بهاره کیان افشار ترانه‌سرا و بازیگر است. همیشه می‌گوید عاشق تئاتر است هرچند تحصیلات لیسانسش در رشته مهندسی کامپیوتر است و کار اصلیش طراحی و تبلیغات. او با وجود مخالفت خانواده فعالیت اش در بازیگری را با گروه تئاتر آزیتا حاجیان در ماه های اول سال 83 شروع کرد و بعدتر با معرفی تینا پاکروان (همکلاسی دوران دبیرستانش) به محمدرضا شریفی نیا در سال 1385 برای اولین بار جلوی دوربین سریال «کلاه پهلوی» در نقش «شادی مستشارنیا» با دوبلهٔ فریبا رمضانی ظاهر شد. درباره آشناییش با تئاتر و سینما و انتخاب این عرصه می‌گوید: « از دوم دبستان تئاتر را شناختم و از آن سن تجربه اش کردم از همان موقع هم همیشه می گفتم، بزرگ شوم بازیگری را انتخاب می کنم و از همان زمان هم پدر و مادرم تمایلی به انتخابم نشان نمی دادند. در دوران دبیرستان دوست داشتم به مدرسه تئاتر و رشته هنر بروم ولی پدر و مادرم شدیدا مخالف بودند و مثل خیلی از پدر و مادرها دوست داشتند فرزندانشان پزشکی بخوانند. در حالی که من هم اصلا علاقه ای به رشته های علوم تجربی نداشتم. بنابراین دیپلم ریاضی فیزیک گرفتم و در دانشگاه هم رشته فنی مهندسی خواندم.» همچنین می‌گوید: « دشواری‌هایی که بازیگران خانم تجربه می‌کنند در مقایسه با آقایان به نظرم خیلی بیشتر است. در جامعه ما با کلا قوانین تمایلش به سمت آقایان است و گاهی قوانینی می‌بینیم که در ظاهر تلاش می‌کنند تساوی را برقرار کنند اما در نهایت می‌بینیم که این اتفاق نمی‌افتد و نگاه جامعه به سمت آقایان جهت‌دار است. مثلاً اگر در سمت مهمیمدیری را بخواهند برای کار انتخاب کنند تمایل به انتخاب مدیر مرد بیشتر است. معمولاً در عادلانه‌ترین حالت این‌طور فکر می‌کنم که زن مسئولیت خانواده و بچه‌هایش را هم دارد و شاید برای مدیریت گزینه مناسبی نباشد اما من فکر می‌کنم خانم‌ها خیلی توانمندتر، صبورتر و خیلی دقیق‌تر و جدی‌ترند. البته خوشبختانه در سال‌های اخیر تغییرات مثبت بسیاری هم اتفاق افتاده است و فکر می‌کنم تک‌تک ما خانم‌ها می‌توانیم برای تغییر این دو نگاه کمک کنیم و من به عنوان یک بازیگر زن تلاش می‌کنم اگر باور اجتماعی در جامعه نسبت به خانم‌ها وجود دارد آن را اصلاح کنم آنچه درست است با عملکرد و رفتار و شخصیت خویش به دیگران منتقل کنم.» بعد از «کلاه پهلوی» در سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» یکی از نفش اصلی را بازی کرد که در ماه رمضان از شبکه دو سیما پخش شد. اما نقش‌آفرینی در «عاشقانه» در نفش درسا را به کارگردانی منوچهر هادی او را به شهرت رساند. در این سریال با ساره بیات و هومن سیدی هم‌بازی بود. او پنج سال بعد از «کلاه پهلوی» با حضور در فیلم سینمایی «شیرین» ساخته عباس کیارستمی، پای بـه عرصه سینما گذاشت. بازی در فیلم سینمایی « لونه زنبور » از دیگر کار‌های مشهور او اسـت. او درباره ترانه‌هایی که نوشته و در آلبوم بهرام رادان استفاده شده می‌گوید: « آقای بهرام رادان، پیش از این کـه بازیگر شوم از دوستان مـن بودند و پس از ورودم بـه دنیای بازیگری این دوستی بواسطه همکاری پررنگ‌تر شد. ایشان ترانه‌های مرا خواندند و از چهار، پنج تا از این ترانه‌ها در آلبوم شان استفاده کردند.» او درباره برخی از انتخاب‌هایش در سینما می‌گوید: « نقش‌هایم را از میان پیشنهادهای موجود انتخاب کرده‌ام. در وجود همه آدم‌ها خیر و شر توامان وجود دارد؛ در وجود برخی‌ خیر بیشتر و در وجود برخی دیگر شر بیشتری وجود دارد بنابراین معتقدم همه آدم‌ها شخصیت خاکستری دارند. متاسفانه یکی از معضلات بزرگ سینمای ایران، کمبود فیلمنامه خوب است. در اغلب این فیلمنامه‌ها شخصیت‌پردازی مطالعه‌شده، محدود به3-2 شخصیت اصلی است و نویسنده‌ها در مورد پردازش بقیه شخصیت‌ها دقت چندانی به خرج نمی‌دهند. این نوع نقش‌ها فقط در حکم کاتالیزور عمل می‌کنند. بهاره کیان‌افشار، از داوطلبان و همراهان قدیمی و فعال مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور است. در جشن پایان سال خیریه در سال 1394 ایشان به عنوان سفیر سلامت مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور برگزیده شد. *** آثار سینمایی بهاره کیان افشار: شیرین «عباس کیارستمی – 1387» گناهکاران «فرامرز قریبیان – 1391» هیچ کجا هیچکس «ابراهیم شیبانی – 1391» کفشهایم کو؟ «کیومرث پوراحمد – 1394» بارکد «مصطفی کیایی – 1394» زرد «مصطفی تقی زاده – 1395» ماهورا «حمید زرگرنژاد – 1396» عطر تلخ «علی ابراهیمی – 1396» دشمن زن «کریم امینی – 1396» بی وزنی «مهدی فرد قادری – 1397» رویای سهراب «علی قوی تن – 1397» آثار تلویزیونی بهاره کیان افشار کلاه پهلوی «سید ضیاالدین دری – 1391» گاهی بـه پشت سر نگاه کن «مازیار میری – 1394» عاشقانه «منوچهر هادی – 1395 – شبکه نمایش خانگی» نوار زرد «پوریا آذربایجانی – 1396» گلشیفته «بهروز شعیبی – 1396 – شبکه نمایش خانگی»