ایرج سنجری متولد سال ۱۳۳۹ در تهران است، او فرزند علی‌اصغر سنجری از کارگردانان مطرح قبل از انقلاب اسلامی می‌باشد. او به‌واسطه پدرش خیلی زود وارد عرصه هنر شد و در همین زمینه نیز تحصیلات خویش را ادامه داد و تحصیل‌کرده کارشناسی رشته کارگردانی در کشور کانادا است.
ایرج سنجری تا کنون دو بار ازدواج کرده و از ازدواج اولش یک پسر و یک دختر دارد که هر دو در کانادا زندگی می‌کنند و از ازدواج دومش با ژاله صامتی نیز دو دختر دارد.
عکس ایرج سنجری در کنار همسرش(ژاله صامتی) و دخترانشان یاس و نیاز
سنجری در سال ۱۳۷۷ با ژاله صامتی ازدواج کرده و حاصل ازدواجشان دو فرزند دختر به نام‌های یاس متولد ۱۳۷۷ و نیاز متولد ۱۳۸۵ است.
وی با همسرش (ژاله صامتی) در نمایش‌ها و سریال‌های متعددی هم‌بازی بوده است.
آشنایی این دو از سریال «فردا دیر است» آغاز شد و در همان سال یعنی ۱۳۷۷ منجر به ازدواج گردید. این دو در فیلم «دروجه‌حامل» و سریال «زیرخاکی» نیز هم‌بازی بوده‌اند.
این زوج در فیلم سینمایی «دروجه‌حامل» به کارگردانی بهمن کامیار به‌عنوان زن و شوهر در مقابل یکدیگر بازی کرده‌اند.
ایرج سنجری از سال ۱۳۴۷ زیر نظر هادی اسلامی که از دوستان پدرش بود تئاتر را آغاز کرد. پس از کسب تجربه با عباس جوانمرد در گروه «هنر ملی» آشنا شده و نمایش را جدی‌تر ادامه داد، او جوان‌ترین عضو گروه نمایش «هنر ملی» بود.
سنجری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی در خارج از کشور (کانادا) زندگی می‌کرد، بعد از بازگشت به ایران در مردادماه ۱۳۷۲ فعالیت خویش را با بازی در نمایش «زیرگذر لوطی صالح» از سر گرفت. این نمایش آخرین اثر مرحوم هادی اسلامی در عرصه تئاتر بوده که در سالن اصلی تئاتر شهر به روی صحنه رفته است.
وی تاکنون در نمایش‌های متعددی چون «نوای اسرارآمیز» به کارگردانی مسعود خواجه‌وند، «معرکه در معرکه»، «برف سرخ»، «یادم تو را فراموش» به کارگرانی ژاله صامتی و تهیه‌کنندگی خودش به ایفای نقش پرداخته است.
او در نمایش «برف سرخ»، «معرکه در معرکه» و «یادم تو را فراموش» با همسرش هم‌بازی بوده است.
سنجری به‌واسطه صدای خاصی که داشت از ۶ سالگی نزد ایرج دوستدار که از دوستان پدرش بود گویندگی و دوبلاژ را آغاز کرد. او تاکنون دوبله و مدیریت دوبلاژ آثار متعددی چون «کینگ کنگ»، «جزیره شاتر»، «پیامبر»، «مسیر بازگشت»، سریال «24» و ... را بر عهده داشت است.
او به همراه ژرژ پطروسی، شهراد بانکی، کیکاووس یاکیده، ناصر ممدوح، امیرعباس پیام، الیزا اورامی، محمدعلی جان‌پناه، امیرصالح کسروی، کسری کیانی، مهسا عرفانی و پویا فهیمی از اعضای هیئت‌مدیره انجمن صنفی سراسری گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم (دوبلاژ) است.
ایرج سنجری اولین تجربه حضور در تلویزیون را در سال ۱۳۴۸ با بازی در سریال «داش پالکی» به نویسندگی شعاع‌الدین مصطفی‌زاده و کارگردانی سهراب اخوان کسب کرد و بعد از آن در سال ۱۳۵۱ در سریال «کیمیاگر» به کارگردانی پدرش نقش‌آفرینی کرد.
