جنیفر لارنس یکی از بازیگران مشهور آمریکایی است که در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ پردرآمدترین بازیگر زن جهان به شمار می‌رفت و در ۲۰۱۳ نامش در میان ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان در مجله تایم ثبت شد و در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ در میان ۱۰۰ ستاره‌ی ثروتمندِ مجله‌ی فوربس قرار گرفت. 

جنیفر لارنس از کودکی در کار نمایش بود. او در مدرسه‌اش نمایش‌های کلیسا و نمایش‌های موزیکال اجرا می‌کرد. در سال‌های نوجوانی و سن ۱۴سالگی وقتی که با خانواده‌اش برای تعطیلات و تفریح به نیویورک آمده بود، یکی از استعدادیاب‌های هنر سینما او را کشف کرد. همین باعث شد که به لس آنجلس برود و هنر بازیگری را به عنوان مهمان، در تلویزیون آغاز کرد. 

اما کم‌کم هنر بازیگری‌اش دیده شد و سرانجام اولین نقش اصلی را در سال ۲۰۰۷ بر عهده گرفت؛ در مجموعه نمایش طنز «بیل انگوال» (The Bill Engvall Show) . سپس در سال ۲۰۰۸ پایش به سینما باز شد و برای اولین بار در فیلم درام «گاردن پارتی» (Garden Party) در نقش مکمل بازی کرد. این آغاز مسیر رو به رشد فعالیت‌های سینمایی او شد. 

او سپس در سال ۲۰۱۰ در سریال درام و مستقل «زمستان استخوان‌سوز» (Winter's Bone) در نقش یک نوجوان فقیر ظاهر شد. اما زندگی حرفه‌ای جنیفر لارنس در سینما با بازی در نقش میستیک در مجموعه فیلم‌های«مردان ایکس» (X - Men) در سال‌های ۲۰۱۱–۲۰۱۹، و در نقش کتنیس اوردین در مجموعه فیلم‌های «عطش مبارزه» (The Hunger Games) در سال‌های ۲۰۱۲–۲۰۱۵ آغاز شد و روز به روز پیشرفت کرد. مجموعه‌ی اخیر،‌ جنیفر لارنس را به عنوان قهرمانِ اکشنِ پردرآمد در تمام دوران‌ها تثبیت کرد.

جنیفر لارنس به علت همکاری‌هایش با یکی از کارگردانِ مشهور (دیوید او. راسل) مورد تحسین قرار گرفت و در سال ۲۰۱۲ به خاطر بازی درخشانش در نقش یک بیوه‌ی جوان افسرده در فیلم عاشقانه «دفترچه امیدبخش» (Silver Linings Playbook) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد. همین جایزه،‌ او را به دومین فرد جوان برنده‌ی این جایزه تبدیل کرد. 

سپس در سال ۲۰۱۳ برای بازی در نقش یک همسر آشفته در فیلم بلک کمدی «حقه‌بازی آمریکایی» (American Hustle) برنده جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او همچنین از جوایز گلدن گلوب برای هر دو فیلم، و نیز برای فیلم زندگینامه‌ای«جوی» (Joy) در سال ۲۰۰۵ بی‌نصیب نشد. 

جنیفر لارنس یکی از فمینیست‌‌های آشکار و صریح به شمار می‌رود و از طرح فرزندپروریِ تنظیم‌شده حمایت می‌کند. او در سال ۲۰۱۵ در همین راستا بنیاد جنیفر لارنس را بنیان‌گذاری کرد تا از باشگاه‌های دختران و پسران آمریکا و المپیک ویژه حمایت کند. و نیز در همین راستا در سال ۲۰۱۸ شرکت تولیدی اکسلنت کیداور را بنیان‌گذاری کرد.

خانواده و دوران کودکی و نوجوانی جنیفر لارنس

نام کامل لارنس، «جنیفر شریدر لارنس» (Jennifer Shrader Lawrence) است که در ۱۵ اوت ۱۹۹۰ در ایندین هیل واقع در ایالت کنتاکی متولد شد. پدرش گری لارنس صاحب یک شرکت ساخت ‌و ساز، و مادرش کارن کوخ مدیر یک کمپ تابستانی بود. جنیفر لارنس فرزند سوم و تک‌دختر خانواده است و دو برادر بزرگتر از خود به نام‌های بن و بلیر دارد. 

