیادی به دست آورد. پارادی خودش در این باره گفت: «این فیلم اثری است که همه چیز را دگرگون کرد: نگرش مردم به من، برنده شدن جایزه سزار، جلب احترام همسالانم.»
قصه‌ی فیلم درباره نوجوان ۱۷ ساله‌ی بد اخلاقی به نام ماتیلد (با بازی ونسا پارادی) است که برای نخستین بار عاشق می‌شود؛ عاشق فرانسوا (با بازی برونو کرمر) استاد دانشگاه‌اش!
ونسا پاردی پس از این موفقیت بزرگ، به مدت پنج سال از سینما دور ماند. دراین مدت، به کارهای موسیقی و تبلیغاتی مدلینگ پرداخت؛ از جمله در ۱۹۹۱ کارل لاگرفلد وی را به عنوان مدل جدید برند شانل (Chanel) انتخاب کرد و عطر کوکو را تبلیغ کرد.
این نخستین تبلیغ وی از این برند در همان سال انجام شد که ژان پول گود از این تبلیغ فیلم‌برداری کرد. سرانجام این‌‌که پارادی در ۲۰۱۵ لقب معروف شوالیه فرانسوی را دریافت کرد.
در سال 1992 به ایالات متحده نقل مکان کرد تا با لنی کراویتز، که در آن زمان با او قرار داشت، شروع به کار بر روی یک آلبوم جدید به زبان انگلیسی کرد. و در مارس 1993 نخستین تور بین المللی‌اش را در فرانسه، انگلستان و کانادا آغاز و اجرا کرد.
در آوریل ۱۹۹۵ در فیلم درام فرانسوی «الیزا» به کارگردانی ژان بکر در نقش اول ماری دزمولین ظاهر شد که در فرانسه و در سطح بین المللی منتشر شد و موفقیت بزرگی برایش بود.
در سال ۱۹۹۷ در فیلم کمدی-رمانتیک فانتزی فرانسوی «یک عشق جادوگر» (Un amour de sorcière) حضور یافت. یک سال بعد در فیلم فرانسوی اکشن و ماجراجویانه‌ی «نیمه شانس» یا «یک شانس برای دو نفر» (Half a Chance/ Une chance sur deux) به کارگردانی پاتریس لوکنت در نقش آلیس تامسو حضور یافت.
در سال ۱۹۹۹ در فیلم سیاه و سفید و درام فرانسوی «دختر روی پل» (La fille sur le pont/ The Girl on the Bridge) به کارگردانی پاتریس لکونت در نقش اول ادل بازی کرد.
در سال ۲۰۰۲ در فیلم مستند «گم‌شده در لا مانچا» (Lost in La Mancha) در کنار جانی دپ و ژان روشفور بازی کرد. فیلم درباره تلاش گیلیام برای ساختن دن کیشوت به عنوان موازی با تلاش کیشوت برای قهرمان شدن است.
در سال ۲۰۰۵ برای انیمیشن فرانسوی «چرخ و فلک جادویی» (Le Manège enchanté/ The Magic Roundabout) در نقش فلورانس / مارگوت صداپیشگی کرد.
در سال ۲۰۰۷ در فیلم تلویزیونی فرانسوی موزیکال کودکانه‌ی «لاکلف» (Le soldat Rose) در نقش سیسیل بازی کرد.
در سال ۲۰۱۰ در فیلم کمدی رمانتیک فرانسوی L'Arnacœur /Heartbreaker در نقش ژولیت ون در بک و در مقابل الکس لیپی ظاهر شد و به خاطرش نامزدی جوایز گلوب د کریستال فرانسه را به دست آورد.
در سال ۲۰۱۱ برای انیمیشن فرانسوی فانتزی و موزیکال «هیولایی در پاریس» (Un monstre à Paris) به کارگردانی بیبو برژرون صداپیشگی کرد.
در همین سال در فیلم کانادایی-فرانسوی «کافه دو فلور» (Café de Flore) به کارگردانی، نویسندگی و تدوین ژان مارک واله در نقش اول ژاکلین حضور پیدا کرد و به خاطر آن برنده جوایز جینی شد.
در سال ۲۰۱۳ در فیلم کمدی آمریکایی «ژیگولوی رو به زوال» (Fading Gigolo) به کارگردانی، نویسندگی و بازی جان تورتورو و در کنار وودی آلن و شارون استون حضور یافت.
ـ در فیلم برزیلی «ریو، دوستت دارم» (Rio, Eu Te Amo/ Rio, I Love You). فیلم، یک فیلم گلچین برزیلی است که گروهی از بازیگران از ملیت‌های مختلف در آن نقش‌آفرینی می‌کنند.
ـ در فیلم کمدی-درام «زنان فرانسوی» (Sous les jupes des filles) که داستان یازده زن در پاریس را روایت می‌کند.
در سال ۲۰۱۶ در فیلم کمدی و ترسناک آمریکایی «بازندگان یوگا» (Yoga Hosers) به نویسندگی و کارگردانی کوین اسمیت در نقش یک معلم تاریخ بازی کرد. این فیلم دومین فیلم در سه‌گانه نورث اسمیت است که خود نمایشی از View Askewniverse است.
در سال ۲۰۱۷ در فیلم درام «سرمازده» به کارگردانی شاروناس بارتاس و در نقش اصلی ماریان ظاهر شد. این فیلم به عنوان ورودی لیتوانیایی برای بهترین فیلم خارجی زبان در نودمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد اما نامزد نشد.
