ترجمه اختصاصی سلام سینما

بیشترین ترسی که در میان منتقدان راجع به قسمت قبلی فیلم یعنی «جانوران شگفت انگیز و زیستگاه آنها» وجود داشت ، این بود که فیلم از میانه ی داستانی اصلی آغاز شده بود در حالی که داستان اصلی بسیار بزرگتر و طولانی تر است و این مسئله ممکن بود تا حدودی زیادی روایت داستان را برای عوامل سازنده با چالش جدی مواجه سازد. اما بر خلاف قسمت قبلی ، «جانوران شگفت انگیز : جنایات گریندل والد» داستان فیلم را از آن خود کرده و رنگ و بویی انحصاری به آن بخشیده است. این فیلم یک دنیای منحصر به فرد را می سازد و همواره مخاطب را در انتظار اتفاقاتی نگه می دارد که شاید اصلا اتفاق نیافتند. با توجه به جمع بندی راضی کننده منتقدان از این فیلم ، می توان گفت که پذیرفتن «جانوران شگفت انگیز : جنایات گریندل والد» به عنوان یک قسمت از یک دنباله ی سینمایی ، از پذیرفتن آن به عنوان یک اثر مستقل در ایام تعطیلات آخر سال ، راحت تر است.

با اینکه از حیث داستانی ، فیلم بسیار سبک بال است اما نکات جزئی لذت بخشی در فیلمنامه جانمایی شده است و ارتباطی گسترده با سری های «هری پاتر» را می توان در آن جستجو کرد. واضح ترین آن معرفی نسخه 1920 «آلبس دامبلدور» است که در این فیلم «جود لاو» این نقش را برعهده گرفته است ، نقشی که قبل از این برای اولین بار توسط «ریچارد هریس» و پس از مرگش توسط «مایکل گمبون» به تصویر کشیده شده بود. همچنین این فیلم سری به «هوگوارتس» زده است که به اندازه ی 75 سال پیش ظاهرش متفاوت نیست. 

«رولینگ» که مهارت بی نظیری در خلق داستان ها و نکات ظریف پشت آنها دارد ، بیشتر فیلم را به شرح سیاست ها در جنگ داخلی حوزه ی آتلانتیک اختصاص داده است. اینکه شخصیت اصلی منفی فیلم جادوگر بدذات شیطان صفت یعنی «گریندل والد»(جانی دپ) نقش آفرینی خود را به چیزی فراتر از یک تصویرسازی ساده از هیتلر کرده اصلا اتفاقی نیست. او کاریزماتیک و جذاب است ولی در عین حال می تواند بسیار جنون آمیز و ضد انسانی باشد. هدف او مشخص است : فراهم کردن شرایطی که جادوگران از سایه ها درآیند و کنترل دنیا را بدست گیرند. او تاکید دارد که برای ایجاد صلح میان انسان ها آمده است و به مردم نشان می دهد که اگر انسانها به کنترل دنیا ادامه دهند اتفاقاتی مثل جنگ جهانی دوم و بمب های اتمی به وقوع خواهد پیوست.

اکثر بازیگرانی که در قسمت قبلی ایفای نقش کردند ، به نقش های خود بازگشته اند اما مدت زمان کمتری به آنها اختصاص داده شده است. «نیوت اسکمندر»(ادی ردمین) هنوز هم نقش اول دوست داشتنی فیلم است. او نیمه ی اول فیلم را صرف به سرانجام رساندن رابطه ی عاشقانه اش با «تینا گلداشتاین»(کاترین واترسن) که از قسمت قبلی ادامه دار شده بود ، می کند و به محض اینکه او را پیدا می کند ، به درخواست او ، نحوه ی شناسایی هویت واقعی «سردنس باربون»(عذرا میلر) را به او آموزش می دهد. نیوت به عنوان نماینده ی دامبلدور بازی می کند و این به ما فرصتی می دهد تا درباره ی گذشته ی او اطلاعاتی کسب کنیم ، مثل مدتی که او در هوگوارتس زندگی می کرد یا رابطه اش با «لتا لسترنج»(زوئی کراویتس). «جیکوب کوالسکی»(دن فوگلر) و نامزدش که در خواندن ذهن دیگران تبحر دارد یعنی «کوئینی»(آلیسون سودول) اکثر مواقع کنار یکدیگر هستند. تلاش شده تا شخصیت ها چیزی بیشتر از مهره های شطرنجی باشند که پادشاهان سیاه و سفید آنها ، گریندل والد و دامبلدور هستند. دو پادشاهی که زمانی مثل برادر بودند اما اکنون سرنوشت آنها را پیش روی هم قرار داده است.

بهترین لحظات «جانوران شگفت انگیز : جنایات گریندل والد» ، سکانس های کاراکتر محور آن است و در آنها نیز از جلوه های ویژه ی بسیار جذابی استفاده شده که برای یک فیلم 135 دقیقه ای یک امتیاز بسیار ویژه به حساب می آید. سکانس های وحشت آور نیز تاثیر خود را به خوبی بر روی مخاطب می گذارد. ردمین و واترسن باز هم مثل فیلم قبلی به خوبی موفق شده اند تا درخشش سابق را به فیلم جدید نیز انتقال دهند. حس حسرت به خوبی در مثلث نیوت ، لتا و برادر نیوت یعنی «ثیزئوس»(کالم ترنر) به مخاطب انتقال داده می شود. اکثر سکانس های اکشن فیلم بسیار شلوغ ، کم تنش و کم هیجان هستند. 

یکی از ایرادات روایت فیلم در نحوه ی معرفی سردنس و معشوقه ی او یعنی «ناگینی»(کلودیا کیم) است. داستان آشنایی آنها بسیار نامناسب در فیلم قرار داده شده و به دلیل هویت عجیب سردنس ، در مکان های عجیب و ناجور اتفاق می افتد. زمان برای توسعه ی داستان این دو نفر کم می آید در نتیجه «رونمایی بزرگ» پایان فیلم بیشتر یک نکته ی کنجکاو کننده است.

بازگشت بازیگرانی مثل ردمین ، واترسن ، فوگلر ، سودول و کراویتس به خوبی در فیلم جا افتاده است و در ایفای نقشی که به آنها سپرده شده موفق هستند. اما این بار وظایف آنها کاهش یافته اند. این موضوع مخصوصا راجع به ردمین به شدت صادق است. با اینکه در «افسانه ی جانوران شگفت انگیز» او در مرکز داستان قرار دارد اما در این قسمت او بیشتر از اینکه در روند داستان دخالتی داشته باشد ، به عنوان یک تماشاگر در لحظات سرنوشت ساز فیلم حضور دارد.جود لاو در نقش دامبلدور بسیار مطمئن ظاهر شده است. کسانی که نگران از بین رفتن سری «جانوران شگفت انگیز» توسط جانی دپ بودند ، می توانند نفسی راحت بکشند. نقش آفرینی او در این فیلم بسیار معمولی است و هرگز به سطح بالایی نمی رسد. متاسفانه هیچ اثری از آن «کاپیتان جک» در او دیده نمی شود. این فیلم در سرهم کردن تکه های داستان و آماده کردن تماشاگران برای یک فیلم بزرگتر نسبت به قسمت قبلی عالی عمل کرده اما در ارائه توانایی خود برای متمرکز ماندن روی موضوع فیلم و ارائه ی یک دلیل برای اینکه چرا این فیلم باید الان در چنین زمانی دیده شود ، ناامید کننده است.

منبع : ReelViews

مترجم : وحید فیض خواه