مادرش در کودکی‌اش با او مثل پسرهایش رفتار می‌کرد تا جایی که جنیفر لارنس  پیش از ورود به دبستان اجازه نداشت با هیچ دختری بازی کند. هدف مادرش این بود که او مثل پدر و مادرش دختری سرسخت بار بیاید نه لوس و شکننده مثل بقیه‌ی دخترها. 

جنیفر لارنس کودکِ بیش‌فعال و مضطربی بود و نمی‌توانست وارد جمع کودکان دیگر شود و خود را با آنان ناسازگار می‌دانست و لذتی از این دوران نمی‌برد.جنیفر لارنس خودش معتقد است این هنر و شغل بازیگری بود که او را نجات داد و برای نخستین بار احساس موفقیت را در صحنه تجربه کرد. او می‌گوید: هنگامی که در مدرسه بودم احساس حماقت می‌کردم و از درس و مشق و از پشت میز نشستن و گوش دادن به معلم خیلی بدم می‌آمد، اما وقتی قدم در صحنه‌ گذاشتم، صحنه برای من معجزه کرد و اضطرابم کم‌کم فروکش کرد.

او در دوران مدرسه، به ورزش‌هایی مثل سافتبال و هاکی روی چمن پرداخت و عضو تیم بسکتبال پسران مدرسه‌ای بود که پدرش مربی آن مدرسه و نیز مربیِ جنیفر لارنس بود. به اسب‌سواری نیز علاقه داشت و دائماً به تماشای مزرعه‌ی پرورش اسب نزدیک خانه می‌رفت و اسب‌سواری نیز می‌کرد. یک بار که مشغول رام کردن یک اسب بود، به زمین افتاد و آسیب شدیدی دید. 

هر وقت که پدر در خانه بود، جنیفر لارنس لباس دلقک‌ها یا بالرین ها را می‌پوشید و برای پدر نمایش اجرا می‌کرد تا جایی که همه نزدیکانش به درخشش وی پی بردند و کم‌کم پایش به نمایش‌های مذهبی و موزیکال‌های مدرسه‌ای باز شد.

در ۱۴ سالگی وقتی که با خانواده برای تعطیلات در نیویورک بود، یکی از اهالی هنر و نمایش بر حسب اتفاق، استعدادش را کشف کرد و او را برای تست دادن به یک اِی‌جِنت معرفی کرد. مادر مخالف بود و دختر رؤیای هنرپیشگی داشت. مادر راضی به تست‌دادن شد تا در تست رد شود و هوا از سرش بیرون رود. اما تست‌گیرندگان، شگفت‌زده شدند و بسیار تحسینش کردند؛ با این حال مادر باز هم مخالف بود.

جنیفر لارنس بالاخره به آژانس استعدادیابی کالیفرنیا رفت و از آن‌ها خواست تا مادرش را راضی کنند. پس از کش و قوس‌های فراوان، مادر راضی شد اما به شرط اتمام دبیرستان. جنیفر لارنس نیز خیلی خوشحال و بسیار مصمم شد تا با نمرات بسیار خوبی از دبیرستان فارغ التحصیل شود. او در مسیر بازیگری به قدری مصمم بود که پیشنهادات زیادی را از مراکز مدلینگ رد کرد.

نقش‌های کوتاه اولیه‌ی تلویزیونی جنیفر لارنس

جنیفر لارنس در همان نوجوانی، در سال ۲۰۰۶ در سریال تلویزیونی آمریکایی «مانک» (Monk) به کارگردانی اندی برکمن، در قسمت «آقای مانک و بازی بزرگ» بازیِ کوتاهی کرد. پخش این سریال، از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹ طول کشید. 

جنیفر لارنس در سریال «پرونده سرد»(Cold Case) نیز فقط در قسمت «یک دلار، یک رؤیا» نقش‌آفرینی کوتاهی داشت. این سریال از ۲۰۰۳ آغاز شد و تا ۵ فصل ادامه داشت. 

