لئا سیدو (Léa Seydoux) بازیگر فرانسوی در روز ۱ ژوئیه ۱۹۸۵ در ناحیه‌ی پاسی در منطقه 16 پاریس به دنیا آمد. فعالیت بازیگری خود را در سینمای فرانسه با بازی در «آخرین معشوقه» (2007) شروع کرد.
لئا سیدو برای نخستین بار بعد از برنده‌شدن جایزه شوپارد و دریافت اولین نامزدی جایزه سزار، برای بازی در فیلم «شخص زیبا» (La Belle Personne /The Beautiful Person) (2008) نگاه‌‌ها به او جلب شد.
از آن هنگام به بعد، لئا سیدو قدم در فیلم‌های مهم هالیوودی گذاشت؛ از جمله «حرامزاده‌های لعنتی» (Inglourious Basterds) از کوئنتین تارانتینو (2009)، «رابین هود» (Robin Hood) از ریدلی اسکات (2010)، «نیمه‌شب در پاریس» (Midnight in Paris) از وودی آلن (2011) و فیلم اکشن «مأموریت: غیرممکن – پروتکل شبح» (Mission: Impossible – Ghost Protocol) ظاهر شد.
او در سینمای فرانسه برای دومین بار برای بازی در فیلم «خار زیبا» (Dear Prudence/ Belle Épine) (۲۰۱۰) نامزد جایزه سزار بهترین بازیگر زن شد و برای بازی در نقش بانوی منتظر، ماری آنتوانت در فیلم «خداحافظ ملکه من» (2012) شد.
در سال 2013 لئا سیدو با دریافت نخل طلای جشنواره کن برای بازی در نقش یک دانشجوی لزبین هنر در فیلم تحسین‌شده‌ی «آبی گرم‌ترین رنگ است» (Blue Is the Warmest Colour) به همراه کارگردان فیلم، عبداللاتیف کچیچه، و نیز همبازی‌اش ادل اگزارچوپولوس، نخل طلای جشنواره فیلم کن را دریافت کرد.
در همین سال جایزه لومیر را نیز برای بهترین بازیگر زن برای فیلم گرند سنترال دریافت کرد و در سال 2014 نامزد جایزه ستاره نوظهور بفتا شد و در فیلم‌های «دیو و دلبر» (La Belle et la Bête/ Beauty and the Beast) و «هتل بزرگ بوداپست» (The Grand Budapest Hotel) نیز بازی کرد.
او به خاطر حضورش در نقش دختر باند، مادلین سوان در فیلم «شبح» (Specter) (۲۰۱۵) توجه بین المللی بیشتری را به خود جلب کرد و در فیلم «زمانی برای مردن نیست» (No Time to Die) (۲۰۲۱) دوباره ایفای نقش کرد.
نام پدرش «هنری ژروم سیدو - فورنیه دکلوزون» و نام مادرش والری شلمبرگر است. و هر دو تا حدودی از نژاد آلزاسی هستند. پدرش بنیانگذار و مدیر عامل شرکت بی‌سیم فرانسوی، و نیز نوه‌ي مارسل شلمبرگر (تاجر و مخترع) است.
مادرش نیز مادرش نوه‌ي برادر مارسل (موریس شلمبرگر) است. مادر، قبلا بازیگر بوده است اما اکنون به فعالیت‌های بشردوستانه می‌پردازد و موسس یک بوتیک است که فعالیت‌های هنرمندان آفریقایی را تبلیغ می‌کند. پدر و مادرش هنگامی که لئا سه ساله بود از هم جدا شدند و طلاق گرفتند.
لئا سیدو یکی از هفت فرزند خانواده است. او سه خواهر و برادر ناتنی بزرگتر به نام‌های مارین براملی، نوئه ساگلیو و اوندین ساگلیو از ازدواج اول مادرش دارد. یک خواهر بزرگتر به نام کامیل سیدو استایلیست از ازدواج پدر و مادرش دارد. دو برادر ناتنی دیگر به نام‌ها به نام های اسماعیل سیدو و عمر سیدو از ازدواج پدرش با مدل فریده خلفا دارد.
نام خانوادگی خانواده‌اش در سال 1902 به وجود آمد؛ هنگامی که پدربزرگ سیدو، چارلز - لوئیس - آگوست - ژاک سیدو (1870-1929) با ماتیلد، دختر اشراف‌زاده‌ي لنگدوک، فرانسوا فورنیه دکلوزون د لدنون ازدواج کرد.
