سلنا ماری گومز (Selena Marie Gomez) خواننده و بازیگر و تهیه‌کننده و طراح مد آمریکایی، در ۲۲ جولای ۱۹۹۲ در شهر گرند پریری از ایالت تگزاس زاده شد. حرفه‌ی خود را با حضور در مجموعه تلویزیونی کودکانه‌ی بارنی و دوستان (۲۰۰۲-۲۰۰۴) آغاز کرد. کسب جایگاه ویژه‌ی او هنگامی بود که در سنین نوجوانی در نقش آلکس روسو (برنده جایزه امی) در شبکه دیزنی و در مجموعه تلویزیونی جادوگران محله ویورلی (۲۰۱۷-۲۰۱۲) ظاهر شد.
گومز هم‌زمان در فیلم‌های سینمایی نیز هنرنمایی کرد؛ از جمله در یک داستان سیندرلایی دیگر (۲۰۰۸)، برنامه حفاظت از پرنسس (۲۰۰۹)، جادوگران محله ویورلی: فیلم (۲۰۰۹)، رامونا و بیزوس (۲۰۱۰)، مونته کارلو (۲۰۱۱)، تعطیلات بهاری (۲۰۱۲)، گریز (۲۰۱۳)، اصول مراقبت (۲۰۱۶)، مرده‌ها نمی‌میرند (۲۰۱۹)، و یک روز بارانی در نیویورک (۲۰۱۹) به ایفای نقش پرداخته است. در کنار بازیگری، به صداپیشگی نیز پرداخت: صداپیشگی شخصیت میویس در فرنچایز فیلم هتل ترانسیلوانیا (۲۰۱۲- اکنون). گومز مدیر اجرایی تولید مجموعه تلویزیونی نتفلیکس چرا؟ به این ۱۳ دلیل (۲۰۱۷-۲۰۲۰) و زندگی بی‌سند (۲۰۱۹) نیز شبوده است و در کنار بازیگری، آلبوم‌های گوناگونی نیز انفرادی و با همکاری گروه‌های موسیقی منتشر کرد.
گومز دنبال‌کننده‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی دارد و تا چندین سال در صدر بیشترین فرد دنبال‌کننده در اینستاگرام بود. از دیگر فعالیت‌های گومز می‌توان به خط تولید لوازم آرایش، خط تولید لباس، خط تولید کیف دستی، خط تولید عطر و یک شرکت تولیدی به نام ژوئیه مون‌هد پروداکشنز اشاره کرد. او با سازمان‌های خیریه مختلفی کار کرده و در ۱۷ سالگی به‌عنوان سفیر یونیسف منصوب شد.
مادر گومز، آماندا داون مندی، (که دارای سابقه بازیگری نیز بوده است) وی را در سن شانزده‌سالگی به دنیا آورد. پدر وی ریکاردو گومز مکزیکی تبار است و مادرش ایتالیایی‌تبار. خانواده، وی را به نام خواننده‌ی سبک Tejano سلنا کوینتانیلا (که سه سال پیش از تولدش فوت کرده بود) سلنا نامیدند. پدربزرگ و مادربزرگ گومز در دهه ۱۹۷۰ از یکی از شهرهای تگزاس (مونتری) به تگزاس مهاجرت کردند.
گومز خود درباره رسم‌ورسوم خانواده می‌گوید:
"خانواده من همگی و همواره جشن کینسه‌آنیرا (جشن بلوغ و بزرگسالی در ۱۵ سالگی) داشته‌اند و برای برپایی جشن به کلیسا رفته‌اند. ما همه‌ی کارهایمان را بر مبنای سنت‌های کاتولیکی انجام می‌دهیم و هیچ سنت خاصی نداریم به‌غیراز رفتن به کلیسا و پارک و مهمانی باربیکیو."
خانواده گومز خانواده فقیری بودند و در همه‌ی دوران کودکی سلنا مشکلات مالی و معیشتی فراوانی داشتند و علاوه بر پدر، مادرش نیز کار می‌کرد تا بتوانند به حداقلی از رفاه برسند. می‌گویند گران‌ترین غذای‌شان یک بسته ماکارونی بوده است. مادر سلنا، خودش فرزندخوانده یک خانواده بود. پدر و مادرش در سن ۵ سالگی‌اش از هم طلاق می‌گیرند و او نزد مادرش بزرگ می‌شود.