سریال سومی که او در آن نقش نیز نقش کوتاهی داشت و در قسمت دوم بازی کرد، سریال «متوسط» (Medium‎) بود که از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ ادامه داشت.

اولین نقش اصلی تلویزیونی جنیفر لارنس و کسب جایزه هنرمند جوان

سریال کمدی «بیل انگوال»(The Bill Engvall Show) اولین نقش اصلی جنیفر لارنس بود. او در این طنز موقعیتی در نقش لارن پیرسن ظاهر شد. این سریال از ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ ادامه داشت اما بعد از ۳ فصل متوقف شد. جنیفر لارنس برای بازی در این سریال موفق به کسب جایزه هنرمند جوان شد.

نخستین تجربه‌های سینمایی جنیفر لارنس و جایزه جشنواره ونیز

جنیفر لارنس در سال ۲۰۰۸ نخستین بازی سینمایی‌اش را تجربه‌ کرد: بازی در یکی از نقش‌های فرعی فیلم «گاردن پارتی» (Garden Party). 

جنیفر لارنس با بازی در این فیلم، توانست نظر گیلرمو آریاگا را برای بازی در فیلم «دشت سوزان» (The Burning Plain) جلب کند و در کنار ستارگانی چون شارلیز ترون و کیم بسینجر در این فیلم بازی کند و مورد تحسین قرار بگیرد، تا جایی که جایزه‌ی بهترین بازیگر جوان جشنواره‌ی ونیز تحت عنوان جایزه‌ی مارچلو ماسترویانی را دریافت کند.

جنیفر لارنس در همین سال، در فیلم «خانه‌ی پوکر» (The Poker House) به کارگردانی لوری پتی، در نقش دختر نوجوانی به نام اگنس را بازی کرد که به همراه دو خواهر کوچکتر خودش در کنار مادر معتادش زندگی می‌کنند.

نامزدی اسکار برای جنیفر لارنس

جنیفر لارنس در سال ۲۰۱۰، در سن ۱۹ سالگی، در فیلم «زمستان استخوان‌سوز» (Winter's Bone) به کارگردانی دبرا گرانیک و بر اساس رمانی به همین نام نوشته‌ی دنیل وودریل، نقش دختری به نام ری دالی را بازی کرد که وظیفه‌ی نگه‌داری از مادر بیمار و خواهر و برادر کوچکتر از خودش را بر عهده دارد.

او یک هفته پیش از آغاز تصویربرداری به کوهستان اوزارک رفت تا در آن‌جا  شیوه‌ی کندن پوست حیوانات و شکستن هیزم را یاد بگیرد. این فیلم که موفق به دریافت جایزه از جشنواره فیلم ساندنس شد و بسیار مورد تحسین منتقدین قرار گرفت، برای اولین بار نیز نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد و جنیفر لارنس را به شهرت جهانی رساند.

در ۲۰۱۱ در فیلم«دیوانه‌وار» (Like Crazy) نیز به کارگردانی دریک دورموس در کنار آنتون یلچین فقید و فلیسیتی جونز همبازی شد. 

در همین سالِ ۲۰۱۱ جنیفر لارنس برای اولین بار در نقش و فیلمی متفاوت با نقش و فیلم‌های قبلی‌اش بازی کرد؛ فیلم اکشن و ابرقهرمانی «مردان ایکس: کلاس اول» (X-Men: First Class). او در نقش میستیک بازی می‌کند که در سری فیلم‌های قبلی مردان ایکس، آن را ربکا رومین بازی می‌کرد. جنیفر لارنس برای رسیدن به شمایل آبی رنگ این شخصیت، روزانه ۸ ساعت روی صندلی گریم نشسته بود.

جنیفر لارنس در همین سال، در فیلم کمدی «سگ آبی» (beaver) به کارگردانی جودی فاستر و در کنار میل گیبسون و به عنوان همسرش نقش‌آفرینی کرد.

