ساخته سام کلانتری

برای شروع شاید خوب باشد کمی در رابطه با جایگاه و وظیفه مستند در زندگی و نیز در جامعه تأمل کنیم.به نظرم مستند میتواند نگاه ما را نسبت به واقعیت ها تیز تر کند ، ما در مستند سوژه ها را از نزدیک حس و لمس میکنیم و همین برای درک بهتر کنشگر بودن انسان به ما کمک میکند . به عقیده من مستند ساز میتواند جایگاه والایی در جامعه داشته باشد ، چرا که یک مسئله در جامعه برای او دغدغه شده و همین موضوع او را به این سمت میبرد برای خلق یک اثر ، که با استفاده از آن حس ما را برانگیزاند و ما را همراه خودش کند در آن موضوع.

مستند "جایی برای فرشته ها نیست" ساخته جدید سام کلانتری میباشد که در ابتدا بر روی پرده سینما های هنر و تجربه رفت و حال در اکران آنلاین شاهد آن میباشیم. در رابطه با این موضوع باید به این نکته اشاره کنم که اکران آنلاین این مستند بسیار کار درستی است هم برای سینمای هنر و تجربه و هم برای سینمای مستند .به شخصه چندین بار از مسئولین و سینمادارن برای پخش آثار هنر و تجربه در سینمای آنلاین درخواست کردم ولی بی اثر بود ، حال این اقدام میتواند گام خوبی باشد برای آشنایی هرچه بیشتر مردم با این سینما و صد البته رشد و پیشرفت سینمای مستند.

اما بپردازیم به خود مستند : به نظرم این اثر قابل قبول میتواند تأثیرات خوبی هم برای علاقه مندان ورزش هاکی روی یخ داشته باشد و هم برای مسئولین مربوط که این حوزه را رها کرده اند! اما ساخته کلانتری چند ایراد کوچک دارد که اگر رفع بشود عالیست.

در شروع کار ما با تیمی روبرو میشویم که به گفته خود سرمربی ، کاملا افسرده ، ناامید و ناراحت میباشد ، حال چرا؟؟ به این سوال مهم به درستی در طول مستند پاسخ داده نمیشود.

یک سوال جوابی بین دکتر و بازیکنان رخ میدهد که آنها بتوانند مشکلات اساسی شان را در این تیم بیان کنند ، بازیکنان خیلی زود به بیان دیدگاه های فمنیستی خودشان میپردازند و این موضوع تا پایان چندین مرتبه تکرار میشود که به نظرم خیلی هم نمیتواند مانع جدی آنها برای پیشرفت در مسابقات بین المللی باشد . مسائل مهم تر یا بازگو نمیشوند و یا کمتر به آنها پرداخته میشود.

اشکال دیگر این است که مسئله ساخت سرود برای تیم مطرح میشود ولی استفاده درستی از آن نمیشود ، در هر صورت این سرود ساخته شده تا بتواند روحیه ای مضاعف به بازیکنان بدهد ولی ما شاهد آن هستیم که بعد از اتمام مسابقات آن دوره ، سرود خوانده میشود که اصلا فایده ای ندارد!

ایراد دیگر برمیگردد به فیلمبرداری این اثر ، دوربین به موقع به ما کلوزآپ و لانگ شات نمیدهد.برای مثال در اواخر فیلم و در جایی که تیم پیروز شده آن هم با سختی فراوان ، دوربین تماما یا نما های مدیوم کلوزآپ دارد یا کلوزآپ. ای کاش در لابه لای آنها یک لانگ شات از کل تیم به ما میداد تا بیشتر گروه را حس میکردیم و همراه آنها میشدیم.

ولی در کل این فیلم مستند بسیار مفید است برای ورزش ایران به خصوص هاکی روی یخ و نیز موثر است برای بازنگری در نحوه سیاست گذاری ها بر روی این ورزش .