یک سال بعد در فیلم درام فرانسوی «چاقو در قلب» (Un Couteau Dans Le Cœur) به کارگردانی یان گونزالس در نقش اول و اصلی آن‌پارز ظاهر شد.
در سال ۲۰۲۱ در فیلم Love Song for Tough Guys/ Cette musique ne joue pour personne در نقش فرعی سوزان بازی کرد.
در ژوئن ۱۹۸۸ در حالی که مشغول تحصیل در دبیرستان بود، نخستین آلبومش ام‌اندجی منتشر شد. برخی از مردم و نیز برخی از کارکنان مدرسه اش مسخره‌اش می‌کردند و او از این بابت رنج می‌برد. در سال ۱۹۹۰ ترانه‌ی واک آن د وایلد ساید را منتشر کرده و جایزه ویکتوار د لا موزیک برای بهترین موسیقی‌دان سال را دریافت کرد.
در سال ۱۹۹۰ آلبوم دومش توسط رنود و آلن سوچون ترانه‌نویسی شد اما ونسا پاردی در عین حال از سرژ گنسبور درخواست کرد که متن برخی از آهنگ‌های این آلبومش را بنویسد. او نیز قبول کرد و چنین کرد اما ۹ ماه قبل از انتشار آهنگ‌ها در گذشت.
در سال ۱۹۹۲ به آمریکا نقل مکان کرد و شروع به کار بر روی آلبومی به زبان انگلیسی کرد. او انگلیسی را در شانزده سالگی آموخته بود. او از سال ۱۹۹۲ به مدت ۸ سال در دنیای موسیقی حضور پیدا نکرد و سرانجام در اکتبر ۲۰۰۰ یک آلبوم جدید به نام Bliss منتشر و تقدیم به دخترش لی‌لی‌رز کرد.
پس از تولد پسرش و پس اکران چند فیلم، در سپتامبر ۲۰۰۷ آلبوم سعادت (Divinidylle) را منتشر کرد که بیش از ۶۰۰۰۰۰ نسخه به فروش رسید و در سال ۲۰۰۸ به خاطرش جایزه‌ی Les Victoires de la Musique را دریافت کرد.
در می ۲۰۱۳ آلبوم «آهنگ‌های عاشقانه» را منتشر کرد که ۲۰۰۰۰۰ نسخه به فروش رسید. در ۱۴ فوریه ۲۰۱۴ ونسا پاردی برای چندین با برنده جایزه ویکتوار د لا موزیک شد و به خواننده فرانسوی که بیشترین جایزه ویکتوار د لا موزیک را دارد، تبدیل شد.
ـ وقتی که جانی دپ از ونسا پاردی جدا شد، با امبر هرد ازدواج کرد و پس از مدتی اختلاف و درگیریشان خیلی بالا گرفت و به علت شکایت امبر هرد از دپ (به خاطر کتک‌‌خوردن از جانی دپ) به دادگاه کشیده شد. ونسا پاردی در دفاع از جانی دپ (که متهم به خشونت شده بود) در نامه‌ای به دادگاه نوشت: «من جانی دپ را بیشتر از ۲۵ سال است که می‌شناسم. ما به مدت ۱۴ سال شریک زندگی هم بودیم و دو فرزندمان را با هم بزرگ کردیم و در گذر از همه‌ی این سال‌ها جانی را یک فرد و پدری مهربان، بخشنده و ضد خشونت می‌دانم.»
ـ جانی دپ و ونسا پاردی از سال ۲۰۱۰ عملا راه خود را از هم جدا کرده بودند اما جداییِ رسمی‌شان در سال ۲۰۱۲ رخ داد.
ـ جانی دپ در سال ۲۰۲۱ وقتی فهمید که همسر سابقش ونسا پاردی نخستین گام‌هایش را در تئاتر در نمایش «مامان» بر می دارد، توسط ساموئل مترجم جک اسپارو بلیط خود را برای پاریس رزرو کرد تا بیاید و او را تشویق کند اما متاسفانه همه چیز طبق برنامه پیش نرفت. جانی دپ متوجه شد که یک مورد کووید-19 در یکی از اعضای سرباز مادر شناسایی شده است. لذا ونسا پاردی، در صورت تماس، چاره‌ای جز این نداشت که خود را در اتاق زیر شیروانی منزوی کند. خبر بد برای شوهر سابقش که مجبور شد به دیدار همسر سابقش نرود!
ـ ونسا فقط 18 سال داشت که شانل از وی خواست چهره کوکو شود. قبل از آن، او ارتباطی با مدلینگ نداشت. شانل تصمیم گرفت ونسا پاردی را در یک قفس بزرگ به ارتفاع بیست متر زندانی کند. ونسا پاردی یک هفته کامل را برای یادگیری یک ذوزنقه برای نمایش یک «پرنده» گذراند.
۱۹۹۰: برنده جوایز سزار در رشته آینده‌دارترین بازیگر زن، برای «زفاف سپید»
۲۰۰۰: نامزدی جوایز سزار در رشته آینده‌دارترین بازیگر زن، برای «دختر روی پل»
۲۰۱۱: برنده جوایز جینی در رشته بهترین بازیگر زن، برای L'Arnacœur /Heartbreaker
۲۰۱۱: نامزدی جوایز گلوب د کریستال فرانسه در رشته بهترین بازیگر زن، برای L'Arnacœur /Heartbreaker
۲۰۱۸: برنده جشنواره فیلم ترسناک بروکلین در رشته بهترین بازیگر زن، برای «چاقو در قلب»