اولین نقش اصلی اکشن برای جنیفر لارنس

در سال ۲۰۱۲ در یکی از مشهورترین فیلم‌هایش ظاهر شد به نام «عطش مبارزه» (The Hunger Games). او برای آمادگی بیشتر، وارد دوره‌ای آموزشی شد تا از نظر فیزیکی بتواند در یک نقش اکشن بازی کند. این فیلم، با فروش بالای ۱۵۲ میلیون دلاری تنها در سه روز، توانست رکوردی موفق از خود به جا بگذارد. 

موفقیت این اثر اکشن، موفقیت زنان بازیگر تاریخ سینما در نقش‌های اکشن بود. مجله فوربز نوشت: "هیچ‌کس نیست که فیلم عطش مبارزه را دیده باشد و بخواهد در مورد توانایی جنیفر لارنس برای اجرای چنین نقش دشواری شک کند"

جنیفر لارنس با این‌که یکی از هوادارن مجموعه کتاب‌های «عطش مبارزه» بود، در آغاز برای بازی در این نقش شک داشت اما بالاخره حرف مادرش را گوش کرد و پذیرفت.

جنیفر لارنس برنده اسکار در ۲۲ سالگی

جنیفر لارنس در ۲۰۱۲ در فیلم درام، کمدی و عاشقانه‌ی آمریکایی «دفترچه امیدبخش» (Silver Linings Playbook) به کارگردانی و نویسندگی دیوید راسل، با رابرت دنیرو همبازی شد و بسیار مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. 

جنیفر لارنس در این اثر، در نقش بیوه‌ی جوان افسرده‌ای به نام تیفانی را بازی کرده است که وارد رابطه با مردی با بازی بردلی کوپر می‌شود که دچار اختلال دو قطبی است.

این فیلم، نامزد دریافت ۸ جایزه‌ی اسکار شد اما فقط جنیفر لارنس بود که برنده اسکار شد؛‌ آنهم در ۲۲ سالگی. او دومین برنده‌ی جوان اسکار پس از مارلی متلین است. 

پیتر تراورس منتقد مجله‌ی رولینگ استون درباره‌ی بازی جنیفر لارنس در این فیلم می‌نویسد: جنیفر لارنس نوع ویژه‌ای از یک اعجاز است. او در طول یک صحنه می‌تواند تمام صفات جذابیت، شرارت، شیطنت، آشفتگی، بامزگی، شلختگی و آسیب پذیر بودن را یک جا به نمایش بگذارد.

سپس در فیلم ترسناک و مهیج «خانه‌ای در پایان جاده» (House at the End of the Street) بازی کرد.

جنیفر لارنس در سال ۲۰۱۳ با بازی در فیلم «هانگر گیمز: اشتعال» (The Hunger Games: Catching Fire) بیش از پیش درخشید و شهرتش بیشتر از قبل شد. این فیلم نیز موفق به فروش بسیار بالایی در گیشه شد. نقش‌آفرینی جنیفر لارنس در نقش کتنیس اوردین توانست نظر بسیاری را به خود جلب کند.

بازی جنیفر لارنس یک فیلم و نامزدی اسکار و بفتا و گلدن گلوب

اثر بعدی جنیفر لارنس در سال ۲۰۱۳، فیلم کمدی سیاه و جنایی«حقه‌بازی آمریکایی» (American Hustle) به کارگردانی دیوید راسل بود. در این فیلم او نقش روزالین (همسر عصبی کلاهبرداری به نام ایروینگ رازنفلد با بازی کریستین بیل) را داشت. 

او برای این بازی موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن در ژانویه ۲۰۱۴، و جایزه بفتا در رشته بهترین نقش مکمل زن شد. همچنین برای سومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار نیز شد. وی جوان‌ترین بازیگر سن تاریخ سینماست که توانست سه بار نامزد جایزه اسکار شود. خودِ فیلم نیز نامزد ده جایزه اسکار شد.

در سال ۲۰۱۴ جنیفر لارنس در فیلم درام آمریکایی، فرانسوی، چکیِ «سرنا» (Serena‎) به کارگردانی سوزان بیر در نقش زنی بازی کرد که از مشکلات ذهنی رنج می‌برد. این فیلم، چه در گیشه و چه در میان منتقدان با شکست بزرگی روبرو شد.