سلنا در این باره می‌گوید:
"من از این‌که پدر و مادرم از یکدیگر طلاق گرفتند ناراحت شدم هرگز نور را در انتهای تونلی که مادرم سخت‌کار می‌کرد ندیدم تا زندگی بهتری را برایم فراهم کند. من همیشه از این‌که در تگزاس می‌ماندم وحشت کرده‌ام. البته مادرم همیشه در کنار من قوی و نیرومند بود و همه زندگی‌اش را رها کرد به سه شغل مشغول شد و خود را فدای من کرد."
سلنا گومز یک امتیاز مطلوب و خوبی نیز در کودکی داشت. او در کودکی رابطه‌ای نزدیک با پدربزرگ و مادربزرگش داشت و خیلی از مواقع نزد آن‌ها بزرگ شد و هر دو به‌خوبی و سال‌ها از وی مراقبت کردند و به همین علت، پدر و مادرش توانستند با همه‌ی سختی‌ها به تحصیلاتشان ادامه بدهند.
گومز دارای دو خواهر ناتنی کوچک‌تر است: گرسی الیوت تیفی (از طریق آماندا و همسر دومش برایان تیفی) و ویکتوریا توری گومز (از طریق ریکاردو گومز و همسر دومش سارا).
در مدرسه ابتدایی، قلدرهای مدرسه، خیلی به سلنا زور می‌گفتند و آزارش می‌داند. او در مورد آن دوران گفته است:
"من هر روز مورد اذیت و آزار قرار می‌گرفتم. بدیهی است که بعضی از مردم می‌خواهند شما را تحقیر کنند و پایین بکشند؛ اما در نهایت، شما را از طریقی دیگر قوی‌تر می‌سازند. من هرگز در مدرسه شناخته‌شده نبودم و فقط دو تا دوست داشتم. دوران مدرسه مثل یک دوران ناجور و افتضاح در زندگی‌تان است! من هیچ‌گاه در مدرسه اعتمادبه‌نفس نداشتم."
به همین علت بود که او در می ۲۰۱۰، دیپلم خود را در مدرسه نگرفت و از طریق تحصیل در منزل اقدام به گرفتن دیپلم کرد.
سلنا گومز نخستین‌بار در همان دوران کودکی و حدود شش، هفت‌سالگی، به بازیگری علاقه‌مند شد؛ و این، در هنگامی بود که با شوق‌وذوق به تماشای مراحل آماده‌شدن مادرش برای بازی در تئاتر می‌نشست و همین رفت‌وآمدها و نشست و برخاست‌ها باعث شد که پای گومز کم‌کم به دنیای بازیگری باز شود.
سلنا گومز به طور رسمی نخستین نقش خود را در سال ۲۰۰۲ یعنی در سن حدود ۱۰ سالگی، در نقش جایانا در سریال کودکانه‌ی "بارنی و دوستان" (Barney & Friends) به دست آورد. در هنگام تست بازیگری برای این مجموعه‌ی تلویزیونی، سلنا گومز با دمی لواتو آشنا شد. او نیز برای دادن تست برای همان مجموعه آمده بود. این دو بعدها به دوستان صمیمی تبدیل شدند و با هم در فیلم‌های مشترکی نقش ایفا کردند. سلنا در قسمت شانزدهم این مجموعه بازی کرد و تا سال ۲۰۰۴ در این مجموعه حضور داشت اما بعدها اعلام کرد که سنش باعث خروج او از این مجموعه شده است.
گومز این تجربه را این‌گونه به یاد می‌آورد:
"من در کودکی خیلی خجالتی بودم و من نمی‌دانستم"دوربین درست" چیست. من همه چیز را از بارنی آموختم."
گومز در سیزده قسمت از این مجموعه، بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ ظاهر شد.
سلنا هم‌زمان با همکاری با سریال باربی، در یک تله‌فیلمِ تلویزیونی اکشن نیز به نام "واکر، رنجر تگزاس: محاکمه توسط آتش" (Walker, Texas Ranger: Trial by Fire) نقش مهم و برجسته‌ای داشت.