ایرج سنجری بعد از بازگشت به ایران در سریال «سنگ و شیشه» در سال ۱۳۷۲ به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی ایفای نقش کرد، نکته جالب درباره بازی وی در این سریال این است که به علت حضور وی در کانادا در زمان دوبله «سنگ و شیشه»، بدون اطلاع وی از صدای منوچهر والی زاده برای نقش وی استفاده کردند.
او همچنین در سریال‌های «آژانس دوستی»، «کارگاه شمسی» و «روزگار قریب» به‌عنوان بازیگر مهمان حضور داشته است.
بازی درخشان ایرج سنجری در کنار همسرش در فیلم سینمایی «دروجه‌حامل» موردتوجه مخاطبان قرار گرفت.
ایرج سنجری در دومین همکاری خویش با بهمن کامیار در فیلم سینمایی «خیابان دیوار» (۱۳۹۶) برای چندمین مرتبه با همسرش هم‌بازی بوده است، علاوه بر این، این زوج در فیلم سینمایی «گلدن تایم» به کارگردانی پوریا کاکاوند نیز در کنار یکدیگر به ایفای نقش پرداخته‌اند.
در سال ۱۳۹۹ ایرج سنجری در نقش مأمور ساواک در سریال «زیرخاکی» بازی کرد.
در این سریال ژاله صامتی در نقش «پریچهر» همسر «فریبرز باغ‌بیشه» (با بازی پژمان جمشیدی) مورد تحسین قرار گرفت و این سریال در شبکه یک سیما با جذب ۴۴ درصد مخاطب در صدر آثار تلویزیونی قرار گرفت.
ایرج سنجری علاوه بر سریال «زیرخاکی» در دو نمایش «یادم تو را فراموش» و «معرکه در معرکه» به کارگردانی همسرش با پژمان جمشیدی همکاری داشته است.
ایرج سنجری در فصل سوم «زیرخاکی» در نقش مأمور فراری ساواک ایفای نقش کرده که به‌مانند فریبرز و اسکندر (با بازی نادر فلاح) به دنبال گنج پنهان شده است.
مجموعه تلویزیونی «زیرخاکی 3» در گروه فیلم و سریال شبکه یک سیما برای پخش در نوروز ۱۴۰۱ از این شبکه پخش شده است.
صحبت‌های ژاله صامتی در برنامه «عصر جدید» خطاب به شرکت‌کننده جوان که با کمک پسر عمویش به این برنامه آمده بود و با گویشی محلی خوانندگی می‌کرد حاشیه‌های فراوانی به دنبال داشت.
ژاله صامتی که یکی از چهار داور برنامه استعدادیابی «عصر جدید» است خطاب به بابک جوکار (چوپان علاقه‌مند به خوانندگی و اهل روستای کوشک باقری استان فارس) توصیه می‌کند: «اینجا اومدی یعنی تو اول باید شروع کنی کلاس بیان بری، لهجه‌ات فراموش بشه، بتونی حرف بزنی، باید کتاب بخونی، باید ادبیات بدونی، باید شعر بدونی. این شکلی نیست ...»
اما آن بخش از سخنان صامتی که می‌گوید: «اینجا (تهران) که آمدی ... لهجه‌ات را باید فراموش کنی.» بیش از همه موردنظر مخاطبان اعم از مردم عادی، منتقدین سینمایی، اساتید زبان‌شناسی و حتی سیاست‌مداران قرار گرفت، آنان در صفحات مجازی و خبرگزاری‌های داخلی و خارجی این موضوع را موردبحث و نظر قرار داده و به این سخنان انتقاد کردند.
در مقابل هجمه منتقدین، بسیاری نیز واکنش صامتی را نصیحتی مادرانه تعبیر کردند.
ایرج سنجری نیز نوشت:
«دوستانی که قضاوت می‌کنید، دقت کنید اگر کامکارها با لهجه کردی می‌خوانند عمری در عرصه موسیقی و با علم موسیقی فعالیت کردند. موضوع لهجه نیست، این است که جوانی بدون هیچ پشتوانه و علم موسیقی با یک آهنگ اعلام می‌کند که من آمده‌ام تهران و می‌مانم چون علیخانی مرا کشف کرده (که البته این قسمت حذف شده بود) حال با تمام توضیحات آقای هاشمی عزیز و صحبت‌های خانم صامتی قضاوت کنید آیا این جوان بدون هیچ‌گونه پشتوانه هنری اگر به تهران بیاید بدبخت نمی‌شود؟»