در همین سال در فیلم ابرقهرمانی «مردان ایکس: روزهای گذشته آینده» (X-Men: Days of Future Past) به کارگردانی برایان سینگر بازی کرد. این هفتمین قسمت در مجموعه فیلم‌های مردان ایکس است که ادامه نسخه‌ی «مردان ایکس: آخرین ایستادگی» در ۲۰۰۶ و «مردان ایکس: کلاس اول» در ۲۰۱۱ است.

باز در همین سال جنیفر لارنس در فیلم علمی تخیلی ماجراجویی آمریکایی «عطش مبارزه: زاغ مقلد – بخش ۱» (The Hunger Games: Mockingjay – Part 1) بازی کرد که کارگردانش فرانسیس لارنس و نویسندگی دنی استرانگ و پیتر کریگ است. این اثر نخستین بخش از آخرین کتاب در مجموعه‌ی سه‌گانه هانگر گیمز و ادامه‌ی «عطش مبارزه: اشتعال» است.

جنیفر لارنس برنده گلدن گلوب و نامزد اسکار

در سال ۲۰۱۵ جنیفر لارنس در سه فیلم بازی کرد

- مستند فرانسوی «دیور و من» (Dior and I)

- فیلم بخش دومِ «عطش مبارزه: زاغ مقلد» (The Hunger Games: Mockingjay – Part 2)

- فیلم آمریکایی درام و زندگینامه‌ایی «جوی» (Joy‎) به نویسندگی و کارگردانی دیوید راسل. این فیلم، سومین همکاری او با این کارگردان بود. درخشش جنیفر لارنس در این فیلم به حدی بود که او برنده جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر زن فیلم موزیکال شد.

جنیفر لارنس در این اثر در نقش جوی مانگانو بازی کرده است؛ زنی که کارآفرین سرشناس اهل لانگ آیلند است و جارویی منحصر به فرد اختراع می‌کند و می‌کوشد تا آن را به زنان خانه‌دار دیگر معرفی کند و آن‌ها را بفروشد. 

در مدت فیلم‌برداری، بین جنیفر لارنس و کارگردان اختلافات زیاد و داد و فریادهای زیادی پیش آمد اما جنیفر لارنس آن را به علت نزدیکی‌اش به کارگردان ربط داد. 

فیلم با این‌که فروش چندانیی نداشت اما بازی جنیفر لارنس بسیار مورد تحسین قرار گرفت تا جایی که ریچارد روپر منتقد شیکاگو سان تایمز از آن به عنوان بهترین نقش آفرینی جنیفر بعد از استخوان زمستان نام برد. بی دلیل نبود که جنیفر لارنس برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد.

در سال ۲۰۱۶ نیز جنیفر لارنس در سه فیلم نقش دارد

- «فیلم مردان ایکس: آپوکالیپس» (X-Men: Apocalypse)

- به عنوان راویِ مستندِ «یک سیاره زیبا» (A Beautiful Planet) به کارگردانی تونی مایرز نقش‌آفرینی کرده است.

- در فیلم «مسافران» (Passengers)  به کارگردانی مورتن تیلدام در نقش یکی از مسافرانی بازی می‌کند که داخل محفظه‌ای در یک فضاپیما در حال سفر به یکی از سیاره‌های مستعمره‌ی زمین است. 

این فیلم با واکنش عموماً منفی منتقدان روبرو شد اما خیلی‌ها نیز از ترکیب جنیفر لارنس و کریس پرت در فیلم، راضی بودند.

در سال ۲۰۱۷ جنیفر لارنس فقط در یک فیلم بازی می‌کند

فیلم ترسناک آمریکایی «مادر!» (Mother!) به کارگردانی دارن آرنوفسکی، که داستانش یک زوج جوان است که رابطه‌ی بین آن‌ها به چالش کشیده می‌شود.