پدربزرگش، ژروم سیدو، رئیس شرکت فیلم‌سازی پتی است. نام عمویش نیکلاس سیدو است که رئیس شرکت فیلم‌سازی گومون است. عموی دیگر او، میشل سیدو، تهیه‌کننده‌ي سینما و رئیس هیئت مدیره لیل است.
او در یک مصاحبه گفت: «فکر می‌کنم مادرم تا چند وقت پیش خبر نداشت من مشغول بازیگری هستم». یک بار که لئا سیدو داشت برای فیلم‌برداری خیلی مهم به کانادا می‌رفت، مادرش زنگ زد و گفت: «اوه، الان چی کار می‌کنی؟» او نیز پاسخ داد. مادرش لحظه‌ای سکوت کرد و بعد گفت: «اوه، خیلی خوب، کی بر می‌گردی؟»
این ماجرا لئا سیدو را به خنده می‌اندازد و می‌گوید: «مادرم توی دنیای خودش زندگی می‌کند. مثل من. او هم مثل من رویاپرداز است.»
از آن‌جا که پدر و مادرش وقتی که او سه ساله بود طلاق گرفته بودند، اغلب از او دور بودند. مادرش در ارتباط با شغل بوتیکش اغلب در آفریقا بود و پدرش دائم تجارت به دوردست‌ها می‌رفت. لئا سیدو با اینکه در خانواده‌ای پرجمعیت بود اما خودش می‌گوید که «در میان جمع و جمعیت، تنها بودم و احساس گم‌شدن می‌کردم و واقعاً همیشه این احساس را داشتم که یتیم هستم.»
خانواده‌اش در آغاز دوست نداشتند که لئا سیدو وارد حرفه‌ی بازیگری شود. لئا سیدو با پدربزرگش نیز که بسیار در سینما تأثیرگذار بود، صمیمی نبود. خودش نیز تمایلی به بازیگری نداشت.
او می‌خواست خواننده اپرا شود. به همین علت در کنسرواتوار پاریس به تحصیل موسیقی پرداخت اما سرانجام، چون خیلی کم‌رو و خجالتی بود، مجبور شد که این ایده را کنار بگذارد.
لئا سیدو به دستور پدرش (که از او می‌خواست زبان انگلیسی را یاد بگیرد) به مدت شش سال به کمپ تابستانی در ایالات متحده رفت.
لئا سیدو خودش دوران جوانی خود را این‌گونه توصیف می‌کند: موهای کوتاه، کمی ژولیده و عجیب. او در این باره گفته است: «مردم من را دوست داشتند اما من خودم همیشه احساس می‌کردم که یک آدم نامناسب هستم.»
در سن هجده سالگی بود که لئا سیدو تصمیم گرفت بازیگر شود. لئا سیدو یکی از دوستانش بازیگر بود و او را بسیار دوس می‌داشت. لئا در این باره گفته است: «من زندگی او را حیرت‌آور دیدم. با خود فکر کردم که خدای من؛ تو می‌توانی سفر کنی؛ تو آزاد هستی؛ تو می‌توانی هر کاری می‌خواهی انجام دهی؛ تو رئیسی.»
لذا تصمیم گرفت بازیگر شود تا دوست بازیگرش را تحت تأثیر قرار دهد. کلاس‌های بازیگری را در مدرسه نمایش فرانسوی Les Enfants Terribles گذراند. لئا سیدو در سال 2007 وقتی که در یک فیلم نیز نقش اصلی را بازی کرده بود، آموزش‌های بیشتری را در استودیوی بازیگران نیویورک با کورین بلو گذراند.
لئا سیدو در سپتامبر 2016 آشکار کرد که او و دوست‌پسرش آندره مایر در انتظار اولین فرزند خود هستند. و سرانجام در 18 ژانویه 2017 او پسری به نام ژرژ به دنیا آورد.
در ژوئیه 2021 سیدو در تستی که برای کویید ۱۹ گرفت، مثبت شد. البته بدون علامت بود اما در خانه خود در پاریس منزوی شد. و همین مسئله باعث شد که او از جشنواره فیلم کن 2021 صرف نظر کند.
در سال ۲۰۰۶ سیدو نخستین نقش اصلی خود را در سینما در فیلم «دوست‌دخترها» (Girlfriends) ساخته‌ي سیلوی ایمی بازی کرد.