سلنا گومز هم‌زمان با بازی در سریال تلویزیونی "باربی و دوستان"، برای اولین‌بار در سال ۲۰۰۳ در اولین فیلم سینماییِ ماجرایی کمدی و جاسوسیِ سه‌بعدی آمریکاییِ "کودکان جاسوس ۳: بازیِ باخته" (Spy Kids 3-D: Game Over) در نقش دختر پارک آبی حضوری افتخاری داشت.
سپس در سال ۲۰۰۵ در سریال تلویزیونی کمدی آمریکایی "زندگی سوئیت زاک و کودی" (The Suite Life of Zack & Cody) به‌عنوان مهمان، نقش‌آفرینی کوتاهی داشت.
گومز در سال ۲۰۰۷ در سریال موزیکال و کمدی - درام آمریکایی "هانا مونتانا" (Hannah Montana) در کانال دیزنی نقش ستاره‌ی پاپ، میکایلا (رقیب هانا) را در سه قسمت به‌عنوان بازیگر مهمان، بازی کرد. در این مدت، سلنا در دو قسمت آزمایشی برای شبکه دیزنی ایفای نقش کرد که اولی "آروین" (Arwin) نام داشت و دومی مجموعه‌ای شبیه سریال لیزی مک‌گیر بود.
سپس در سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ در سریال "جادوگران محله ویورلی" (Wizards of Waverly Place) شخصیت اصلی الکس روسو را به تصویر کشید. او در این سریال، خود را در نقش دختری نوجوان در خانواده جادوگران صاحب رستوران در شهر نیویورک دید. گومز با بازی در این سریال در شبکه دیزنی به شهرت رسید و در همین راستا بود که به ستاره اصلی گروه پاپ "سلنا گومز و سین" تبدیل شد.
موفقیت در این سریال باعث شد تا منتقدان، او را با مایلی سایرس مقایسه کنند. او بعدها به‌عنوان یکی از «هشت کودک جذاب» از طریق مجله فوربس انتخاب شد. سلنا مشغول بازی در فصل دوم این سریال بود که آهنگ اصلی "Fly to Your Heart" را برای موسیقی متن فیلم انیمیشن تینکر بل ضبط کرد.
او در سال ۲۰۰۸ بود که در فیلم داستان سیندرلا (A Cinderella Story) نقش اصلی را به‌عنوان یک رقصنده مشتاق مری سانتیاگو بازی کرد. گومز در همین سال شرکت تولیدی خود را تأسیس کرد. او قرار بود دو فیلم زیر نظر این شرکت منتشر کند: "آن‌چه پسران می‌خواهند"، "چرا؟ به این سیزده دلیل". اما در نهایت هیچ فیلمی ساخته نشد اما گومز بعداً اجرایی اقتباسی تلویزیونی از "چرا؟ به این سیزده دلیل" را تهیه کرد.
در همین سال گومز در سه سریال به نام "برادران جوناس: زندگی در رؤیا" (Jonas Brothers: Living the Dream)، بازی‌های شبکه دیزنی (Disney Channel Games)، و استودیو دی سی: تقریباً زنده (DC Studio: Almost Alive) نقش‌آفرینی کرد.
سلنا گومز سال ۲۰۰۹ را اغلب به بازیگری پرداخت. او در نقش الکس روسو در فیلم "زندگی دنباله‌دار بر روی عرشه" (Disite Channel The Suite Life on Deck) ظاهر شد. این فیلم ترکیبی از مجموعه‌های "جادوگران محله ویورلی" و "هانا مونتانا" بود و همه‌ی شخصیت‌های اصلی این دو سریال در آن حضور داشتند.
در همین سال در سریال "سانی با یک شانس" (Sunny with a chance) نیز در نقش خودش بازی کرد. سپس به همراه لواتو در فیلم تلویزیونی "برنامه حفاظت از پرنسس" (Princess Protection Program) در نقش کارتر میسون ظاهر شد و به‌خاطر این نقش، دو جایزه نیز گرفت. از این اثر تلویزیونی استقبال خوبی شد و در کل، ۵/۸ میلیون بیننده در نخستین نمایش خود داشت. گومز و لواتو به طور مشترک، برای این فیلم، آهنگِ One and the Same را ضبط کردند و در فیلم پخش شد.