در سال ۲۰۱۸ نیز در فقط در یک فیلم بازی می‌کند؛ فیلم مهیج و جاسوسی «گنجشک سرخ» (Red Sparrow)  به کارگردانی فرانسیس لارنس، که درباره‌ی یک افسر اطلاعاتی روس به نام دومینکا اگروا است که ماموریت می‌یابد تا با نام مستعار گنجشک، در سازمان جاسوسی آمریکا نفوذ کند.

جنیفر لارنس فیلم‌برداری صحنه‌های فیلم Bad Blood به کارگردانی آدام مک کی را تمام کرده است و در آینده‌ی نزدیک اکران خواهد شد. او در این فیلم، در نقش الیزابت هولمز، کارآفرین بزرگ آمریکایی بازی کرده است. 

دو فیلم «این کار من است» (It's What I Do) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ، و زلدا (Zelda) به کارگردانی ران هاوارد فیلم‌های دیگری هستند که جنیفر لارنس در آن‌ها به ایفای نقش خواهد کرد. جنیفر لارنس در زلدا در نقش زلدا فیتزجرالد، شاعر و داستان‌نویس و یکی از چهره‌های افسانه‌ای عصر جاز ظاهر خواهد شد. 

همچنین او در فیلم کمدی سیاه علمی تخیلی «بالا را نگاه نکن» (Don't Look Up) به کارگردانی و نویسندگی آدام مک‌کی

دیدگاه‌های فمینیستی جنیفر لارنس

جنیفر لارنس خودش علان کرده است که یک فمنیست است و به شدت به دنبال برابری حقوق و دستمزد بازیگران زن و مرد است. او در سال ۲۰۱۵ مقاله‌ای را منتشر کرد و در آن آشکارا از شکاف بین دستمزد بازیگران زن و مرد در سینما گله کرد. او نمونه‌ای می‌آورد و می‌گوید دستمزد خودش و اِمی آدامز برای فیلم "حقه‌بازی آمریکایی" بسیار کمتر از دو بازیگران مرد یعنی کریستین بیل و بردلی کوپر بود.

فعالیت‌ها خیریه‌ای جنیفر لارنس

جنیفر لارنس از هواداران سفت و سختِ پروژه‌های خیریه‌ای مانند برنامه‌ی جهانی غذا، فیدینگ آمریکا و پروژه‌ی تشنگی است که هدفشان جمع‌آوری کمک‌های مالی برای زدن چاه در آفریقا و رساندن آب آشامیدنی سالم به آن‌هاست. و نیز در پروژه‌ی ریشه‌کن کردن فقر و گرسنگی نیز با سازمان ملل متحد همکاری می‌کند. 

جنیفر لارنس کوشید تا بخشی از درآمد حاصل از اکران اولیه‌ی فیلم "عطش مبارزه: اشتعال" به یک مرکز توانبخشی در زادگاهش برسد و در ادامه با کمک جاش هاچرسون و لیام همسورث، بنیاد جنیفر لارنس را تأسیس کرد. این بنیاد وظیفه‌اش پشتیبانی از سازمان‌های خیریه‌ای چون کلوپ پسران و دختران آمریکایی و برگزاری بازی‌های المپیک ویژه‌ی معلولان ذهنی است. 

او همچنین ۲ میلیون دلار را برای گشایش بخش مراقبت‌های ویژه‌ی قلبی به بیمارستان کودکان در زادگاهش اهدا کرد.
 

ویژگی‌های شخصی و شخصیتی جنیفر لارنس

افکار عمومی سینما جنیفر لارنس را به عنوان مهم‌ترین دلبرِ فریبنده‌ اما بی‌پیرایه و خاکی آمریکایی معاصر می‌شناسند که می‌تواند در هر دلی جای گرم و نرمی بگیرد. می‌گویند او یک بازیگر تیزهوش و شوخ و شلوغ و صمیمی و پر سر و صدا و پر حرف است. در مصاحبه‌های خود با هر چیزی شوخی می‌کند و سر به سر هر کسی می‌گذارد. 