ـ در فیلم کوتاه «آرامش» (La Consolation) از نیکلاس کلوتز
ـ در فیلم فرانسوی «خیابان فرانسوی۱۳» (13 French Street) به کارگردانی ژان پیر موکی
ـ در فیلم فرانسوی عاشقانه و درام و شهوانی «آخرین معشوقه» (Une vieille maîtresse/ The Last Mistress) به کارگردانی کاترین بریا
لئا سیدو در این سال از سوی منتقدان و مخاطبان مورد توجه فراوان قرار گرفت؛ و این، وقتی بود که او در فیلم فرانسوی کمدی- درام نوجوانانه‌ي «شخص زیبا» (La Belle Personne /The Beautiful Person) به کارگردانی کریستف اونوره، و در نقش اول و اصلی جونی چارتر (شاهزاده خانم کلوز) ظاهر شد؛ نقشی که جایزه شوپارد 2009 را در جشنواره فیلم کن برای «بهترین بازیگر زن آینده» و نامزدی جایزه سزار برای آینده‌دارترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد.
در همین سال در فیلم «در جنگ» (On War) به کارگردانی برتران بونلو در نقش مکمل مری بازی کرد.
در سال ۲۰۰۹ برای اولین بار با تارانتینو همکاری کرد و در فیلم وی به نام «حرامزاده‌های لعنتی» یا «پست‌فطرت‌های لعنتی» (Inglourious Basterds) در کنار برد پیت و در نقش فرعی اما مهم شارلوت لاپادیه ظاهر شد.
در سال ۲۰۰۹ لئا سیدو در کنار راسل کرو (در نقش رابین هود) و ریدلی اسکات (به عنوان کارگردان) در فیلم «رابین هود» (Robin Hood) در نقش ایزابلا بازی کرد.
ـ در فیلم درام «لورد» (Lourdes) به کارگردانی جسیکا هاسنر، و در نقش مهم ماریا
ـ در فیلم «رفتن به جنوب» (Going South) به کارگردانی سباستین لیفشیتز و در نقش اصلی لیا
ـ فیلم کوتاه فرانسوی «خیاط کوچولو» (Petit Tailleur) به کارگردانی لویی گارل و در نقش ماری جولی
ـ فیلم فرانسوی «بدون اینکه اثری از خود به‌جا بگذارد» (Sans laisser de traces) به کارگردانی گریگوری ویگنرون
ـ فیلم «خار زیبا» (Dear Prudence/ Belle Épine) به کارگردانی ربکا زلوتوفسکی که برای او دومین نامزدی سزار بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد.
ـ فیلم «اعتبار رز» (Roses à crédit) به کارگردانی عاموس گیتای
ـ فیلم «اسرار لیسبون» (Mysteries of Lisbon) به کارگردانی رائول روئیز
در فیلم کمدی - رمانتیک - فانتزی «نیمه‌شب در پاریس» (Midnight in Paris) به نویسندگی و کارگردانی وودی آلن، و در نقش گابریل
در فیلم اکشن و جاسوسی «مأموریت: غیرممکن -- پروتکل شبح» (Mission: Impossible – Ghost Protocol) به کارگردانی برد برد، و در نقش در نقش سابین مارو (قاتل)
ـ در فیلم فرانسوی درام «عاشقانه همسرم» (My Wife's Romance/ Le Roman de ma femme) در نقش ایو
ـ در فیلم کوتاه «زمان ایستاده نیست» (Time Doesn't Stand Still) به کارگردانی بنجامین میلیپید و آسا میدر و در نقش ال
لئا سیدو در سال 2012 در فیلم «خداحافظ ملکه من» بازی کرد. این اثر، در شصت و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین تحسین منتقدان را به خودش جلب کرد. کارگردان بنویت ژاکو برای انتخاب لئا سیدو در نقش کلیدی سیدونی، ستایش شد و منتقدان در همین ارتباط نوشتند که: «چشم‌های درخشان اما مراقب او نشان از روحی عاقل و فراتر از سنش دارد.»
منتقدان همچنین او را یک بازیگر جوان بسیار همه‌کاره نامیدند و به تفاوت فاحش نقش او با نقش‌های قبلی‌اش اشاره کردند.
در همین سال در فیلم درام سوئیسی «خواهر» (Sister) در نقش درخشان و عالی لوییز ظاهر شد و تحسین منتقدان را برانگیخت و بازی او را به شدت تکان دهنده خواندند.
لئا سیدو در سال ۲۰۱۳ به خاطر بازی در دو فیلم، تحسین بین المللی را به خودش جلب کرد و شهرتش جهانی شد: یکی فیلم درام و رمانتیک فرانسوی «زندگی آدِل» (La vie d'Adèle) یا (در نسخه‌ی انگلیسی‌اش) «آبی گرم‌ترین رنگ است» (Blue Is the Warmest Colour) به کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی عبداللطیف کشیش، در نقش اما
دیگری فیلم «گرند سنترال» (Grand Central) به کارگردانی ربکا زلوتوفسکی، و در نقش کارول.