در آگوست ۲۰۰۹ گومز در یک فیلم سینماییِ تلویزیونی بر اساس سریال "جادوگران محله ویورلی" به همین نام بازی کرد. این اثر ۵/۱۱ میلیون بیننده داشت و تبدیل به پخش تلویزیونی شماره یک کابلِ سال شد و دومین فیلم پربیننده کانال دیزنی، پس از دبیرستان موزیکال شد. این فیلم دومین اِمیِ متوالی خود را برای "برنامه برجسته کودکان" در شصت و دومین دوره جوایز اِمی برنده شد.
در سال ۲۰۱۰ سلنا گومز در کنار جوی کینگ در فیلم "رامونا و بیزوس" به کارگردانی الیزابت آلن روزینبام و در نقش بیزوس بازی کرد. این اثر، اقتباس سینمایی از مجموعه‌ی رمان‌های کودکانه‌ی بورلی کلیاری است.
در سال ۲۰۱۱ سلنا گومز در فیلم هیجانی و رمانتیک و کمدی "مونته کارلو" (Monte carlo) در کنار ستاره‌هایی مانند لیتون میستر و کیتی کسیدی، در نقش گریس (نوجوانی که هنگام سفر به پاریس با افراد اجتماعی اشتباه گرفته می‌شود). او در آماده‌سازی برای این نقش، بازی چوگان را آموخت و با مربی لهجه نیز برای صحبت با دو لهجه‌ی مختلف انگلیسی تمرین کرد. یکی از آهنگ‌هایی که در فیلم پخش می‌شود، آهنگِ "کی می‌گه" از سلنا گومز است.
در همین سال او در سن ۱۹ سالگی، در نقش خودش در فیلم ماپت‌ها (Muppets) حضوری افتخاری داشت. این اثر یک فیلم کمدی-موزیکال محصول آمریکا و به کارگردانی جیمز بابینا بود.
یک سال بعد، یعنی سال ۲۰۱۲ او در فیلم کمدی انیمیشنِ رایانه‌ای به شیوه سه‌بعدی "هتل ترانسیلوانیا" (Hotel Transylvania) به کارگردانی گندی تارتاکوفسکی در نقش ماویس دراکولا صداپیشگی کرد. در همین سال، گومز در فیلم جنجالیِ کمدی و اکشن "تعطیلات بهاری" (Spring Breakers) در نقش دختری به نام فِیْث بازی می‌کند که سعی می‌کند زندگی‌اش را وقف مسیحیت کند. سلنا گومز که در هنگام بازی در این فیلم ۱۲ سالش بود، کیفیت بازی‌اش جوری است که بزرگ‌تر و بالغ‌تر از بازی‌های قبلی‌اش است و این مسئله، بر اساس نظر برخی از منتقدان، «قدری باعث نزولِ او بر سرِ صحنه» شد.
گومز در همین سال، در فیلم فرانسوی انیمیشنِ دو دقیقه به نام "سمفونی‌ای برای یک ظرف داغ" (Rhapsodie pour un pot-au-feu) صداپیشگی کرد.
در سال ۲۰۱۳ سلنا همراه با ایثن هاوک در فیلم اکشن و ترسناک "گریز" (getaway) ظاهر شد. این فیلم ۳۰ اوت ۲۰۱۳ اکران شد و با شکست اقتصادی روبه‌رو شد؛ تا جایی که باعث نامزدیِ سلنا در سی و چهارمین دوره جوایز تمشک طلایی شد.
همچنین سلنا در این سال در اپیزود ویژه‌ی سریال "جادوگران محله‌ی ویورلی" (Wizards of Waverly) به نام "بازگشت جادوگران: الکس در برابر الکس" (The Wizards Return: Alex vs. Alex) ظاهر شد.
سلنا گومز در سال ۲۰۱۴ در دو فیلم سینمایی بازی کرد؛ یکی "رفتار بد" (Behaving Badly) به کارگردانی تیم گاریک که با نظرات منفی منتقدان روبه‌رو شد؛ و دیگری فیلم موزیکال و درام آمریکایی "بی‌سیم" (Ruderless) به کارگردانی ویلیام اچ میسی.
در سال ۲۰۱۵ سلنا در فیلم آمریکایی و زندگینامه‌ای و کمدی-درامِ "رکورد بزرگ" (The Big Short)، بار دیگر در نقش خودش بازی کرد. در آگوست همین سال گومز در مستند "وحدت" (Unity) راوی مستند بود و هم‌زمان در فیلم "هتل ترانسیلوانیا ۲" (Hotel Transylvania 2) نقش صوتیِ ماویس را اجرا کرد. این اثر مستند، پس از انتشار، با استقبال منتقدان و موفقیت اقتصادی روبه‌رو شد.