جنیفر لارنس هنوز فکر می‌کند که او بیشتر یک دانشجوی سینماست تا یکی از بزرگترین ستارگان آن. او با واژه‌ی غرور و تکبر بیگانه است. او اهل بازی در تئاتر حرفه‌ای نبوده است و حضور در بین مردم و صحبت با آن‌ها و درک احساساتشان را بهترین کلاس بازیگری می‌داند. 

مجله‌ی رولینگ استون، جنیفر لارنس را با استعدادترین بازیگر جوان سینما دانسته است. و مجله‌ی اله نیز او را به عنوان مقتدرترین زن عرصه‌ی سرگرمی معرفی کرده است.

حواشی زندگی جنیفر لارنس

ـ او برای بازی به جای شخصیت کتنیس اوردین، تکنیک‌های یوگا، تیراندازی با کمان، صخره نوردی، بالا رفتن از درخت و مبارزات تن به تن را فرا گرفت که در همین راه با مصدومیت شدیدی نیز مواجه شد. جنی در ادامه هنگام تصویربرداری قسمت دوم این فیلم نیز، پس از خارج شدن از آب دچار عفونت گوش شد که در پی آن برای مدتی شنواییش را از دست داد.

ـ او. راسل در ابتدا با حضور جنیفر لارنس در فیلم مخالف بود چرا که وی را برای ایفای این نقش زیاد از حد جوان می‌دانست و از طرفی مطمئن نبود که او بتواند از پس پیچیدگی‌های این شخصیت بربیاید. با این حال جنیفر لارنس با ارسال یکی از نمونه اجراهایش از طریق اسکایپ، او. راسل را متقاعد کرد که نقش را به او بدهد. جنی به گفته‌ی خودش در مقایسه با بردلی کوپر، کاملاً در رقص بی‌استعداد بود و هفته‌ها در کنار کوپر و با طراحی رقص مندی مور به تمرین باله پرداخت تا نهایتاً برای آغاز فیلمبرداری کار آماده شد.

ـ جنیفر لارنس از آن دست بازیگرانی است که سلامتیش را با هیچ چیز دیگری عوض نمی‌کند و حاضر نیست برای ایفای یک نقش، تن به یک رژیم سنگین غذایی بدهد. از طرفی ترجیح می‌دهد خارج از ساعات تصویربرداری، فقط به زندگی شخصیش برسد و ذهنش را درگیر مسائل سینمایی و نقش‌هایش نکند.

برخی جوایز و افتخارات جنیفر لارنس

۲۰۱۱: نامزدی جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای "زمستان استخوان‌سوز"

۲۰۱۱: نامزدی جایزه مستقل اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای "زمستان استخوان‌سوز"

۲۰۱۱: برنده جایزه جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگ در رشته ستاره در حال ظهور، برای "زمستان استخوان‌سوز"

۲۰۱۲: نامزدی جایزه برگزیده مردم در رشته فیلم‌های محبوب ابرقهرمانی برای نقش میستیک در "مردان ایکس"@

۲۰۱۳: برنده‌ جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای "دفترچه امیدبخش"

۲۰۱۳: نامزدی جایزه بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن براي "دفترچه امیدبخش"

۲۰۱۳: برنده جایزه برگزیده مردم در رشته بهترین زوج سینمایی برای "هانگر گیمز " 

۲۰۱۳: برنده جایزه مستقل اسپیریت در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای "دفترچه امیدبخش"

۲۰۱۴: نامزدی جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای "حقه‌بازی آمریکایی"

۲۰۱۴: برنده جایزه بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای "حقه‌بازی آمریکایی"

۲۰۱۴: برنده جایزه مستقل اسپیریت در رشته گروه بازیگران برای "حقه‌بازی آمریکایی"

۲۰۱۵: برنده جایزه برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب زن و بازیگر محبوب زن در فیلم‌های اکشن 

 ۲۰۱۶: نامزدی جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای "جوی"

۲۰۱۷: برنده جایزه برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب زن 

۲۰۱۷: نامزدی جایزه برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب زن در فیلم‌های اکشن

۲۰۱۸: نامزدی جایزه برگزیده مردم در رشته بهترین بازیگر درام برای "گنجشک سرخ"