او در این سال جایزه بهترین بازیگر زن را در نوزدهمین دوره جوایز لومیر برای بازی در این دو فیلم برد. همچنین نامزد جایزه بفتا در رشته بازیگر نوظهور، و نیز جایزه سزار در رشته بهترین بازیگر زن شد.
ـ در سال ۲۰۱۴ در کنار ونسان کسل (در نقش دیو) در فیلم فرانسوی و فانتزی «دیو و دلبر» (La Belle et la Bête/ Beauty and the Beast) به کارگردانی کریستف گان، و در نقش دلبر ظاهر شد.
ـ در همین سال در فیلم آمریکایی و کمدی-درام «هتل بزرگ بوداپست» (The Grand Budapest Hotel) به نویسندگی و کارگردانی وس اندرسن و در نقش کلوتیلد، خدمتکار در شلوس لوتز حضور یافت.
ـ سومین بازی او در سال ۲۰۱۴ بازی در فیلم فرانسوی و درام «سن لوران» (Saint Laurent) به کارگردانی برتران بونلو، و در نقش لولو دو لا فالز است.
لئا سیدو در سال ۲۰۱۵ در بازی در بیست و چهارمین فیلم از مجموعه فیلم‌های جیمز باند به نام «شبح» (اسپکتر) (Spectre) به کارگردانی سام مندس کارگردانی در نقش مادلین سوآن (دختر جیمز باند) حضور یافت.
ـ در فیلم «خاطرات یک خدمتکار» (Diary of a Chambermaid) به کارگردانی بنوآ ژکو، و در نقش اول و اصلی سلستین
ـ در فیلم پادآرمان‌شهری «خرچنگ» (The Lobster) به کارگردانی یورگوس لانتی‌موس، و در نقش رهبر ظالم گروهی از شورشیان، به نام تنهایان، را بازی کرد که در جنگل زندگی می‌کنند.
لئا سیدو در سال 2016 از سوی وزیر فرهنگ فلور پلرین، شوالیه نشان هنر و ادبیات (Ordre des Arts et des Lettres/ Order of Arts and Letters) دریافت کرد.
او در همین سال در فیلم فرانسوی و درام «این‌جا ته دنیاست» (Juste la fin du monde/ It's Only the End of the World) به کارگردانی خاویر دولان در نقش فرعی سوزان ظاهر شد.
ـ در انیمیشن استاپ‌موشن و علمی - تخیلی و ماجراجویی «جزیره سگ‌ها» (Isle of Dogs) به نویسندگی و کارگردانی وس اندرسن در نقش نات‌مگ
ـ در فیلم علمی-تخیلی و رمانتیک «زوئی» (Zoe) به کارگردانی دریک دورمس در کنار یوان مک گرگور و در نقش اصلی زوئی
ـ در فیلم درام «کورسک» (Kursk) به کارگردانی توماس وینتربرگ که درباره فاجعه زیردریایی کورسک در سال ۲۰۰۰ بود، در نقش تانیا آورینا
او در سال 2019 در فیلم فرانسوی «اوه مرسی!» (Roubaix, une lumière/ Oh Mercy!) به کارگردانی ارنو دپلشن، در نقش اصلی کلود ظاهر شد.
لئا سیدو در سال 2021 در نقش مادلین سوان برای بار دوم در فیلم جیمز باند به نام «زمانی برای مردن نیست» (No Time to Die) بازی کرد. اکران این فیلم در سراسر جهان به دلیل همه‌گیر شدن کویید ۱۹ به تعویق افتاد.
ـ در فیلم کمدی - درام آلمانی - آمریکایی «گزارش فرانسوی» (The French Dispatch) به کارگردانی وس اندرسن که توسط والت دیزنی منتشر شد. وس اندرسن در ساخت این فیلم، از زندگی واقعی کارکنان مجله نیویورکر الهام گرفته است.
ـ در فیلم درام فرانسوی «فریب» (Deception) به کارگردانی ارنو دپلشن و در نقش اصلی عاشق انگلیسی
ـ در فیلم درام و رمانتیک «داستان همسرم» (The Story of My Wife) به کارگردانی ایلدیکو انیدی در نقش اصلی لیزی
ـ در فیلم کمدی-درام «فرانسه» (France) به کارگردانی برونو دومون در نقش اول و اصلی فرانس دو مور
لئا سیدو در سال ۲۰۲۲ در فیلم علمی - تخیلی وحشت جسمی «جنایات آینده» (Crimes of the Future) به نویسندگی و کارگردانی دیوید کراننبرگ و در کنار ویگو مورتنسن و کریستن استوارت، در نقش کاپریس، شریک تنسر بازی کرده است که می‌تواند اندام‌های او را در اتاق عمل شخصی‌اش مشاهده کرده و خالکوبی کند.