در سال ۲۰۱۶ در فیلم کمدی "همسایه‌ها ۲: انجمن خواهری بر می‌خیزد" (Neighbors 2: Sorority Rising) به کارگردانی نیکلاس استولر نقش پوششی و مکملِ رئیس انجمنِ خواهریِ "فی لامبدا" را داشت. سپس در فیلم "اصول پرستاری" (The Fundamentals of Caring) در نقش دات و در کنار پل رات ظاهر شد. او همچنین در فیلم سینمایی درام "در نبردی مشکوک" (In Dubious Battle) ساخته جیمز فرانکو نقش‌آفرینی کرد.
در سال ۲۰۱۷ سلنا گومز به همراه توماس مک‌کارتی، تهیه‌کنندگیِ اجرایی سریالِ اینترنتی آمریکایی"سیزده دلیل که چرا" (Reasons Why 13) را به عهده گرفت که در ژانر درام نوجوانان و معمایی است و اقتباسی است از رمانی با همین نام. سلنا در سپتامبر همین سال در جدیدترین فیلم وودی آلن به نام "یک روز بارانی در نیویورک" (A Rainy Day in New York) حضور پیدا کرد. او در مصاحبه‌ای با مجله بیلبورد گفت که برای کسب آن، چندین بار تست داده است؛ تا این‌که در نهایت با تلاش بسیار این نقش را به دست آورده است.
در ماه‌های آغازینِ ۲۰۱۸ صداپیشگیِ شخصیتی در انیمیشن فانتزی و ماجراجوییِ "دولیتل" (Dolittle) به کارگردانی استیون گیگان را بر عهده گرفت. همچنین بار دیگر در مجموعه انیمیشن‌های "هتل ترانسیلوانیا" و این بار "هتل ترانسیلوانیا "۳: تعطیلات تابستانی" به صداپیشگی پرداخت.
او در همین سال تهیه‌کننده‌ی اجراییِ فصل ۲ سریال "چرا؟ به این سیزده دلیل" را بر عهده گرفت که فصل اول آن آوریل ۲۰۱۷ رونمایی شده بود. این سریال به علت این‌که از نظر برخی، دربرگیرنده‌ی محتوای خطرناک بود، واکنش خیرین گوناگون بهداشت روانی و پیشگیری از خودکشی را به همراه داشت و این احساس تقویت شد که گویی این نمایش باعث خودکشی فریبنده‌ی انسان‌ها می‌شود. سلنا گومز در پاسخ گفت:
"ما به کتاب، بسیار وفادار ماندیم و این همان چیزی است که "جی اشر" نویسنده‌ی خودِ کتاب آفریده است: یک داستان بسیار غم‌انگیز، پیچیده و درعین‌حال تعلیق آمیز! من فکر می‌کنم این همان چیزی بود که ما می‌خواستیم. بله؛ [واکنش‌های تهاجمی] به‌هرحال وجود دارد. این، موضوع ساده‌ای نیست که بتوان راحت درباره‌اش حرف زد؛ اما من از شیوه‌ی عملکردش بسیار خوش‌‌اقبال هستم."
در سال ۲۰۱۹ در فیلمی گروتسک (Grotesque) (یا عجایب‌پردازی) به نام "مرده‌ها نمی‌میرند" (The Dead Don't Die) به کارگردانی جیم جارموش، در نقش زوئی بازی کرد. در همین سال، گومز به همراه چند تهیه‌کننده‌ی دیگر، تهیه‌کننده‌ی اجراییِ مستندهای Netflix Living Undocumented پرداخت که هشت خانواده‌ی مهاجر بدون سند در آمریکا را دنبال می‌کند. در ماه می، گومز میزبان و مجری برنامه آشپزی HBO Max سلنا + سرآشپز شد که در آن گومز به دلیل همه‌گیری کووید ۱۹ از راه دور در کنار آشپز‌ها در برنامه شرکت کرد.
