کتایون جهانگیری متولد 1351 در تهران، کارگردان، بازیگر و مستندساز است. وی تحصیلات خود را در رشته اقتصاد نظری و زبان روسی در سال 1374 به پایان برد. او فعالیت خود را در زمینه بازیگری از سال 1376 با بازی در نمایش‌هایی به کارگردانی امیر دژاکام، محمود عزیزی، علی پویان و بهزاد فراهانی آغاز نمود و دوره چهره پردازی را در مؤسسه "رسام هنر" و سپس نزد استاد فرهنگ معیری به اتمام رساند. کتایون جهانگیری با بازی در فیلم «بودن یا نبودن» به سینما راه یافت و در ادامه بعنوان منشی صحنه دستیار کارگردان به فعالیت پرداخت. در طی سال‌های فعالیتش به عنوان دستیار کارگردان، برنامه‌ریز و منشی صحنه در کنار کارگردانان مطرحی مانند کیانوش عیاری، سیروس الوند، محمدعلی سجادی و خسرو معصومی قرار گرفت. او پس از طی کردن دوره فیلمسازی در انجمن سینمای جوان در سال 1379 به ورزش روآورد و دوره های مربیگری اسب سواری را پشت سر گذاشت. وی در سال 1382 فعالیت هنری را مجددا آغاز کرد و عکاسی و تئاتر را نیز تجربه نمود. کتایون جهانگیری فیلمسازی را از سال 1380 با مستند تجربی «سنگ و آتش» آغاز کرد و به جشنواره فیلم کوتاه راه یافت. او دوره‌های نقد و فیلم‌نامه‌نویسی را در فارابی گذراند و بیشتر تمرکزش را روی فیلمسازی و فیلمنامه‌نویسی گذاشت. وی عضو انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند مستقل سینمای ایران است و هم‌چنین به مدت سه سال کارشناس تئاتر در باشگاه تئاتر تهران بود. بیشتر فعالیت کتایون جهانگیری در حوزه طبیعت و مسائل محیط زیستی می‌باشد و مستندهای بسیاری در این رابطه ساخته که از میان آن‌ها می‌توان «شکارچی» ، «تار وسیم» ، «نفس‌های شکسته» ، «حماسه سوگواران» ، «زنان بر بام مبارزه» ، «استاد» ، «فریاد شد آواز » ، « قطار مسیر 60» ، «همه‌چیز درباره آرزو» و مجموعه حیات وحشی «پناه جان» را نام برد. او برای ساخت مستند «زیر این چتر باران می‌بارد» در جشنواره حقیقت، جایزه سوم بخش کارآفرینی را به خود اختصاص داد. وی در سال 1399 کتابی به نام «یادمان از یادرفتگان» را به نگارش در آورد. از میان کارهای او به عنوان بازیگر می‌توان به فیلم‌های «بچه‌های دریا» (1379) و «بودن یا نبودن» (1377) اشاره کرد. کتایون جهانگیری هم‌چنین در کارهایی مانند -«ساقی» (1380) -«مزاحم» (1380) -«پر پرواز» (1379) -«سمفونی تاریک» (1379) -«دلباخته» (1378) به عنوان منشی صحنه حضور داشته.