در ژوئن 2022 اعلام شد که لئا سیدو برای بازی در نقش لیدی مارگو در فیلم علمی - تخیلی حماسی آمریکایی «تل‌ماسه: قسمت دوم» (Dune: Part Two) اثر دنیس ویلنوو انتخاب شده است که برای اکران در اکتبر 2023 برنامه‌ریزی شده است.
این فیلم محصول مشترک بین‌المللی از کانادا، مجارستان، بریتانیا و ایالات متحده است و دومین اقتباس برنامه‌ریزی‌شده بر اساس نیمه دوم کتاب اول از مجموعه‌ي رمان‌هایی به همین نام اثر فرانک هربرت است.
این فیلم قرار است در ۲۰ اکتبر ۲۰۲۳ در سینماهای ایالات متحده اکران شود. انتظار می‌رود فیلم‌برداری در ۱۸ ژوئیه ۲۰۲۲ آغاز شود.
لئا سیدو برای مجلات و برندهای گوناگونی مدلینگ کرده است ولی خود را «همیشه به عنوان یک بازیگر» می‌‌داند. او در تبلیغات تلویزیونی Levi's شرکت کرد و در چندین سرمقاله عکس و مجله دیده شده است.
او در سال 2013 در کمپین خط جواهرات فرانسوی دیدیه دوبات حضور داشت و در کمپین پاییز 2013 Rag & Bone با مایکل پیت ظاهر شد.
لئا سیدو در کنار ادل اگزارچوپولوس، همبازی‌اش در «آبی گرم‌ترین رنگ است» در کمپین تبلیغاتی Miu Miu در سال 2014 حضور داشت. لئا سیدو همچنین برای خط ریزورت پرادا 2012 نیز تبلیغ کرده است. لئا سیدو از سال 2016 نیز سفیر برند لویی ویتون بوده است.
لئا سیدو برای بازی در نقش لیزبث سالاندر در «دختری با خالکوبی اژدها» تست داد اما این نقش در نهایت به رونی مارا بازیگر رسید.لئا سیدو در مصاحبه‌ای این موضوع را به یاد می‌آورد: «من ناراحت شدم اما فکر نمی‌کنم بتوانم کاری انجام دهم تا آن قسمت را به دست بیاورم. این کاملاً خلاف طبیعت من بود. من سخت کار کردم اما لیزبث تقریباً بی‌اشتها بود. این را دوست ندارم»
وودی آلن پس از دیدن عکس‌های لئا سیدو، وی را برای فیلم «نیمه‌شب در پاریس» انتخاب کرد. این اتفاق بعد از یک تماس تلفنی کوتاه افتاد.
لئا سیدو اعتراف می‌کند که حس کم‌رویی که از کودکی در او شکل گرفته است هنوز در او هست و او بیش از حد مضطرب است که بتواند حقیقتا از کارش با کوینتین تارانتینو و ریدلی اسکات لذت ببرد. او می‌گوید: «می‌ترسیدم با راسل کرو صحبت کنم» اما با ویس اندرسون و وودی آلن راحت بود.
لئا سیدو از اضطراب طبیعی وودی آلن و قابلیت او در تبدیل‌کردن درماندگی به کمدی خوشش می‌آمد. او می‌گوید: «عاشق این هستم که او می‌تواند طنز را در این حقیقت پیدا کند که زندگی تراژیک است.»
لئا سیدو درباره شیوه‌ی بازیگری می‌گوید: «بعضی از بازیگرها می‌گویند باید به شخصیت شان تبدیل شوند. اما من هرگز لازم نیست به شخصیتم تبدیل شوم. شخصیتم هستم.»
۲۰۰۹: برنده جام شوپارد در جشنواره کن
۲۰۱۳: برنده نخل طلایی جشنواره کن، برای «زندگی ادل»
۲۰۱۴: نامزدی بفتا در رشته جایزه ستاره نوظهور
۲۰۱۵: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «هتل بزرگ بوداپست»
۲۰۱۶: نامزدی جوایز انتخاب نوجوان در رشته انتخاب بازیگر زن فیلم اکشن، برای «شبح» (اسپکتر)
۲۰۲۰: نامزدی جایزه بفتا در رشته بهترین بازیگر مکمل زن، برای Death Stranding