در همین ماه، سلنا گومز در سریال کمدی "تنها کشتار درون ساختمان" (Only Murders in the Building) به کارگردانی استیو مارتین و جان هافمن، در ده قسمت، و در کنار استیو مارتین و مارتین شورت بازی کرد و اولین تهیه‌کننده‌ی نقش تلویزیونی اوست. این مجموعه در ۳۱ اوت ۲۰۲۱ از طریق وب‌سایتِ هولو نمایش داده شد.
سلنا گومز در نوامبر ۲۰۲۰ برای فیلم زندگینامه‌ایِ "سایه کوه" (In the Shadow of the Mountain) به کارگردانی الگین جیمز، هم تهیه‌کننده‌ی اجرایی و هم بازیگر بود. این فیلم، بر اساس خاطرات سیلویا واسکز- ااوادو است که قربانی تجاوز و بی‌توجهی دوران کودکی است اما شفا و قدرت را در کوهنوردی می‌یابد.
در اکتبر ۲۰۰۹ سلنا گومز اعلام کرد که می‌خواهد خط تولید لباس خود را به نام "خیال‌پردازی با صدای بلند" (Dream Out Loud) راه‌اندازی کند و این خط تولید در پاییز سال بعد راه‌اندازی شد. این مجموعه، دربرگیرنده‌ی لباس‌های بوهمی، تاپ‌های گلدار، لباس‌های جین، کت و دامن و شال و کلاه بود که همه‌ی لباس‌ها از مواد بازیافتی و یا سازگار با محیط‌زیست بودند.
سلنا گومز تأکید داشت که این خط تولید برگرفته از سبک شخصی خودش باشد. او لباس‌های تولیدی‌اش را "زیبا‌ــ‌‌زنانه" توصیف کرد. وی بعدها گفت:
"با این خط تولید، حقیقتاً می‌خواهم گزینه‌هایی را به مشتریانم بدهم که بتوانند سبک مورد علا‌قه‌ی خود را با هم به اشتراک بگذارند. لباس‌های این خط تولیدی باید راحت و سازگار با محیط‌زیست و آلی باشند. باید بر روی لباس‌ها نقل‌قول‌هایی حک شود که برای الهام‌بخش باشند. من فقط به دنبال رساندن یک پیام خوب به دیگران هستم."
از دیگر فعالیت‌های گومز می‌توان به خط تولید لوازم آرایش، خط تولید کیف دستی، خط تولید عطر و یک شرکت تولیدی به نام ژوئیه مون‌هد پروداکشنز اشاره کرد.
سلنا گومز در سال ۲۰۰۸ میلادی سفیر یونیسف شد. او جوان‌ترین سفیر یونیسف است. در اولین کار او در یونیسف برای کمک‌کردن به کودکانِ غنایی، به مدت یک هفته در ۲۰۰۹ به غنا سفر کرد تا از نزدیک شاهد شرایط بسیار ناگوار باشد. گومز در مصاحبه با خبرنگاران آسوشیتدپرس گفت که او می‌خواهد از قدرت ستاره‌ای خود برای آگاهی دادن استفاده کند: "به همین دلیل من بسیار مفتخرم که صدایی دارم تا بچه‌ها به آن گوش می‌دهند.
در جشن شصتمین سالگرد سازمان یونیسف، گومز یک کنسرت برگزار کرد و تمام عواید آن را به "کمپین درمان" اهدا کرد. در فوریه ۲۰۱۱ به شیلی سفر کرد تا با خانواده‌هایی که توسط یونیسف حمایت می‌شود دیدار کند تا در جهت کسب مهارت‌های بیشترشان در زمینه آموزش و رشد و مدارا حرکت‌هایی مفید انجام شود.
سلنا گومز سه آلبوم با همکاری گروه موسیقی سابق خود، سلنا گومز و سین، و سه آلبوم به‌عنوان هنرمند انفرادی منتشر کرده است. او موفق به کسب هشت تک آهنگ برتر در ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد شده است. در سال ۲۰۱۷ بیلبورد گزارش داد که گومز بیش از ۷ میلیون آلبوم و ۲۲ میلیون تک آهنگ در سراسر جهان به فروش رسانده است.
گومز در سال ۲۰۱۷ به‌عنوان زن سال بیلبورد مورد تقدیر قرار گرفت. او دنبال‌کننده‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی دارد و تا چندین سال در صدر بیشترین فرد دنبال‌کننده در اینستاگرام بود.
شایع شده بود که سلنا گومز معتاد به مواد مخدر است اما با اعلام این خبر که به دلیل ابتلا به بیماری خودایمنی لوپوس شیمی‌درمانی شده است به این شایعه پاسخ داد. اولین شایعات درباره بیماری این خواننده در سال ۲۰۱۳ مطرح شد. او در آن سال برنامه‌ی تور خود در آسیا و استرالیا را به دلایل ناگفته‌ای لغو کرده بود.
پس از آن در یک مرکز بازپروری دیده شد که این مسئله شایعه‌ی معتاد بودنش را بر سر زبان‌ها انداخت، هرچند نماینده او رد کرد. بعدها اعلام کرد که علت لغو کنسرت‌ها تشخیص بیماری لوپوس از سوی پزشکان بوده است. گومز در گفت‌وگو با مجله بیلبورد به‌شدت از نشریات زردی که در آن دوران به شایعات درباره اعتیاد او دامن زده بودند، انتقاد کرد. او در این باره ادامه داد و گفت:
"خیلی دلم می‌خواست به آن‌ها بگویم شما از هیچ نمی‌دانید. من در حال شیمی‌درمانی هستم. من تا مدت‌ها از در مجامع عمومی دور بودم تا این که دوباره قدرت حضور در این مجامع را یافتم."
سلنا گومز در سال ۲۰۱۴ به مدت دو هفته برای درمان بیماری لوپوس بستری شد. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن علیه ارگان‌های خود عمل می‌کند. گومز در گفتگو با مجله ووگ در مورد چالش‌هایی که در این مدت داشته صحبت کرده است و این‌که مجبور شده تور کنسرت‌هایش را کنسل کند و برای مداوای فراتر از آن‌چه انجام شده بود اقدام کند. او خود گفته بود که بیماری در او عدم اعتمادبه‌نفس، افسردگی و اضطراب ایجاد کرده است و باعث شده است هر بار که می‌خواهد روی سن برود و اجرا کند دچار حمله عصبی شود. سلنا در ۲۰۱۳ تور خود را کنسل کرد زیرا با لوپوس دست‌به‌گریبان بود.
سلنا گومز در سال ۲۰۱۷ در اثر عوارض بیماری، کلیه‌هایش از کار می‌افتد و پزشکان بین ۷ تا ۱۰ سال تخمین می‌زدند تا بتوانند برای او کلیه سالم پیدا کنند. اما چند هفته بعد خانم فرانسیا رائیسا بازیگر آمریکایی و دوست صمیمی گومز با اهدای یک کلیه‌ی خود، جان او را نجات می‌دهد.
سلنا گومز یکی از پرطرفدارترین چهره‌های اینستاگرام است. او بیش از ۱۱۳ میلیون دنبال‌کننده دارد. گومز خودش در گفتگو که با مجله ووگ در این باره این‌چنین گفت:
"زمانی که نامش به‌عنوان چهره‌ای با بیشترین هوادار اینستاگرام مطرح شد، وحشت کردم."
سلنا گومز برای ساخت موزیک ویدئوی Love You Like a Love Song تعدادی اسب را با اسپری به رنگ صورتی درآورد. این امر باعث شد از سوی بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران و نیز از سوی خواننده‌ی مشهور «پینک»، به بدرفتاری با حیوانات متهم شود.
سلنا گومز در مصاحبه‌ای در ماه ژانویه گفته بود: تک آهنگ "تو را از دست دادم تا خودم را دوست داشته باشم" (که در اکتبر ۲۰۱۹ منتشر شد) نوعی خداحافظی‌کردن با جاستین بیبر بود و در ادامه گفت که از طرف بیبر مورد سوءاستفاده‌ی عاطفی قرار گرفته است.
یکی از ماجراهایی که درباره سلنا گومز جنجال‌برانگیز شد جدایی او از جاستین بیبر بود. بعد از دو سال دوستی رمانتیک و رابطه عاشقانه و همچنین تبدیل شدن به تیتر اول رسانه‌های سرگرمی، بالاخره زوج جنجالی نوجوان موسیقی پاپ امریکا از هم جدا شدند. می‌گفتند که رابطه‌ی جاستین بیبر با یک هنرپیشه و مدل معروف، باعث ناراحتی سلنا شده بود.
